Lepidolit
 | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
zasadowy glinokrzemian potasu, litu i glinu |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
2,5–4[1] |
| Przełam |
blaszkowy, nierówny[1] |
| Łupliwość |
doskonała, jednokierunkowa[1] |
| Pokrój kryształu |
tabliczkowy, płytkowy, pryzmatyczny[1] |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny[2] |
| Właściwości mechaniczne |
elastyczny, sprężysty[1] |
| Gęstość |
2,8–3 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
różowa, fioletowa, purpurowa, bezbarwny, zielony, szary i inne; barwę wywołują głównie domieszki manganu[2] |
| Rysa |
biała |
| Połysk | |
| Współczynnik załamania |
1,525–1,587 (dwuosiowy)[1] |
| Inne |
dyspersja (optyka): słaba[1] dwójłomność: 0,0290–0,0380[1] pleochroizm: X = prawie bezbarwny; Y = Z = różowy, bladofioletowy;[1] |
_-_Virgem_da_Lapa%252C_Minas_Gerais%252C_Brazylia.jpg)
Lepidolit – rzadki minerał należący do gromady krzemianów, zaliczany do grupy mik litowych. Jest rozpowszechniony tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Nazwa pochodzi od gr. lepis (lepidon) = łuska i lithos = skała (kamień); nawiązuje do częstych drobnołuseczkowych skupień tego minerału.
Charakterystyka
Właściwości
Tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, płytkowym lub blaszkowym. Pięknie wykształcone kryształy są spotykane w druzach w formie szczotek krystalicznych. Jest giętki, sprężysty, przezroczysty[1]. Często zawiera niewielkie ilości żelaza, sodu, cezu, magnezu.
Występowanie
Stanowi składnik pegmatytów i niektórych grejzenów. Bardzo często można go spotkać obok kwarcu, spodumenu, topazu, berylu, kasyterytu, fluorytu, turmalinu, z którymi współwystępuje.
Miejsca występowania:
- na świecie: Rosja – Ural, USA – Pala, Kalifornia, Kolorado, Maine, Brazylia, Zimbabwe, Madagaskar, Finlandia, Włochy, Australia,
- w Polsce: znajdowany w druzach pegmatytowych w Karkonoszach.
Zastosowanie
- bardzo ważne źródło otrzymywania litu,
- jest atrakcyjny i ceniony przez kolekcjonerów,
- minerał w formie zbitej jest bardzo atrakcyjnym kamieniem dekoracyjnym i ozdobnym,
- bywa obrabiany i szlifowany na potrzeby kolekcjonerów.
Przypisy
Bibliografia
- O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały. Świat Książki, 1996.
- J. Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, 2003.
- W. Schumann: Minerały świata. Alma-Press, 2003.