Leucangium carthusianum
_Paol_208643.jpg) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Leucangium carthusianum |
| Nazwa systematyczna | |
| Leucangium carthusianum Tul. & C. Tul. Paol. Sylloge fungorum (Abellini) 8: 900 (1889) | |
_Paol_208644.jpg)
Leucangium carthusianum (Tul. & C. Tul.) Paol. – gatunek grzybów z rodziny smardzowatych (Morchellaceae)[1]
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Leucangium, Morchellaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisali go w 1862 r. Louis René Tulasne i Charles Tulasne, nadając mu nazwę Picoa carthusiana. W 1889 r. Giulio Paoletti przeniósł go do rodzaju Leucangium[1]. [1]. Synonimy[2]:
- Leucangium carthusianum var. purpureum L. Fan & M. Chen 2018
- Picoa carthusiana Tul. & C. Tul. 1862
Morfologia
Kształt zbliżony do kulistego, średnica 28–30 mm, zewnętrzna powierzchnia czarna, szorstka, liszajowata lub miejscami nieco brodawkowata. Gleba początkowo biaława, później fioletowo-brązowa, na koniec szarobrązowa. Zapach silny, raczej nieprzyjemny. Perydium składające się z pojedynczej warstwy strzępek o teksturze subglobulosa/angularis, grubości 17–58 µm, brązowawe, ze ścianami zbudowanymi z komórek o ścianach inkrustowanych ciemnobrązowym lub czarnobrązowym pigmentem[3]
- Cechy mikroskopowe
Gleba zbudowana ze szklistych strzępek, które z wiekiem brązowieją. Worki niemal kuliste lub szeroko maczugowate, o wymiarach 104–150 × 78–90 µm, 8-zarodnikowe, nieamyloidalne. Wstawek brak. Askospory wrzecionowate 58–86 × (22) 25–31 µm, Q = 2,1–3, z małą porą rostkową przy każdym biegunie, początkowo szkliste, w stanie dojrzałym brązowe, gładkie, o grubości ścianki1,5–2 µm, z jedną lub dwiema dużymi gutulami w towarzystwie innych mniejszych[3].
Występowanie i siedlisko
Podano nieliczne stanowiska w Ameryce Północnej, Europie i Azji[4]. W Polsce stanowiska tego gatunku podano w 2020 r. w Pieninach[5].
Grzyb podziemny[5]. Występuje w lasach w ściółce pod drzewami. Związany jest z drzewami iglastymi, zbierano go pod jodłą pospolitą, świerkiem pospolitym i Pseudotsuga mensiezi[3].
Przypisy
- 1 2 3 4 Index Fungorum [online] [dostęp 2024-12-05] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-12-05] (ang.).
- 1 2 3 Nicolas Van Vooren, Leucangium carthusianum (Pezizales), la truffe de Chartreuse découverte en Auvergne, „Bull. mycol. bot. Dauphiné-Savoie”, 226, 2017, s. 33–38 (fr.).
- ↑ Występowanie Leucangium carthusianum na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-12-05] (ang.).
- 1 2 Piotr Chachuła i inni, Grzyby podziemne Pienińskiego Parku Narodowego nowe dane o różnorodności i rozmieszczeniu, „Fragm. Florist. Geobot. Polon.”, 27 (2), 2020, s. 359–378, DOI: 10.35535/ffgp-2020-0020 [dostęp 2024-12-05].