Leucoagaricus rubrotinctus
_Singer_260221.jpg) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Leucoagaricus rubrotinctus |
| Nazwa systematyczna | |
| Leucoagaricus rubrotinctus (Peck) Singer Sydowia 2(1-6): 36 (1948) | |
_Singer_260219.jpg)
Leucoagaricus rubrotinctus (Peck) Singer – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Leucoagaricus, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1891 r. Charles Horton Peck nadając mu nazwę Lepiota rubrotincta. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Rolf Singer w 1948 r.[1] Synonimy:
- Agaricus rubrotinctus Peck 1884
- Lepiota rubrotincta Peck 1891[2].
Morfologia
Średnica 3–6 cm, początkowo jajowaty, później szeroko wypukły z płytkim garbem, lub całkiem płaski. Brzeg bez prążkowania, ale u starszych okazów czasami popękany. Powierzchnia sucha, różowa do różowawo-pomarańczowej lub pomarańczowo-brązowej, z ciemniejszym środkiem, pokryta różowawo-brązowymi lub czerwono-brązowymi, promienistymi włókienka i łuski na tle od białawego do bladobrązowego lub pomarańczowego. Środek wyraźnie ciemniejszy, czerwonawo-brązowy[3].
Wolne, ze sporadycznie występującymi międzyblaszkami, miękkie, białe i nie zmieniające barwy po uszkodzeniu[3].
Wysokość 3–10 cm, grubość 0,5–1 cm; cylindryczny lub z maczugowatą podstawą. Powierzchnia sucha, naga z białym pierścieniem, często mającym pomarańczowo-brązowy lub czerwono-brązowybrzeg. Podstawa z białą grzybnią[3].
Biały, nie zmieniający barwy po uszkodzeniu, bez wyraźnego zapachu i smaku[3].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki 6–9 × 4–5 µm, elipsoidalne lub nieco nieregularne, gładkie, grubościenne, w KOH szkliste, w odczynniku Melzera dekstrynoidalne. Cheilocystydy liczne i ciasno upakowane, 30–50 × 5–10 µm, cylindryczne lub czasami półkoliste lub wrzecionowate, gładkie, w KOH szkliste, cienkościenne. Pleurocystyd brak. Skórka kapelusza typu trichoderma, zbudowana z gładkich, w KOH szklistych, bezsprzążkowych strzępek o szerokości 5–10 µm z cylindrycznymi komórkami końcowymi o zwężonych wierzchołkach[3].
Występowanie i siedlisko
Leucoagaricus rubrotinctus występuje na niektórych wyspach i wszystkich kontynentach poza Antarktydą. Najwięcej stanowisk podano w Ameryce Północnej[4]. Brak go w opracowaniu Władysława Wojewody z 2003 roku[5], ale podano jego stanowiska w późniejszych latach[6].
Grzyb saprotroficzny. Występuje samotnie, w rozproszeniu lub gromadnie w lasach liściastych lub iglastych, czasami także na pryzmach kompostu[3].
Jest grzybem jadalnym[7].
Przypisy
- 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2023-05-07] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-05-07].
- 1 2 3 4 5 6 Michael Kuo, Leucoagaricus rubrotinctus [online], Mushroom Expert [dostęp 2023-05-07].
- ↑ Występowanie Leucoagaricus rubrotinctus na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-05-07].
- ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-05-07].
- ↑ Leucoagaricus rubrotinctus red-eyed parasol, red-tinged parasol [online], Burke Herbarium Image Collection [dostęp 2023-05-07].