Li Jie (architekt)
| Data urodzenia |
1035 lub 1065 |
|---|---|
| Data śmierci |
1108 lub 1110 |
| Narodowość |
chińska |
| Praca | |
| Budynki |
świątynia przodków cesarskich dynastii Song |
| Projekty |
traktat Yingzao Fashi |
Li Jie (chiń. trad. 李誡; pinyin Lǐ Jiè ur. 1035 lub 1065, zm. w 1108 lub 1110) – chiński architekt i teoretyk architektury z czasów dynastii Song, znany z traktatu Yingzao Fashi.
Pochodził z rodziny urzędniczej (ojciec przez jakiś czas pełnił funkcję ministra finansów), dzięki czemu otrzymał dobre wykształcenie[1].
Pracował jako niższy urzędnik w biurze ofiar cesarskich[2], następnie od 1092 pełnił różne funkcje w Wydziale Budownictwa (將作監) w Ministerstwie Robót (Gong bu), statecznie zostając jego dyrektorem[1][3]. Wykazał się na tyle dużymi zdolnościami, że w 1097 otrzymał polecenie dokonania przeglądu piśmiennictwa na temat budownictwa. Ukończył on swoją księgę – Yingzao fashi w 1100 (trzy lata później została ona wydrukowana)[2].
Li Jie był aktywnym architektem-praktykiem. Budował urzędy, bramy i wieże bramne, budynki pałacowe, a także świątynie buddyjskie, oraz co ważniejsze – świątynię przodków cesarskich panującej dynastii. Nadzorując budowy pilnie studiował działania doświadczonych rzemieślników i zbierał ich przekazywaną ustnie wiedzę, na której oparł swój traktat[2].
Li Jie, jako intelektualista, nie zajmował się wyłącznie architekturą, pisał też o geografii, historii i filologii. Uprawiał też malarstwo[1].
Przypisy
- 1 2 3 Qinghua Guo. Yingzao Fashi: Twelfth-Century Chinese Building Manual. „Architectural History”. 41, s. 1–13, 1998-01-01. DOI: 10.2307/1568644. (ang.).
- 1 2 3 Joseph Needham, Peng Yoke Ho, Gwei-Djen Lu, Ling Wang: Science and Civilisation in China. T. 4. Caves Books, 1986, s. 84–85. OCLC 48999277. (ang.).
- ↑ Klaas Ruitenbeek: Carpentry and Building in Late Imperial China: A Study of the Fifteenth-Century Carpenter’s Manual Lu Ban Jing. BRILL, 1996, s. 27. ISBN 978-90-04-10529-4. (ang.).