Liddicoatyt
![]() okaz z Wietnamu | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
Ca(Li |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
7–7,5[1] |
| Przełam |
nieregularny/nierówny, muszlowy[1] |
| Łupliwość |
słaba, niewyraźna[1] |
| Pokrój kryształu | |
| Układ krystalograficzny | |
| Właściwości mechaniczne | |
| Gęstość |
3,02–3,08 g/cm3[5] |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
jasnobrązowy, różowy, czerwony, zielony, niebieski, rzadko biały[1][2] |
| Rysa |
jasnobrązowa, biała[1] |
| Połysk | |
| Współczynnik załamania |
1,621–1,637 (jednoosiowy)[2] |
| Inne |
dwójłomność: 0,016[2] pleochroizm: silny[2] |
| Dodatkowe dane | |
| Klasyfikacja Strunza |
9.CK.05[1] |
Liddicoatyt – bardzo rzadki minerał z gromady krzemianów, należący do rodziny turmalinów[5].
Nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego gemmologa Richarda T. Liddicoata, dyrektora Instytutu Gemmologii w Santa Monica[5].
Właściwości
Jest najczęściej różowy, czerwony i jasnobrązowy, często wielobarwny[5]. Pierwotnie był uważany za elbait, ale po głębszych analizach i badaniach odkryto, że zamiast sodu w składzie występuje wapń. Skutkowało to zatwierdzeniem go w 1977 roku przez IMA jako nowy minerał. Liddicoatyt bogaty w fluor został w 2011 roku za odrębny minerał i określany jako fluor-liddicoatyt[6]. Krystalizuje w układzie trygonalnym. Charakteryzuje się pryzmatycznym bądź trójkątnym pokrojem. Jest przezroczysty bądź półprzezroczysty[1].
Występowanie
Występuje głównie w pegmatytach granitowych[4][1]. Towarzyszy mu najczęściej elbait, kwarc, londonit, beryl, muskowit, albit[4][1]. Występuje w Madagaskarze, Wietnamie, Kanadzie, we Włoszech i w Brazylii[1][6]. W Polsce został stwierdzony w Piławie Górnej na Dolnym Śląsku[1]. Natomiast jedyną lokalizacją fluorliddicoatytu jest Madagaskar[2].
Zastosowanie
• bardzo rzadki i wysoko ceniony kamień kolekcjonerski[5];
• okazjonalnie stosowany do wyrobu oryginalnej oraz artystycznej biżuterii[5];
• eksponowany najczęściej w formie płytek wyciętych prostopadle do wydłużenia kryształów[5];
Galeria
W towarzystwie mikroklinu i londonitu
Z kwarcem dymnym z Madagaskaru
zielony z Wietnamu
ciemnoniebieski z Madagaskaru
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Liddicoatite, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2025-04-11] (ang.).
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Liddicoatite. National Gem Lab. [dostęp 2025-04-11].
- ↑ Liddicoatite. Web Mineral. [dostęp 2025-04-11].
- 1 2 3 Liddicoatite. Handbook of Mineralogy. [dostęp 2025-04-11].
- 1 2 3 4 5 6 7 Jerzy Żaba: Ilustrowana encyklopedia skał i minerałów. Wydawnictwa Videograf SA, 2024, s. 257-258. ISBN 978-83-8293-231-7.
- 1 2 Liddicoatite. Minerals.Net. [dostęp 2025-04-11].
