Liga Światowa 1999
World League 1999
|
|
| Szczegóły
|
| Państwo
|
 Argentyna
|
| Organizator |
FIVB |
| Edycja |
X |
| Liczba zespołów |
12 (z 4 konfederacji) |
| Termin |
28 maja – 17 lipca 1999 |
| Liczba meczów |
82 |
| Liczba setów |
320 |
| Zwycięzca |
 Włochy
|
| 2. miejsce |
 Kuba
|
| 3. miejsce |
 Brazylia
|
| Król strzelców |
Osvaldo Hernández |
Liga Światowa w Piłce Siatkowej 1999 (ang. 1999 FIVB Volleyball World League) – 10. edycja międzynarodowego turnieju siatkarskiego zorganizowanego przez Międzynarodową Federację Piłki Siatkowej (FIVB) dla 12 narodowych reprezentacji.
Rywalizacja składała się z dwóch faz: fazy interkontynentalnej oraz turnieju finałowego. Faza interkontynentalna trwała od 28 maja do 4 lipca. Turniej finałowy rozegrany został w dniach 12-17 lipca w Polideportivo Islas Malvinas w Mar del Plata.
Zwycięzcą Ligi Światowej 1999 została po raz siódmy reprezentacja Włoch, która w finale pokonała reprezentację Kuby. Brązowy medal zdobyła reprezentacja Brazylii.
W rozgrywkach zadebiutowały reprezentacje Australii i Portugalii. Po raz pierwszy w turnieju finałowym brały udział Argentyna oraz Hiszpania.
Po raz pierwszy w oficjalnych rozgrywkach międzynarodowych zastosowano nowy system, w którym do zwycięstwa w secie należało zdobyć 25 punktów w secie, a punkty liczone były po każdej akcji.
System rozgrywek
Faza interkontynentalna
12 reprezentacji podzielonych zostało na trzy grupy (A, B i C). W ciągu sześciu tygodni w każdej grupie drużyny rozegrały między sobą po cztery spotkania (dwa jako gospodarz i dwa jako gość). W sumie w ramach fazy interkontynentalnej odbyły się 72 spotkania.
Awans do turnieju finałowego uzyskali:
- zwycięzcy poszczególnych grup oraz drużyny, które zajęły drugie miejsce w swoich grupach (o ile gospodarz turnieju finałowego znalazł się wśród tych sześciu zespołów);
- zwycięzcy poszczególnych grup oraz dwie najwyżej sklasyfikowane drużyny z drugich miejsc (jeżeli gospodarz zajął niższe niż drugie miejsce w swojej grupie).
Turniej finałowy
6 drużyn, które zaklasyfikowały się do turnieju finałowego, podzielone zostały na dwie grupy (D i E) według następującego klucza:
| Grupa D |
Grupa E |
| A1 |
A/B/C2 |
| A/B/C2 |
B1 |
| C1 |
A/B/C2 |
Przy rozstawieniu drużyn z drugich miejsc decydujące znaczenie miało, aby, o ile to możliwe, drużyny z tej samej grupy w fazie interkontynentalnej nie znalazły się w jednej grupie turnieju finałowego.
Do półfinałów awans uzyskały po dwie najlepsze drużyny z poszczególnych grup. Pary półfinałowe ustalone zostały według klucza:
Zwycięzcy półfinałów zagrali o zwycięstwo w całych rozgrywkach, natomiast przegrani - o brązowy medal[1].
Faza interkontynentalna
Wszystkie godziny według czasu lokalnego.
Grupa A
Tabela
|
Drużyna |
|
Mecze |
Sety |
Małe punkty |
|---|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 |
 Rosja |
22 |
12 |
10 |
2 |
32 |
14 |
2.286 |
1082 |
1010 |
1.071 |
| 2 |
Włochy |
21 |
12 |
9 |
3 |
31 |
14 |
2.214 |
1079 |
941 |
1.147 |
| 3 |
 Polska |
17 |
12 |
5 |
7 |
21 |
25 |
0.840 |
1006 |
1065 |
0.945 |
| 4 |
 Australia |
12 |
12 |
0 |
12 |
5 |
36 |
0.139 |
861 |
1012 |
0.851 |
Źródło: fivb.ch
Punktacja: zwycięstwo – 2 pkt; porażka – 1 pkt
Zasady ustalania kolejności: 1. liczba punktów; 2. stosunek setów; 3. stosunek małych punktów; 4. bilans w bezpośrednich meczach
Awans do turnieju finałowego
Grupa B
Tabela
|
Drużyna |
|
Mecze |
Sety |
Małe punkty |
|---|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 |
Brazylia |
22 |
12 |
10 |
2 |
34 |
14 |
2.429 |
1150 |
1020 |
1.127 |
| 2 |
 Hiszpania |
19 |
12 |
7 |
5 |
26 |
23 |
1.130 |
1094 |
1080 |
1.013 |
| 3 |
.svg.png) Kanada |
17 |
12 |
5 |
7 |
19 |
25 |
0.760 |
982 |
1042 |
0.942 |
| 4 |
 Holandia |
14 |
12 |
2 |
10 |
15 |
32 |
0.469 |
1023 |
1107 |
0.924 |
Źródło: fivb.ch
Punktacja: zwycięstwo – 2 pkt; porażka – 1 pkt
Zasady ustalania kolejności: 1. liczba punktów; 2. stosunek setów; 3. stosunek małych punktów; 4. bilans w bezpośrednich meczach
Awans do turnieju finałowego
Grupa C
Tabela
|
Drużyna |
|
Mecze |
Sety |
Małe punkty |
|---|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 |
Kuba |
23 |
12 |
11 |
1 |
33 |
15 |
2.200 |
1130 |
1042 |
1.084 |
| 2 |
 Francja |
17 |
12 |
5 |
7 |
25 |
26 |
0.962 |
1134 |
1142 |
0.993 |
| 3 |
Argentyna |
16 |
12 |
4 |
8 |
22 |
26 |
0.846 |
1076 |
1089 |
0.988 |
| 4 |
.svg.png) Portugalia |
16 |
12 |
4 |
8 |
17 |
30 |
0.567 |
1025 |
1092 |
0.939 |
Źródło: fivb.ch
Punktacja: zwycięstwo – 2 pkt; porażka – 1 pkt
Zasady ustalania kolejności: 1. liczba punktów; 2. stosunek setów; 3. stosunek małych punktów; 4. bilans w bezpośrednich meczach
Awans do turnieju finałowego
Gospodarz turnieju finałowego
Turniej finałowy
Mecz o 3. miejsce
| Data |
|
Drużyna 1 |
Wynik |
Drużyna 2 |
|
|
|
|
|
Razem |
|
Widzów |
|
| 17.07.1999 |
18:00 |
Brazylia |
3:1 |
Rosja |
17:25 |
25:23 |
25:20 |
25:19 |
|
92:87 |
1:25 |
2200 |
|
Finał
| Data |
|
Drużyna 1 |
Wynik |
Drużyna 2 |
|
|
|
|
|
Razem |
|
Widzów |
|
| 17.07.1999 |
21:00 |
Kuba |
1:3 |
Włochy |
21:25 |
25:23 |
19:25 |
24:26 |
|
89:99 |
1:28 |
6351 |
|
Klasyfikacja końcowa
|
|
ZWYCIĘZCA LIGI ŚWIATOWEJ 1999
WŁOCHY
- Skład zwycięzców
Valerio Vermiglio, Marco Meoni, Luigi Mastrangelo, Alessandro Fei, Samuelle Papi, Andrea Sartoretti, Cristian Casoli, Simone Rosalba, Hristo Zlatanov, Mirko Corsano, Davide Bellini, Vigor Bovolenta, Leondino Giombini, Marco Molteni
Trener: Andrea Anastasi |
|
Nagrody indywidualne
Dodatkowo najwyżej w klasyfikacji przyjmujących znalazł się Hiszpan Enrique De La Fuente, rozgrywających - Kubańczyk Raúl Diago, natomiast broniących - Włoch Mirko Corsano. W tych kategoriach nie przyznawano jednak nagród indywidualnych ani pieniężnych.
_pictogram.svg.png){kind=small}
