Lincoln Center

Lincoln Center for the Performing Arts
Ilustracja
Budynki Metropolitan Opera (L) i David Geffen Hall (P) o zmierzchu.
Państwo

 Stany Zjednoczone

Miejscowość

Nowy Jork

Rozpoczęcie budowy

1955

Ukończenie budowy

1969

Ważniejsze przebudowy

patrz sekcja „Chronologia”

Położenie na mapie Manhattanu
Mapa konturowa Manhattanu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Lincoln Center for the Performing Arts”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Lincoln Center for the Performing Arts”
Położenie na mapie stanu Nowy Jork
Mapa konturowa stanu Nowy Jork, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Lincoln Center for the Performing Arts”
Położenie na mapie Nowego Jorku
Mapa konturowa Nowego Jorku, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Lincoln Center for the Performing Arts”
40°46′21″N 73°59′02″W/40,772500 -73,983889
Strona internetowa

Lincoln Center for the Performing Arts – kompleks budynków o powierzchni 6,6 hektara (16,3 akra) znajdujący się w obrębie dzielnicy Lincoln Square, na Manhattanie, w Nowym Jorku[1].

Budowa

Konsorcjum m.in. społecznych liderów prowadzone w ramach inicjatywy Johna D. Rockefellera III zbudowało Lincoln Center jako część Lincoln Square Renewal Project w trakcie programu miejskiej rewitalizacji prowadzonego przez Roberta Mosesa, który miał miejsce w latach 1950. i 1960[2]. Zatrudnieni zostali cenieni architekci, którzy mieli zaprojektować główne budynki, dzięki czemu przez ponad trzydzieści następnych lat, wcześniej zniszczony obszar okalający Lincoln Center, stał się nowym centrum kultury nowojorskiej[3].

Pierwszym prezesem Lincoln Center, od 1956 roku, był Rockefeller, który pozostawał przewodniczącym do 1961 roku. Przypisywane jest mu zebranie ponad połowy sumy 184,5 mln USD z prywatnych środków, potrzebnych na zbudowanie kompleksu, m.in. wykorzystując własne fundusze; fundusz Rockefeller Brothers Fund także brał udział w projekcie[2]. Trzy budynki zlokalizowane w centrum, David Geffen Hall, David H. Koch Theater (wcześniej New York State Theater) i Metropolitan Opera House, otwarte zostały odpowiednio w 1962, 1964 i 1966 roku[4]).

Nazwa

Nazwa centrum może mieć związek z jej lokalizacją w Lincoln Square, ale nie jest jasne czy obszar nazwano jako hołd dla prezydenta USA Abrahama Lincolna. Nazwa została nadana temu obszarowi w 1906 roku przez New York City Board of Aldermen, jednak materiały archiwalne nie przedstawiają powodu wybrania tej nazwy[5]. Długo istniały przypuszczenia, że nazwa Lincoln Square była związana z nazwiskiem lokalnego właściciela ziemskiego. Archiwa miejskie z tamtych czasów potwierdzają jedynie nazwiska kilku właścicieli gruntów – Johannes van Bruch, Thomas Hall, Stephan de Lancey, James de Lancey, James de Lancey Jr. oraz John Somerindyck. Inna spekulacja mówiła, że powiązania z prezydentem Lincolnem zostały pominięte w archiwach, ponieważ burmistrzem w 1906 roku był George B. McClellan Jr., syn generała George’a B. McClellana, który był général en chef Armii Unii na początku wojny secesyjnej i zażartym wrogiem Lincolna[6].

Architekci

David Geffen Hall, siedziba Filharmonii Nowojorskiej w Lincoln Center.
Lista architektów, którzy zaprojektowali budynki w centrum
  • Max Abramovitz: David Geffen Hall[7]
  • Pietro Belluschi: The Juilliard School (włącznie z: Alice Tully Hall); zmodyfikowane przez: Diller Scofidio + Renfro wspólnie z FX Fowle[8]
  • Gordon Bunshaft: The New York Public Library for the Performing Arts[9]
  • Wallace Harrison: plan generalny centrum, Metropolitan Opera House[10]
  • Lee Jablin: 3 Lincoln Center[11]
  • Philip Johnson: New York State Theater (David H. Koch Theater)[12]
  • Eero Saarinen: Vivian Beaumont Theater[13]
  • Davis, Brody and Associates (Davis Brody Bond): The Samuel B. and David Rose Building[14]
  • Billie Tsien, Tod Williams: David Rubenstein Atrium[15]
  • Hugh Hardy: Claire Tow Theater[16]

Historia kompleksu

Struktura

David H. Koch Theater w Lincoln Center, siedziba New York City Ballet.

Pierwszym obiektem, który powstał w 1961 roku była Fordham University School of Law (część Uniwersytetu Fordham), która była także pierwszą miejską instytucją w ramach Lincoln Square Renewal Project[17]. Centrum zostało zlokalizowane między alejami Amsterdam i Columbus (wschód–zachód), a ulicami 60th i 66th (południe–północ) w obrębie Lincoln Square, w manhattańskiej dzielnicy Upper West Side[18]. Kompleks uznawany jest za pierwszy, który skupił w jednym miejscu główne instytucje kulturalne w amerykańskim mieście[19].

Rozbudowa kondominium przy 3 Lincoln Center, ukończona w 1991 roku[20], zaprojektowane przez Lee Jablina (Harman Jablin Architects), pozwoliła na ekspansję Juilliard School oraz School of American Ballet[21].

Instytucje kulturalne centrum korzystają także z obiektów zlokalizowanych poza głównym kampusem. W 2004 roku, centrum zostało rozbudowane przez dodanie nowych obiektów Jazz at Lincoln Center, Frederick P. Rose Hall, na terenie nowego kompleksu Time Warner Center, z kilkoma blokami na południu. W marcu 2006 roku, centrum rozpoczęło, w ramach głównego planu przebudowy, modernizację, odnowienie oraz uruchomienie kampusu. Przebudowa zakończona została w 2012 roku, wraz z ukończeniem wiaduktu President’s Bridge nad ulicą West 65th[22].

Remonty

Główny plac w Lincoln Center

W 1999 roku ogłoszono, że całościowa przebudowa Lincoln Center, która trwała ponad 10 lat i radykalnie odmieniła kompleks, kosztowała 1,5 mld USD[23]. W 2005 roku zorganizowany został konkurs, który wygrał brytyjski architekt Norman Foster. Jednak nowy projekt nie został zatwierdzony w całości aż do 2012 roku, m.in. dlatego, że potrzebne było zebranie 300 mln USD na budowę, a także z uwagi na fakt, że orkiestra New York Philharmonic mogłaby stracić publiczność oraz źródło dochodów w czasie jej przeniesienia[24][25]. Wśród architektów zatrudnionych byli: Frank Gehry, Cooper, Robertson & Partners, Skidmore, Owings and Merrill, Beyer Blinder Belle, Fox & Fowle, Olin Partnership oraz Diller & Scofidio[26].

W marcu 2006 roku, centrum zainicjowało 65th Street Project – część głównego planu przebudowy trwającego do jesieni 2012 roku – mający na celu stworzenie nowej pieszej promenady zaprojektowanej by poprawić dostępność i estetykę obszaru kampusu. Dodatkowo obiekt Alice Tully Hall został zmodernizowany oraz ponownie otwarty w 2009 roku, co zostało zaaprobowane zarówno przez krytyków, jak i opinię publiczną, a Film Society of Lincoln Center rozrosło się o nowe Elinor Bunin Munroe Film Center. Centrum filmowe jest częścią nowego pawilonu, który mieści także restaurację, biura, i jest zwieńczony spadzistym, pokrytym trawą, dachem. Kolejne projekty poprawiły główne place oraz Columbus Avenue Grand Stairs. Pod kierunkiem Lincoln Center Development Project, Diller Scofidio + Renfro we współpracy z FXFOWLE Architects i Beyer Blinder Belle, zapewniło usługi projektowe. Przedsiębiorstwa Turner Construction[27] i RCDolner, LLC[28] odpowiadały za kierowanie budową[29][30]. Kolejnym etapem przebudowy było dodanie David Rubenstein Atrium, zaprojektowanego przez architektów Toda Williamsa i Billie’ego Tsiena, będącego centrum dla odwiedzających Lincoln Center, które oferuje darmowe występy, możliwość zakupu biletów ze zniżką na przedstawia na terenie całego kampusu, a także jedzenia, oraz dostęp do darmowego Internetu[15].

Chronologia

DataWydarzenieŹr.
21 kwietnia 1955Projekt Lincoln Square w ramach odnowienia miejskiej przestrzeni.[31]
22 czerwca 1956Utworzenie spółki Lincoln Center for the Performing Arts, Inc.[31]
14 maja 1959Ceremonia rozpoczęcia budowy w obecności prezydenta Dwighta Eisenhowera[31]
23 września 1962Otworzenie Philharmonic Hall (obecnie David Geffen Hall); dwugodzinny program CBS na żywo Opening Night at Lincoln Center, zapis z ceremonii wydany na kasecie wideo.[32][33]
6 kwietnia 1964Otwarcie Lincoln Center Fountain.[32]
23 kwietnia 1964Otwarcie New York State Theater.[32]
14 października 1965Otwarcie Vivian Beaumont Theater oraz Forum (obecnie Mitzi E. Newhouse Theater).[32]
30 listopada 1965Otwarcie The Library & Museum of the Performing Arts.[32]
16 września 1966Otwarcie Metropolitan Opera House.[32]
22 maja 1969Otwarcie Damrosch Park i Guggenheim Band Shell.[32]
11 września 1969Otwarcie Alice Tully Hall.[32]
26 października 1969Otwarcie Juilliard School.[32]
19 października 1976Ponowne otwarcie Avery Fisher Hall, po renowacji mającej na celu poprawę akustyki sali.[34]
7 września 1982Ponowne otwarcie New York State Theater, po renowacji mającej na celu poprawę akustyki sali.[35]
2 września 1986Victor Vancier, były krajowy przewodniczący Jewish Defense League, rzucił granat z gazem łzawiącym podczas występu sowieckiego baletu w Metropolitan Opera House, co było protestem przeciwko sowieckim praktykom nie zezwalania tamtejszym Żydom emigrować do Izraela.[36][37]
19 listopada 1990Otwarcie Samuel B. and David Rose Building, mieszczący Walter Reade Theater, Stanley H. Kaplan Penthouse, Daniel and Joanna S. Rose Rehearsal Studio, Clark Studio Theater, School of American Ballet i domy studenckie Juilliard School, a także przestrzeń biurową dla organizacji członkowskich.[38][39]
3 grudnia 1991Otwarcie Walter Reade Theater, mieszczącego się we wcześniej ukończonym Samuel B. and David Rose Building.[38]
12 lipca 1997Wydzielenie placu Paul Milstein Plaza.[38]
18 października 2004Otwarcie Jazz at Lincoln Center; we Frederick P. Rose Hall mieszczą się: Rose Theater, Allen Room oraz Dizzy’s Club Coca-Cola.[40]
20 marca 2006Rozpoczęcie przekształceń przestrzennych według Transformation of West 65th Street Project, mających na celu m.in. poprawę bezpieczeństwa ruchu pieszego i ulicznego, otwarcie ulicy West 65th na światło i powietrze, a także poprawę dostępu do tablic informacyjnych.[40]
8 czerwca 2006Włodarze Lincoln Center ogłosili, że w planach jest przekształcenie pobliskiego Harmony Atrium w centrum informacyjne i punkt centralny z usługami dla odwiedzających kampus Lincoln Center.[40]
sierpień 2006Milstein Bridge został rozebrany w ramach Transformation of West 65th Street Project.[40]
22 lutego 2009Otwarcie, po wcześniejszej przebudowie, Alice Tully Hall.[40][41]
21 maja 2010Zakończenie renowacji centralnych i północnych placów na terenie Lincoln Center.[42][40]
4 czerwca 2012Otwarcie Claire Tow Theater.[40]
1 października 2012Otwarcie wiaduktu President’s Bridge (nad ulicą West 65th), co wieńczyło projekt przebudowy Lincoln Center wart 1,2 mld USD.[40]
24 września 2015Zmiana nazwy Avery Fisher Hall na David Geffen Hall.[40]

Przypisy

  1. ↑ Lincoln Center. lincolncenter.org. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 stycznia 2016)]. (ang.).
  2. 1 2 András Szántó, Joseph W. Erns, Kenneth W. Rose: Rockefeller Philanthropy: A Selected Guide. rockarch.org, 2011. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (28 listopada 2015)]. (ang.).
  3. ↑ Leland M. Roth: American Architecture: A History. Boulder (Kolorado): Westview Press, 2001. ISBN 978-0-8133-3662-6, ISBN 978-0-8133-3661-9. OCLC 47867623.
  4. ↑ Aby zobaczyć pełny tekst artykułu zobacz w kopii z pamięci podręcznej Google (po wpisaniu tytułu artykułu ze strony Architectural Record w oknie wyszukiwarki Google, w wynikach wyszukiwania, obok adresu URL (kolor zielony) kliknij na strzałkę; wyświetli się wówczas „Kopia”, w którą należy kliknąć: Martin Filler: After 50 years, Lincoln Center still offers plenty to criticize | 2009-06-16 | Architectural Record. architecturalrecord.com, 16 czerwca 2009. [dostęp 2016-02-23]. (ang.).
  5. ↑ Christopher Gray: Streetscapes/Readers’ Questions; The Story of a Name, the Tale of a Co-op. nytimes.com, 2 października 2005. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 października 2015)]. (ang.).
  6. ↑ Glenn Collins: 50 Years In, Lincoln Center’s Name Is Still a Mystery – The New York Times. nytimes.com, 11 maja 2009. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 stycznia 2016)]. (ang.).
  7. ↑ Robin Pogrebin: Geffen Hall Redesign Team Is Chosen – The New York Times. nytimes.com, 10 grudnia 2015. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 grudnia 2015)]. (ang.).
  8. ↑ Jaffer Kolb: Alice Tully Hall by Diller Scofidio + Renfro, New York, USA | Buildings | Architectural Review. architectural-review.com, 1 kwietnia 2009. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 lutego 2016)]. (ang.).
  9. ↑ The New York Public Library for the Performing Arts. landmarkwest.org. s. 1. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 września 2015)]. (ang.).
  10. ↑ New York Architecture Images. nyc-architecture.com. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 października 2015)]. (ang.).
  11. ↑ Benjamin Blankenbehler: Lincoln Center for the Performing Arts, New York. architecturerevived.com, 29 września 2015. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 lutego 2016)]. (ang.).
  12. ↑ David H. Koch Theater – Explore the Theater. davidhkochtheater.com. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 lutego 2016)]. (ang.).
  13. ↑ Vivian Beaumont Theater | Lincoln Center Theater. lct.org. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 września 2015)]. (ang.).
  14. ↑ David W. Dunlap: Lewis Davis, Designer of Apartment Towers, Dies at 80. nytimes.com, 23 maja 2006. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 kwietnia 2015)]. (ang.).
  15. 1 2 About the David Rubenstein Atrium | David Rubenstein Atrium at Lincoln Center. lincolncenter.org. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 września 2015)]. (ang.).
  16. ↑ Paul Goldberger: Hugh Hardy’s New Lincoln Center Space, the Claire Tow Theater, Is Pleasing, Deferential – and Barely Visible | Vanity Fair. vanityfair.com, 14 czerwca 2012. [dostęp 2016-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 stycznia 2016)]. (ang.).
  17. ↑ History | History | Fordham. fordham.edu. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 września 2015)]. (ang.).
  18. ↑ Lincoln Center. lincolncenter.org. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 lutego 2016)]. (ang.).
  19. ↑ Jeffrey Johnson: Mega block Urbanism 4.0: Lincoln Center Reconsidered. columbia.edu, 2014. s. 4. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 lutego 2016)]. (ang.).
  20. ↑ Paul Goldberger: Architecture View – A Shot of Cultural Adrenaline at Lincoln Center. nytimes.com, 28 lipca 1991. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 lutego 2016)]. (ang.).
  21. ↑ Brendan Gill. The Skyline. „The New Yorker”, s. 57–60, 19 sierpnia 1991. Condé Nast. ISSN 0028-792X. OCLC 320541675. (ang.).
  22. ↑ Robin Pogrebin: New Bridge at Lincoln Center to Open Monday. blogs.nytimes.com, 1 października 2012. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 lutego 2016)]. (ang.).
  23. ↑ Robin Pogrebin: Lincoln Center Proceeds, Modestly. nytimes.com, 8 maja 2003. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 stycznia 2016)]. (ang.).
  24. ↑ Robin Pogrebin: Avery Fisher Hall to Be Renovated. nytimes.com, 28 listopada 2012. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 października 2015)]. (ang.).
  25. ↑ Sara Polsky: Avery Fisher Hall Will Finally Get Its Long-Delayed Makeover. ny.curbed.com, 29 listopada 2012. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 października 2015)]. (ang.).
  26. ↑ Robin Pogrebin: Costs and Approach Disputed in Lincoln Center Redevelopment. nytimes.com, 19 czerwca 2003. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 stycznia 2016)]. (ang.).
  27. ↑ Nick Taylor: Laser: The Inventor, the Nobel Laureate, and the Thirty-Year Patent War. Simon and Schuster, 2002, s. 203. ISBN 978-0-7432-1321-9. [dostęp 2016-02-24].
  28. ↑ RCDolner Construction. rcdolner.com. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 lutego 2012)]. (ang.).
  29. ↑ Robin Pogrebin: On 65th Street, Glimpsing Lincoln Center’s Future. nytimes.com, 17 sierpnia 2006. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 stycznia 2016)]. (ang.).
  30. ↑ Lincoln Center: Alice Tully Hall Fact Sheet. about.lincolncenter.org. s. 1. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 września 2015)]. (ang.).
  31. 1 2 3 Archive 1950s | Lincoln Center for the Performing Arts. aboutlincolncenter.org. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2016)]. (ang.).
  32. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Archive 1960s | Lincoln Center for the Performing Arts. aboutlincolncenter.org. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2016)]. (ang.).
  33. ↑ To Video-Tape Philharmonic. „Billboard”. 74 (37), s. 24, 15 września 1962. Nielsen Business Media, Inc.. ISSN 0006-2510. (ang.).
  34. ↑ Archive 1970s | Lincoln Center for the Performing Arts. aboutlincolncenter.org. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 września 2015)]. (ang.).
  35. ↑ Archive 1980s | Lincoln Center for the Performing Arts. aboutlincolncenter.org. [dostęp 2016-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2016)]. (ang.).
  36. ↑ Steve Emmons: Family of Slain Arab-American Still Waiting for Justice. articles.latimes.com, 18 października 1987. [dostęp 2016-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 lutego 2016)]. (ang.).
  37. ↑ Michael Walsh: National Review Online. nationalreview.com, 2 września 2011. [dostęp 2016-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 lutego 2016)]. (ang.).
  38. 1 2 3 Archive 1990s | Lincoln Center for the Performing Arts. aboutlincolncenter.org. [dostęp 2016-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2016)]. (ang.).
  39. ↑ Lincoln Center. lincolncenter.org. [dostęp 2016-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 lutego 2016)]. (ang.).
  40. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Archive Today | Lincoln Center for the Performing Arts. aboutlincolncenter.org. [dostęp 2016-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2016)]. (ang.).
  41. ↑ Ben Sisario: For Reopening Festival, a Renovated Alice Tully Hall to Focus on ‘New Musical World’ – The New York Times. nytimes.com, 6 maja 2008. [dostęp 2016-02-25]. (ang.).
  42. ↑ Nicolai Ouroussoff: The Greening of Lincoln Center. nytimes.com, 20 maja 2010. [dostęp 2016-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 września 2015)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.