Lis piaskowy
| Vulpes rueppellii[1] | |||
| (Schinz, 1825) | |||
![]() | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
lis piaskowy | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
![]() | |||
| Zasięg występowania | |||
![]() | |||
Lis piaskowy[3] (Vulpes rueppellii) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych. Występuje na skalistych i piaszczystych terenach pustynnych od Maroka do Afganistanu.
Charakterystyka ogólna
Krótkie nogi i szerokie duże uszy. Futro miękkie i gęste w kolorze jasnopiaskowym z ciemnymi plamami na pysku i białym końcem ogona. Jest podobny do fenka i często z nim mylony.
Wymiary
- długość ciała
- 40–50 cm
- długość ogona
- 25–35 cm
- wysokość w kłębie
- ok. 30 cm
- masa ciała
- 1,2–3,6 kg
Pokarm
Wszystkożerny, prawdopodobnie preferuje owady.
Rozród
Biologia rozrodu tych zwierząt jest słabo poznana. W miocie najczęściej są 2–3 młode.
Tryb życia
Aktywny wieczorem i w nocy; żyje prawdopodobnie w parach, które mogą zajmować terytorium o powierzchni ok. 50 km².
Podgatunki
Wyróżnia się pięć podgatunków lisa piaskowego[4]:
Status
Status lisa piaskowego nie jest określony. Wiadomo, że Beduini czasem zabijają go dla mięsa.
W niewoli żyje do około 7 lat.
Przypisy
- ↑ Vulpes rueppellii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 D. Mallon, J.D. Murdoch, T. Wacher, Vulpes rueppellii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-13] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 150. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Vulpes rueppellii w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 24 października 2009]
Bibliografia
- Tadeusz Kaleta: Dzikie psy i hieny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1998. ISBN 83-214-1096-0.


