Lithocharis nigriceps
| Lithocharis nigriceps | |||
| Kraatz, 1859 | |||
![]() Imago | |||
![]() Edeagus | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
żarlinki | ||
| Plemię |
Paederini | ||
| Podplemię |
Medonina | ||
| Rodzaj |
Lithocharis | ||
| Gatunek |
Lithocharis nigriceps | ||
| Synonimy | |||
| |||
Lithocharis nigriceps – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1859 roku przez Ernsta Gustava Kraatza[1].
Chrząszcz o ciele długości od 3,4 do 4 mm, bardzo delikatnie punktowanym, krótko i jedwabiście owłosionym. Głowa jest za oczami nierozszerzona, o skroniach nieco dłuższych od średnicy oka, ubarwiona czarno lub czarnobrunatno z żółtymi czułkami i aparatem gębowym. Przedplecze jest trochę dłuższe niż szerokie, żółtoczerwone, jaśniejsze niż u L. ochracea, o gładkiej linii środkowej dobrze widocznej. Odwłok samca ma piąty sternit o szczoteczkach włosków po bokach płytkiego wcięcia ustawionych w kierunku wewnętrznym, a szósty sternit z tylną krawędzią głęboko, klamrowato wyciętą i bez szczoteczek włosków[2].
Owad znany z Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Estonii, Łotwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rosji[1] i krainy orientalnej, skąd pochodzi. W Europie występuje jako gatunek synantropijny w pryzmach kompostowych, gdzie wyższą temperaturę zapewniają procesy gnilne[2][3].
Przypisy
- 1 2 Lithocharis (Lithocharis) nigriceps. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-11-11].
- 1 2 Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.
- ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.
.png)
.png)