Lithophane lapidea

Lithophane lapidea – gatunek motyla z rodziny sówkowatych.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1808 roku przez Jacoba Hübnera pod nazwą Noctua lapidea. Jako miejsce typowe autor ten wskazał Europę^[1]. W 1980 roku Emilio Berio wyznaczył go gatunkiem typowym podrodzaju Lithophane (Prolitha)^[1].

W obrębie gatunku wyróżnia się trzy podgatunki^[1]:

• Lithophane lapidea cypriaca Boursin, 1957
• Lithophane lapidea lapidea (Hübner, 1808)
• Lithophane lapidea mouterdei Boursin, 1955

Motyl ten osiąga od 38 do 41 mm rozpiętości skrzydeł^[2].

Gąsienica ma podstawową barwę ciała oliwkowozieloną. Biała linia grzbietowa jest przerywana w przedniej części każdego segmentu i składa się z podługowato-łezkowatych kropek. Para białych linii podgrzbietowych (subdorsalnych) składa się z kropek w kształcie liter „Z”. Linie boczne są białe, miejscami lekko żółtawe. Pomiędzy tymi liniami występują białe kropki z ciemnozielonym obrzeżeniem. Puszka głowowa jest jaskrawa z żółtozielonym czołem i ciemnozłotym, drobnym nakrapianiem. Przetchlinki są białe z czarnymi obwódkami^[3].

Owad ten zasiedla widne drzewostany, garig, kamieniste zbocza i gaje oliwne^[2][4]. Owady dorosłe pojawiają się jesienią^[4]. Żerowanie gąsienic odbywa się od kwietnia do maja lub początku czerwca^[4][2]. Ich preferowaną rośliną pokarmową jest jałowiec fenicki^[4], ale żerują także na innych gatunkach jałowców oraz na cyprysach^[4][2].

Gatunek palearktyczny^[1]. W Europie znany jest z Włoch, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Bułgarii, Serbii, Czarnogóry, Macedonii Północnej oraz Grecji^[5]. Poza tym owad ten znany jest z zachodniej części Azji, w tym z Cypru i Libanu^[1].