Lizak długoczułki

Lizak długoczułki

Gyrophaena obsoleta
Ganglbauer, 1895
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	rydzenice
Plemię	Homalotini
Podplemię	Gyrophaenina
Rodzaj	lizak
Podrodzaj	Gyrophaena s.str.
Gatunek	lizak długoczułki

Lizak długoczułki^[1] (Gyrophaena obsoleta) – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic. Zamieszkuje Europę.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1895 roku przez Ludwiga Ganglbauera^[2].

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 2 do 2,4 mm. Głowa jest czarniawa, 1,7 raza szersza niż dłuższa, zaopatrzona w wyłupiaste oczy. Barwa czułków jest rudożółta. Człony w środkowej części czułków nie są wyraźnie poprzeczne, a człon piąty jest nieznacznie dłuższy niż szeroki. Przedplecze jest rudożółte, czasem z zaczernionym dyskiem. Jego tylna krawędź jest wąsko obrzeżona. Pokrywy są bladożółte z czarniawymi krawędziami tylnymi. Punktowanie na powierzchni pokryw jest niezmodyfikowane, drobne. Długość pokryw jest znacznie większa niż przedplecza. Kolor odnóży jest żółty do pomarańczowego. Odwłok ma ubarwienie rudożółte z czarniawą przepaską poprzeczną w okolicy czwartego z tergitów^[3].

Owad rozmieszczony na obszarach leśnych. Mycetobiont. Bytuje w owocnikach grzybów naziemnych i nadrzewnych, zdrowych, jak i gnijących; w tym należących do rodzaju gołąbek, mleczaj i lejkówka^[4]. W buczynie karpackiej należy do najliczniejszych kusakowatych żerujących w grzybach naziemnych^[1].

Gatunek palearktyczny, europejski, znany z Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Szwecji, Norwegii, Polski, Słowacji i europejskiej części Rosji^[2].