Lobocarcininae
| Lobocarcininae | |
| Beurlen, 1930 | |
| Okres istnienia: eocen–miocen | |
 Skamieniałość Lobocarcinus sismondai, widok od strony grzbietowej | |
 L. sismondai, widok od strony brzusznej | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
Lobocarcininae |
Lobocarcininae – wymarła podrodzina skorupiaków z infrarzędu krabów i rodziny Cancridae.
Kraby te cechowały się szerszym niż dłuższym karapaksem o umiarkowanie silnie zaznaczonym podziale na ziarenkowane lub kolczaste regiony. Frontalna krawędź karapaksu zwykle miała 4 lub 6 kolców, a jeśli było ich 5, to środkowy był mały i wyrastał niżej niż pozostałe. Krawędzie orbitalne miały po dwie szczeliny. Liczne, oddzielone do nasady, często dwu- lub trójwidlaste kolce zdobiły krawędzie przednio-boczne karapaksu. Krawędzie tylno-boczne i tylna były ziarenkowane lub opatrzone kolcami[1].
Podrodzina ta wyewoluowała prawdopodobnie w środkowym eocenie. Najstarsze skamieniałości pochodzą z eoceńskiej Tetydy[1].
- Lobocarcinus Reuss, 1857
- Miocyclus Müller, 1979
- Tasadia Müller in: Janssen et Müller, 1984
Przypisy
- 1 2 3 Carrie E. Schweitzer, Rodney M. Feldmann. Re-evaluation of the Cancridae Latreille, 1802 (Decapoda: Brachyura) including three new genera and three new species. „Contributions to Zoology”. 69 (4), s. 223–250, 2000.