SK Lokomotīve Dyneburg

żużel
SK Lokomotīve Dyneburg
SK Lokomotīve Daugavpils
Pełna nazwa

Spīdveja klubs „Lokomotīve”

Barwy

karminowo-białe

Data założenia

1963

Liga

Polska KLŻ

Państwo

 Łotwa

Siedziba

Dyneburg

Adres

Jelgavas iela 54
Daugavpils, LV-5404, Latvija

Stadion

Stadions Lokomotīve

Prezes

Valērijs Šidlovskis

Trener

Nikolajs Kokins

Strona internetowa

Lokomotīve Dyneburg (łot. Lokomotīve Daugavpils) – łotewski klub żużlowy z Dyneburga. Na arenie międzynarodowej znany jest pod nazwą Lokomotiv.

Klub od sezonu 2005 startuje w polskiej lidze żużlowej. W roku 2020 zdobył brązowy medal drużynowych mistrzostw Polski juniorów.

Historia

Klub pierwsze wielkie sukcesy śwęcił w pierwszej połowie lat 70. XX wieku, startując w radzieckiej lidze żużlowej – pod nazwą rosyjską Lokomotiw. Wywalczył wówczas dwukrotnie tytuł wicemistrza Związku Radzieckiego (1970 i 1971), zdobył Puchar Par ZSRR (1973; w roku następnym zajął natomiast trzecie miejsce), a jego zawodnicy stawali na najniższym stopniu podium Indywidualnych Mistrzostw ZSRR: Anatolij Pietrowskij w 1970 i Anatolij Kuźmin w 1972. W następnych latach aż do upadku Związku Radzieckiego Lokomotiw zdobywał medale już wyłącznie w Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostwach ZSRR, zdobywając w sumie w tej konkurencji 6 krążków. Na przełomie lat 70. i 80. worek z medalami otworzyli w 1979 Władimir Tkaczuk (wicemistrz) i Walierij Charitonow (II wicemistrz). W roku następnym Tkaczuk zdobył pierwszy tytuł mistrzowski dla łotewskiego zespołu, a jego sukces powtórzył w 1982 Siergiej Danu. Pod koniec lat 80. wyniki Tkaczuka skopiował Andrejs Koroļevs, zdobywając najpierw tytuł wicemistrzowski w 1988, a rok później tytuł mistrza.
Po transformacji ustrojowej i rozpadzie Związku Radzieckiego Lokomotīve został jedynym klubem żużlowym na Łotwie, z powodu upadku speedwaya w stołecznej Rydze, odtąd startuje zatem wyłącznie w ligach zagranicznych, a jego żużlowcy stanowią jednocześnie łotewską reprezentację narodową. W latach 1998–2002 łotewscy zawodnicy zasilali rosyjski klub Newa Sankt Petersburg startujący w lidze fińskiej, przez 5 ostatnich lat nie schodząc z podium. Trzykrotnie zdobył tytuł II wicemistrza (1998, 1999, 2001), raz tytuł wicemistrza (2002), a w 2000 wywalczył tytuł mistrza Finlandii. W tym samym czasie Lokomotiv odnosił również sukcesy w lidze rosyjskiej, w której już w swym debiucie w 1995 zdobył medal brązowy. Wynik ten powtórzył jeszcze trzykrotnie, w latach 1996, 2001 i 2002. W 2001 Lokomotīve odniósł również pierwszy sukces w Klubowym Pucharze Europy, zajmując w finale trzecie miejsce (klub dotąd 5-krotnie był finalistą tych rozgrywek). Od 2003 drużyna startowała już tylko w lidze rosyjskiej, i to pod nową nazwą – Spīdveja centrs Daugavpils – ale bez powodzenia. W 2005 klub podjął decyzję o przystąpieniu do rozgrywek ligowych w Polsce. Sezon 2005 był jednocześnie ostatnim sezonem startów w lidze rosyjskiej oraz sezonem największych sukcesów międzynarodowych – klub zajął drugie miejsce w finale Klubowego Pucharu Europy, a jego wychowanek Ķasts Puodžuks zdobył tytuł wicemistrza Europy U-19. Od sezonu 2006 klub startuje wyłącznie w rozgrywkach ligowych w Polsce – powróciwszy do swojej starej nazwy Lokomotīve. W sezonach 2005-2007 Lokomotīve startował w II lidze (najniższy poziom rozgrywkowy), i w 2007 w barażach z TŻ-em Lublin wywalczył awans do I ligi. W 2008 jako beniaminek I ligi zajął w niej wysokie 5. miejsce. Jeszcze lepiej było w kolejnym sezonie – 2009. Pomimo początkowych problemów finansowych, Łotysze ostatecznie uplasowali się na 2. miejscu, przegrywając jedynie z Unią Tarnów. Lokomotīve wyprzedził wówczas w tabeli m.in. Stal Rzeszów i Start Gniezno. Miejsce to premiowało zespół z Dyneburga do walki o ekstraligę z Atlasem Wrocław. Władze Lokomotīvu, w porozumieniu z drużyną z Wrocławia, postanowiły, że ze względów finansowych nie przystąpią do spotkań barażowych. Wpływ na tę decyzję miały mieć m.in. inwestycje, których dokonać musiałby klub z Łotwy, aby dostosować swój stadion do wymogów ewentualnych startów w ekstralidze. W związku z tym Główna Komisja Sportu Żużlowego orzekła dwukrotny walkower na korzyść Atlasu.

Poszczególne sezony

Starty w radzieckiej lidze

Sezon Liga Miejsce Uwagi
1964Liga ZSRR12(w tym sezonie jako Iskra Daugavpils)
1965w tym roku nie było rozgrywek ligowych w ZSRR
1966I Grupa7(ostatnie miejsce, utrzymał się ze względu na rozszerzenie ekstraklasy; od tego sezonu jako Lokomotiv Daugavpils)
1967Klasa A7
1968Klasa A5
1969Klasa A7
1970Klasa A2
1971Klasa A2
1972Klasa A4
1973Klasa A7(ostatnie miejsce, utrzymał się ze względu na rozszerzenie ekstraklasy)
1974Klasa A8spadek
1975I Liga –
Klasa A
1awans do ekstraklasy
1976Wyższa Liga6(ostatnie miejsce, utrzymał się ze względu na rozszerzenie ekstraklasy)
1977Wyższa Liga7
1978Wyższa Liga7spadek
1979I Liga2awans do ekstraklasy (wobec wycofania się przed rozgrywkami następnego sezonu zwycięzcy I Ligi 1979, drużyny Gidropriwod Szachty)
1980Wyższa Liga6
1981Wyższa Liga6
1982zespół nie przystąpił do rozgrywek
1983Wyższa Liga3w „Strefie Zachód”
1984Wyższa Liga6w „Strefie Zachód”
1985Wyższa Liga3w „Strefie Zachód”
1986Wyższa Liga6w „Strefie Zachód” – spadek (ostatnie miejsce)
1987I Liga –
Grupa A
4
1988I Liga –
Grupa A
2awans do ekstraklasy
1989Wyższa Liga4
1990Wyższa Liga7(ostatnie miejsce, utrzymał się ze względu na rozszerzenie ekstraklasy)
1991Wyższa Liga5

Starty w rosyjskiej lidze

Sezon Liga Miejsce Uwagi
1995DM Rosji3(od tego sezonu jako Lokomotiv Daugavpils)
1996DM Rosji3
1997DM Rosji4
1998DM Rosji4
1999DM Rosji4
2000DM Rosji4
2001DM Rosji3
2002DM Rosji3
2003DM Rosji4(od tego sezonu jako Speedway-Centr Daugavpils)
2004DM Rosji4
2005DM Rosji8(ostatnie miejsce)

Starty w polskiej lidze

Sezon Rozgrywki ligowe Uwagi
Liga Miejsce
2005 III II liga 3/6
2006 II liga 3/9
2007 II liga 2/7 Wygrane baraże o awans
2008 II I liga 5/8
2009 I liga 2/8 Przegrane baraże o awans[a]
2010 I liga 4/8
2011 I liga 5/8
2012 I liga 4/6
2013 I liga 3/7
2014 I liga 6/8
2015 I liga 1/7 Brak awansu – klub nie był w stanie spełnić wymogów licencyjnych
2016 I liga 1/11 Brak awansu – zgodnie z regulaminem klub nie miał prawa awansu
2017 I liga 3/8
2018 I liga 4/8
2019 I liga 6/7
2020 I liga 8/8
2021 III II liga 4/7
2022 II liga 4/7
2023 II liga 5/7
2024 KLŻ 5/6
Poziom ligowy Liczba sezonów Sezony
II 13 2008–2020
III 7 2005–2007, 2021–2024

Starty w klubowym Pucharze Europy

Sezon Liga Miejsce Uwagi
1998Grupa A4półfinał (ostatnie miejsce)
1999Grupa A3półfinał
2000Grupa A3półfinał
2001Finał3
2002Finał5(ostatnie miejsce)
2003Grupa A2półfinał
2004Grupa A2półfinał
2005Finał2
2006Finał4(ostatnie miejsce)
2007Półfinał2
2008Finał4(ostatnie miejsce)

Zawodnicy

Kadra drużyny

Stan na 27 sierpnia 2024[1]
Kat. Żużlowiec DMP (KLŻ) Uwagi
S Dania René Bach T
S Łotwa Jevgeņijs Kostigovs T
S Łotwa Oļegs Mihailovs T
S Łotwa Ķasts Puodžuks T
S Australia Justin Sedgmen T
S Wielka Brytania Steve Worrall T
U24 Łotwa Daniils Kolodinskis T Wypożyczony z Wilków Krosno (na DMP)
U21 Łotwa Artjoms Juhno T
U21 Łotwa Nikita Kauliņš T
U21 Szwecja Noel Wahlquist T
U19 Łotwa Damirs Fiļimonovs T

Uwagi

  1. SK Lokomotīve Dyneburg zrezygnował z udziału w meczach barażowych o miejsce w Ekstralidze. GKSŻ orzekł walkower na korzyść WTS-u Wrocław w każdym meczu barażowym.

Przypisy

  1. Aktualne Przynależności Klubowe. pzm.pl. [dostęp 2024-08-28]. (pol.).

Bibliografia