Lonchorhininae

Lonchorhininae
J.E. Gray, 1866[1]
Ilustracja
Głowa mieczonosa uszatego (L. aurita)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nietoperze

Podrząd

mroczkokształtne

Nadrodzina

Noctilionoidea

Rodzina

liścionosowate

Podrodzina

Lonchorhininae

Typ nomenklatoryczny

Podrodzina: Lonchorhina Tomes, 1863
Rodzaj: Lonchorhina aurita Tomes, 1863

Synonimy

Podrodziny:

  • Lonchorhinina[a] J.E. Gray, 1866[1]
  • Lonchorhininae: R.J. Baker, Hoofer, Porter & Van Den Bussche, 2003[2]

Rodzaju:

  • Lonchoyhina[b]: Villa R., 1967[3]
  • Lonchohyna[b]: Villa R., 1967[4]
  • Lonchorrina[b]: Coimbra, Borges, Guerra & Mello, 1982[5]
  • Lonchorina[b]: Montenegro & Romero-Ruiz, 2000[6]
  • Lonchorrhina[b]: Portfors, Fenton, Aguiar, Baumgarten, Vonhof, Bouchard, de Faria, Pedro, Rautenbach & Zortéa, 2000[7]
Rodzaje i gatunki

Lonchorhina Tomes, 1863[8] – mieczonos
6 gatunków – zobacz opis w tekście

Lonchorhininaemonotypowa podrodzina ssaków z rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae).

Zasięg występowania

Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Ameryce[9][10][11].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 47–76 mm, długość ogona 41–70 mm, długość ucha 18–38 mm, długość tylnej stopy 8–19 mm, długość przedramienia 40–65 mm; masa ciała 8–33 g[10][12].

Systematyka

Podrodzinę (w oryginalnym opisie jako plemię) wyodrębnił w 1866 roku angielski zoolog John Edward Gray w artykule zatytułowanym Rewizja rodzajów Phyllostomidde, czyli liścionosowatych, opublikowanym w czasopiśmie „Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Do podrodziny Lonchorhininae należy jeden rodzaj – mieczonos[13] (Lonchorhina). Rodzaj ten zdefiniował w 1863 roku brytyjski zoolog Robert Fisher Tomes w artykule zatytułowanym O nowym rodzaju i gatunku nietoperzy liścionosych z muzeum w Fort Pitt, opublikowanym w czasopiśmie „Proceedings of the Zoological Society of London”[8]. NGatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) mieczonos uszaty (L. aurita).

Etymologia

Lonchorhina (Lonchoyhina, Lonchohyna, Lonchorrina, Lonchorina, Lonchorrhina): gr. λογχη lonkhē ‘włócznia, lanca’; ῥις rhis, ῥινος rhinos ‘nos’[14].

Podział systematyczny

Do rodzaju należy sześć gatunków[15][12][9][13]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[13] Podgatunki[10][9][12] Rozmieszczenie geograficzne[10][9][12] Podstawowe wymiary[10][12][c] Status
IUCN[16]
Lonchorhina aurita Tomes, 1863} mieczonos uszaty 2 podgatunki Meksyk (na południe od stanów Veracruz i Oaxaca) do Ekwadoru, wschodniego Peru, północnej Boliwii i południowo-wschodniej Brazylii, także Trynidad i Tobago (Trynidad); zakres wysokości: 0–1500 m n.p.m. DC: 5,3–6,7 cm
DO: 4,2–6,5 cm
DP: 4,7–5,7 cm
MC: 12–17 g
 LC 
Lonchorhina fernandezi Ochoa & Ibáñez, 1982 mieczonos wenezuelski gatunek monotypowy endemit Wenezueli: znany tylko z obszaru w pobliżu miejsca typowego wzdłuż rzeki Orinoko (stany Bolívar i Amazonas); zakres wysokości: 70–90 m n.p.m. DC: 5,3–5,7 cm
DO: 4,1–4,8 cm
DP: 4,1–4,4 cm
MC: 9,7–10 g
 EN 
Lonchorhina inusitata Handley & Ochoa, 1997 mieczonos niezwykły gatunek monotypowy południowa Wenezuela, region Gujana i północna Brazylia DC: 5,7–7,2 cm
DO: 5,4–6,7 cm
DP: 5,2–5,7 cm
MC: 14–19 g
 DD 
Lonchorhina orinocensis Linares & Ojasti, 1971 mieczonos jaskiniowy gatunek monotypowy wschodnia Kolumbia, południowa Wenezuela i południowo-zachodnia Gujana; zakres wysokości: poniżej 300 m n.p.m. DC: 4,7–5,4 cm
DO: 4,7–5,7 cm
DP: 4–4,4 cm
MC: 8–12 g
 VU 
Lonchorhina mankomara Mantilla-Meluk & Montenegro, 2016 gatunek monotypowy endemit Kolumbii: znany z miejsca typowego w południowo-wschodniej części Parku Narodowego La Serranía de Chiribiquete DC: 7,4–7,6 cm
DO: 5,7–6,9 cm
DP: 6,3–6,5 cm
MC: około 33 g
 NE 
Lonchorhina marinkellei Hernández-Camacho & Cadena, 1978 mieczonos skryty gatunek monotypowy endemit Kolumbii: Wyżyna Gujańska (departamenty Guaviare i Vaupés); zakres wysokości: 180–240 m n.p.m. DC: 6,4–7,3 cm
DO: 5,9–7 cm
DP: 5,9–6,3 cm
MC: brak danych
 VU 

Kategorie IUCN:  LC gatunek najmniejszej troski,  VU gatunek narażony,  EN gatunek zagrożony,  DD gatunki o nieokreślonym stopniu zagrożenia;  NE gatunki niepoddane jeszcze ocenie.

Uwagi

  1. Pisownia oryginalna.
  2. 1 2 3 4 5 Niepoprawna późniejsza pisownia Lonchorhina Tomes, 1863.
  3. DC – długość ciała; DO – długość ogona; DP – długość przedramienia; MC – masa ciała

Przypisy

  1. 1 2 3 J.E. Gray. Revision of the Genera of Phyllostomidæ, or Leaf-nosed Bats. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1866, s. 113, 1866. (ang.).
  2. R.J. Baker, S.R. Hoofer, C.A. Porter & R. Van Den Bussche. Diversification among New World leaf-nosed bats: an evolutionary hypothesis and classification inferred from digenomic congruence of DNA sequence. „Occasional Papers / Museum of Texas Tech University”. 230, s. 21, 2003. (ang.).
  3. Villa R. 1967 ↓, s. 209.
  4. Villa R. 1967 ↓, s. 467.
  5. C.E.A. Coimbra, Jr., M.M. Borges, D.Q. Guerra & D.A. Mello. Contribuição à zoogeografia e ecologia de morcegos em regiões de cerrado do Brasil central. „Boletim Técnico do Instituto Brasileiro de Desenvolvimento Florestal”. 7, s. 34, 35, 1982. (hiszp.).
  6. O.L. Montenegro & M. Romero-Ruiz. Murciélagos del sector sur de la Serranía de Chiribiquete, Caquetá, Colombia. „Revista de la Academia Colombiana de Ciencias Exactas, Físicas y Naturales”. 23 (Supplemento especial), s. 645, 2000. (hiszp.).
  7. C.V. Portfors, M.B. Fenton, L.M. de S. Aguiar, J.E. Baumgarten, M.J. Vonhof, S. Bouchard, D.M. de Faria, W.A. Pedro, N.I. Rautenbach & M. Zortéa. Bats from Fazenda Intervales, Southeastern Brazil - species account and comparison between different sampling methods. „Revista Brasileira de Zoologia”. 17 (2), s. 535, 2000. (ang.).
  8. 1 2 R.F. Tomes. On a New Genus and Species of Leaf-nosed Bats in the Museum at Fort Pitt. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1863, s. 81, 1863. (ang.).
  9. 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 164. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  10. 1 2 3 4 5 S. Solari, R. Medellín, B. Rodríguez-Herrera, V. da Cunha Tavares, G. Garbino, M.A. Camacho, D.T. Saá, B. Lim, J. Arroyo-Cabrales, A. Rodríguez-Durán, E. Dumont, S. Burneo, L.F. A. Urioste, M. Tschapka & D. Espinosa: Family Phyllostomidae (New World Leaf-nosed Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 497–498. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
  11. D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Lonchorhina. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-02-09]. (ang.).
  12. 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 495. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  13. 1 2 3 Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 103-104. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol.  ang.).
  14. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 381, 1904. (ang.).
  15. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-03-11]. (ang.).
  16. Taxonomy: Lonchorhina – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-03-11]. (ang.).

Bibliografia

  • B. Villa R.: Los murciélagos de México. México: UNAM Instituto de Biologia, 1967, s. i–xvi, 1–491. (hiszp.).