Lone Mountain

Lone Mountain – dzielnica i historyczne wzgórze w zachodnio-centralnej części San Francisco w Kalifornii. Obaszar ten jest obecnie częścią głównego kampusu University of San Francisco. W przeszłości na tym terenie znajdował się Lone Mountain Cemetery, który obejmował cmentarze Laurel Hill, Calvary, Masonic i Odd Fellows^[1].

Kompleks cmentarzy funkcjonował od połowy XIX wieku do początków XX wieku, kiedy został zlikwidowany^[2].

Lone Mountain to historyczne wzgórze i dzielnica w zachodnio-centralnej części San Francisco, które odegrało kluczową rolę w historii miasta. Początkowo, ze względu na swoją izolacje, wzgórze otrzymało nazwę Lone Mountain^[2].

W 1850 roku, podczas gorączki złota, Lone Mountain wybrano na nowe miejsce pochówku, co było odpowiedzią na rosnące problemy związane z pochówkami w rozwijającym się mieście. W 1854 roku teren o powierzchni 160 akrów został oficjalnie poświęcony jako Lone Mountain Cemetery, później przemianowany na Laurel Hill Cemetery. W 1860 roku wzgórze stało się również miejscem nowego cmentarza Calvary, założonego przez arcybiskupa Josepha Alemany'ego w imieniu Kościoła katolickiego, co dodatkowo umocniło jego znaczenie jako miejsca pamięci^[2].

W miarę jak San Francisco się rozwijało, Lone Mountain przekształcało się z miejsca cichej zadumy w obszar tętniący życiem. Wznoszono domy, powstawały drogi i parki, a cmentarze zaczęły być stopniowo zamykane. Ostatecznie większość cmentarzy została przeniesiona, a teren, niegdyś pełen białych nagrobków, stał się świadectwem dawnej epoki. Pomimo tych zmian Lone Mountain pozostaje symbolem przeszłości miasta, choć współcześnie pełni bardziej funkcję historycznego reliktu niż aktywnego miejsca pochówku^[2].

Ostatni drewniany krzyż został zdemontowany z wierzchołka Lone Mountain w 1930 roku^[3]. W 1932 roku rozpoczęto budowę budynku w stylu hiszpańskiego gotyku dla San Francisco College dla kobiet Sióstr Najświętszych Serc Jezusa i Maryi (obecnie Lone Mountain College)^[4]. Przy wejściu od strony Turk Street znajduje się okazała ogrodowa klatka schodowa, nazywana „Hiszpańskimi Schodami”, na wzór tych w Rzymie. W 1978 roku nieruchomość została przejęta przez University of San Francisco jako rozszerzenie kampusu sąsiadującego z kościołem św. Ignacego^[5][6].

Po zniszczeniu trzeciego kościoła św. Ignacego przy Hayes i Van Ness w pożarze wywołanym przez trzęsienie ziemi w 1906 roku^[7][8][9], rozpoczęto budowę nowej świątyni na terenie dawnego cmentarza masońskiego przy ulicach Parker i Fulton^[9][10]. Budowla w stylu neobarokowym powstała w latach 1910–1914^[9]. Kościół, który po ukończeniu osiągnął wysokość 230 stóp^[11], (około 70 metrów^[12]) był wówczas najwyższym budynkiem w San Francisco^[13]. W jego konstrukcji zastosowano metalową strukturę nośną, co czyniło go pierwszym kościołem w pełni opartym na takim rozwiązaniu^[9]. W budynku znajduje się 128 okien w clerestorium^[14]. Dzwon ważący blisko 6000 funtów, który znajdował się w kampanili, został ocalony ze spalonego kościoła przy Hayes i Van Ness^[15].