Lorencowe Skałki

Lorencowe Skałki
Gęśle

Lorencowe Skałki[1], Lorencowa Skałka[2], Lorencowa Skała[3] – skałki w grupie wschodniej Skałek Dursztyńskich w Pieninach Spiskich[1]. Znajdują się po wschodniej stronie Dursztyńskiego Potoku, który w tym miejscu tworzy przełom na drugą stronę grzbietu Skałek Dursztyńskich. Po wschodniej stronie Lorenzowych skałek znajduje się oddzielona pasem łąki Borsukowa Skała, po zachodniej (za potokiem) Rafaczowe Skałki[2]. Wśród łąk, w południowo-wschodnim kierunku znajduje się jeszcze niezaznaczana na mapach Snoborcyna Skała[4].

Nazwa Lorencowych Skałek pochodzi od nazwiska[5].

Przez długi czas eksploatowano tutaj na potrzeby lokalnego budownictwa wapienie, co doprowadziło do znacznego zniszczenia tych skał. Zbudowane są ze skał osadowych – wapieni serii czorsztyńskiej, niedzickiej i czertezickiej. Są to różnego rodzaju skały: białe i czerwone wapienie krynoidowe, organogeniczne wapienie czerwone, białe wapienie kalpionellowe, białe i czerwone muszlowce, wapienie detrytyczne, białe i różowe wapienie z Globochaete, brekcje sedymentacyjne, rogowce z Lorencowych i inne[4].

Lorenzowe skałki znajdują się w granicach wsi Krempachy województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Nowy Targ[2]. Grzbiet Lorencowych skałek jest porosnięty lasem, prowadzi na niego nieznakowana ścieżka. Wyróżniają się dwie skały: masywne Basy oraz widoczne z daleka, znajdujące się u podnóża grzbietu Gęśle, przy których znajduje się ławka i tablica informacyjna. Mająca kształt maczugi skała Gęśle jest unikatowa w skali całych Pienin. Jej nazwa pochodzi od gęśli – ludowych instrumentów muzycznych[5]. Znajduje się na niej jedna droga wspinaczkowa, ale skała jest pomnikiem przyrody.

Szlaki turystyczne

szlak rowerowy czerwony – czerwony szlak rowerowy. Odcinek z Krempach do Dursztyna[6].

Przypisy

  1. 1 2 Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, s. 157, 261, ISBN 83-915859-4-8.
  2. 1 2 3 Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2025-03-21].
  3. Geoportal. Mapa topograficzna 1:10 000 [online] [dostęp 2025-03-17].
  4. 1 2 Krzysztof Birkenmajer, Przewodnik geologiczny po Pienińskim Pasie Skałkowym, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1979, ISBN 83-220-0038-3.
  5. 1 2 P. Dąbrowski, Ochrona Przyrody w Pienińskim Pasie Skałkowym, Kraków: Oddział Akademicki PTTK, 1984, ISBN 00-01-09630-3.
  6. Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008, s. 1.
Od lewej: Snoborcyna Skała i Lorenzowe Skałki
Od lewej: Snoborcyna Skała i Lorenzowe Skałki