Lotte Loebinger
 Portret Lotte Loebinger autorstwa Heinricha Vogelera (1936) | |
| Data i miejsce urodzenia |
10 października 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 lutego 1999 |
| Współmałżonek |
Herbert Wehner (małżeństwo: 1927–1942) |
| Lata aktywności |
od 1925 |
Lotte Loebinger (ur. 10 października 1905 w Katowicach, zm. 9 lutego 1999 w Berlinie) – niemiecka aktorka teatralna i filmowa.
Życiorys
Urodziła się 10 października 1905 roku w Katowicach w rodzinie lekarza. W 1915 roku została sierotą, a będąc po opieką najstarszej siostry przeprowadziła się do Kilonii. W 1920 roku ukończyła żeńskie liceum[1], a po ukończeniu szkoły pracowała jako nauczycielka w przedszkolu, a następnie jako sprzedawczyni[2].
W 1922 roku przeprowadziła się do Wrocławia, żeby zamieszkać ze swoją siostrą Waltraut i rozpocząć karierę teatralną[1]. Tam też, w 1925 roku zadebiutowała na scenie[2]. Za pośrednictwem starszej siostry zetknęła się z Komunistyczną Partią Niemiec, gdzie angażowała się w pracę z młodzieżą i nadzorowanie grup agitacyjnych[3][4].
W 1926 roku przeprowadziła się do Berlina, gdzie zamieszkała u Ericha i Zenzl Mühsam[1]. Od 1927 roku była praktykantką w Volksbühne, Piscator-Bühne oraz w założonym w 1930 roku kolektywie Piscator[2]. W 1931 roku miała swój debiut filmowy w filmie Fritza Langa M – Morderca[1].
Jako członkini zespołu aktorskiego Truppe 1931 pod kierownictwem Gustava von Wangenheima wzięła udział w trasie po ZSRR w 1931 roku[3]. W grudniu 1933 roku uciekła z nazistowskich Niemiec do Polski, jednak została stamtąd wydalona i przez Pragę przedostała się do ZSRR[4]. W Moskwie była m.in. rzeczniczką prasową Radia Moskwa i nauczycielką języka niemieckiego[2].
W 1945 roku była jedną z pierwszych niemieckich emigrantów z ZSRR, którzy powrócili do zniszczonego wojną Berlina[4]. Występowała w różnych berlińskich teatrach, m.in. w Kleines Theater unter den Linden, Deutsches Theater i Berliner Ensemble. W latach 1952–1983 zagrała blisko 100 ról w Maxim Gorki Theater, którego została honorowym członkiem[3].
Była żoną polityka Herberta Wehnera[3].
Zmarła 9 lutego 1999 roku w Berlinie[1]. Pochowana została na cmentarzu miejskim Baumschulenweg w berlińskiej dzielnicy Treptow-Köpenick[3].
Wybrana filmografia
- 1931: M – Morderca – jako kobieta
- 1946: Gdzieś w Berlinie – jako pani Steidel
- 1947: Małżeństwo w mroku
- 1950: A po sobocie jest niedziela – jako Berta Böhme
- 1950: Kamienne serca – jako matka Petera Munka
- 1952: Losy kobiet – jako Hertha Scholz
- 1954: Na barykadach Hamburga – jako Emma Kramer
- 1955: Łużyczanka – jako Serbinowa
- 1955: Raz to za mało – jako Muhme
- 1955: Diabeł z młyńskiego wzgórza
- 1974: To jeszcze nie miłość – jako małżonka wuja Carla
- 1982: Za siedmioma morzami… – jako Fee
- 1990: Gołąbek na dachu – jako mama Lindy
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Bundesstiftung zur Aufarbeitung der SED-Diktatur: Biographische Datenbanken. Loebinger, Lotte. www.bundesstiftung-aufarbeitung.de. [dostęp 2025-03-14]. (niem.).
- 1 2 3 4 Filmportal: Lotte Loebinger. www.filmportal.de. [dostęp 2025-03-14]. (niem.).
- 1 2 3 4 5 Harro Kieser: Loebinger, Lotte. kulturstiftung.org. [dostęp 2025-03-14]. (niem.).
- 1 2 3 John Haag: Loebinger, Lotte (1905—). [w:] Women in World History: A Biographical Encyclopedia [on-line]. www.encyclopedia.com. [dostęp 2025-03-14]. (ang.).
- ↑ Filmweb: Lotte Loebinger. Filmografia. www.filmweb.pl. [dostęp 2025-03-14]. (pol.).
- ↑ IMDb: Lotte Loebinger. Credits. www.imdb.com. [dostęp 2025-03-14]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Lotte Loebinger w bazie IMDb (ang.)
- Lotte Loebinger w bazie Filmweb