Luca Antonio Predieri
![]() | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Luca Antonio Predieri (ur. 13 września 1688 w Bolonii, zm. 1767 tamże[1][2]) – włoski kompozytor i skrzypek.
Życiorys
Uczył się gry na skrzypcach u Antonia Bioniego i Tomasa Antonia Vitalego oraz kontrapunktu u Angela Predierego i Giacoma Antonia Pertiego[1][2]. W latach 1704–1711 był skrzypkiem i altowiolistą w bazylice San Petronio w Bolonii[1]. W 1716 roku został przyjęty na członka bolońskiej Accademia Filarmonica, w 1723 roku pełnił funkcję jej przewodniczącego[1][2]. Piastował funkcję kapelmistrza w bolońskich kościołach San Paolo (1725–1729), Madonna della Galliera (1726), Arciconfraternitaà della Vita (1727) oraz w katedrze św. Piotra (1728–1731)[2]. W 1737 roku wyjechał do Wiednia, gdzie był nadwornym wicekapelmistrzem (1739–1741) oraz kapelmistrzem (1741–1751)[2]. W 1765 roku wrócił do Bolonii[1][2].
Twórczość
Skomponował 31 oper, z których zachowały się Gli auguri spiegati (wyst. Laxenburg 1738), La pace tra la virtù e la bellezza (wyst. Wiedeń 1738), Perseo (wyst. Wiedeń 1738), Astrea placata, ossia La felicità della terra (wyst. Wiedeń 1739) i Zenobia (wyst. Wiedeń 1740)[2]. Spośród 7 napisanych przez niego oratoriów zachowały się 2, Il sacrificio d’Abramo (wyst. Wiedeń 1738) i Isacco figura del Redentore (wyst. Wiedeń 1740)[2]. Ponadto skomponował liczne utwory religijne: msze i części mszalne, antyfony, psalmy, litanie, motety[2]. W swojej twórczości stosował styl koncertujący typowy dla szkoły bolońskiej, jego utwory cechują się mistrzowską polifonią wokalną i bogaty efektami polichóralnymi[1].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Luca Antonio Predieri – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
.jpg)