Lucjusz Memmiusz
Lucius Memmius – mówca i polityk rzymski z I w. p.n.e.
Lucjusz Memmiusz był młodszym bratem Gajusza Memmiusza[1] trybuna ludowego w 111 p.n.e. W 90 p.n.e. został uznany za winnego i skazany na wygnanie[1][2] razem z Lucjuszem Kalpurniuszem Bestią, konsulem w 111 p.n.e. i Gajuszem Aureliuszem Kottą, na podstawie Lex Varia de Maiestate powstałego na wniosek Kwintusa Wariusza Sewerusa Hybrydy, trybuna ludowego w tymże roku[3]. Ustawa ta została podjęta w celu oskarżenia tych, którzy pomagali sprzymierzeńcom w wojnie z Rzymem. W 89 p.n.e. został trybunem ludowym[4]. Prowadził działalność jako mówca i polityk w okresie walk Sulli ze stronnikami Mariusza w latach 87-81 p.n.e. Na podstawie opinii Cycerona wydaje się, że był stronnikiem Mariusza[5]. Był teściem Gajusza Skryboniusza Kuriona[4].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 Appian, Historia rzymska, Księga XIII. Wojny domowe I, 37. Przypis podaje informację o Lucjuszu Memmiuszu.
- ↑ Cyceron, Brutus 304, 305.
- ↑ Broughton 1952 ↓, s. 26.
- 1 2 Broughton 1952 ↓, s. 34.
- ↑ Cyceron, Pro Sexto Roscio Amerino oratio 32.
Źródła
- Appian z Aleksandrii: Historia rzymska. Tłumaczenie i opracowanie Ludwik Piotrowicz. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2004. ISBN 83-04-04710-1.
- Cyceron: Brutus, czyli o sławnych mówcach. Przełożyła, wstępem i przypisami opatrzyła Magdalena Nowak. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2008. ISBN 978-83-7469-809-2.
Bibliografia
- William Smith: Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology. T. 2. Little, Brown, and Company, 1870, s. 1026. Perseus Digital Library
- Thomas Robert Shannon Broughton: The Magistrates of the Roman Republic. T. 2. New York: American Philological Association, 1952. (ang.).