Ludomir Illinicz-Zajdel

Ludomir Illinicz-Zajdel (ur. ok. 1858, zm. 25 grudnia 1904 w Warszawie^[1]) – polski ilustrator i rysownik.

Kształcił się w warszawskiej Klasie Rysunkowej. Od początku lat 80. XIX w. do śmierci pracował jako ilustrator wielu czasopism polskich, m.in. Tygodnika Illustrowanego, Ilustrowanego Kuriera Codziennego, Kłosów, Kolców oraz Wędrowca. W zamieszczanych tam rysunkach przedstawiał głównie tematykę warszawską, w tym bieżące wydarzenia, również sportowe i architekturę, zwłaszcza nowopowstałą^[2]. Przez jakiś czas tworzył również w Łodzi^[3]. Publikował też liczne portrety, w tym karykatury, popularnych wówczas postaci. Ważną dziedziną jego twórczości było ilustratorstwo książek, głównie dziecięcych i dla młodzieży, autorstwa m.in. Wiktora Gomulickiego, Marii Konopnickiej^[4] (w tym O krasnoludkach i sierotce Marysi z 1904^[5] i późniejsze wydania z 1913 i 1939^[6]) i Walerego Przyborowskiego (Szwedzi w Warszawie, 1901). Wykonał ilustracje również do Dziejów Polski (1902) Feliksa Konecznego^[7].

Rysował kredkami, ołówkiem, tuszem, piórkiem, znane są też obrazy Illinicza-Zajdla (akwarela, olejny)^[8].

Rysunki artysty znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie^[9].

• Wiercińska J., 1979: Illinicz-Zajdel Ludomir. W: Bartnicka-Górska H. i in.: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających, tom III. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Polska Akademia Nauk, str. 143, 144.