Ludwig Bruns

Ludwig Bruns

Data i miejsce urodzenia	25 czerwca 1858 Hanower
Data i miejsce śmierci	9 listopada 1916 Hanower
profesor nauk medycznych
Specjalność: neurologia
Alma Mater	Uniwersytet w Getyndze Uniwersytet w Monachium
Doktorat	1882
Profesura	1903
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Charité Uniwersytet w Hanowerze

Ludwig Bruns (ur. 25 czerwca 1858 w Hanowerze, zm. 9 listopada 1916 tamże) – niemiecki neurolog.

Studiował medycynę w Getyndze i Monachium. Tytuł doktora medycyny otrzymał w 1882 roku. Został asystentem Eduarda Hitziga w przytułku dla obłąkanych w Nietleben oraz w klinice psychiatrycznej i neurologicznej w Halle. W późniejszym czasie pracował razem z Carlem Westphalem i Hermannem Oppenheimem w berlińskim szpitalu Charité. Bruns utrzymywał bliskie kontakty z Oppenheimem do końca swojej kariery naukowej. Po powrocie do Hanoweru w 1903 został profesorem neurologii. Bruns był pierwszym przewodniczącym Niemieckiego Towarzystwa Neurologów. Zmarł w 1916 roku, wspomnienie o nim ukazało się na łamach "Monatsschrift für Psychiatrie und Neurologie"^[1].

Upamiętniony został w nazwie zespołu Brunsa.

• Die Geschwülste des Nervensystems. Berlin, 1897; 2. wydanie, 1907.
• Die Hysterie im Kindesalter.[w:] Slg Abh Nervenkrkh; Halle an der Saale, 1897.
• Die traumatischen Neurosen. Wien, 1901.
• Cramer, Bruns. Handbuch der Nervenkrankheiten im Kindesalter. Berlin, 1912.

• Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wiedeń: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 266.
• Fischer I: Biographisches Lexikon der hervorragenden Ärzte der letzten fünfzig Jahre. Band 1. München-Berlin: Urban & Schwarzenberg, 1962, s. 187–188.

• Ludwig Bruns w bazie Who Named It (ang.)