Ludwik Fiszer
 Taczała | |
| Rodzina |
Fiszerowie |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Joanna z Szeńskich |
| Żona |
Róża Tekla Węgierska |
| Dzieci |
Anna |
Ludwik Fiszer herbu Tarczała, (ur. 20 sierpnia 1799 w Sieradzu - zm. 5 maja 1877 w Łomży[1]) – prawnik, bratanek generała Stanisława Fiszera.
Pochodził z rodziny ewangelickiej wywodzącej się z Prus. Dziadek Karol Ludwik (zm. 1783) był najpierw pułkownikiem wojsk rosyjskich, potem, po przejściu na służbę polską ok. 1761, generałem adiutantem króla Stanisława Augusta. W roku 1768 otrzymał polski indygenat z herbem Tarczała. Ojciec Wilhelm (zm. 1833), żonaty z Joanną z Szeńskich, uczestnik insurekcji kościuszkowskiej, był generałem brygady Księstwa Warszawskiego.
Ludwik ukończył Liceum Warszawskie i podjął studia prawa na UW. Członek nielegalnej organizacji studenckiej Panta Koina[2]. 23 lutego 1829 w katedrze warszawskiej poślubił Różę Teklę Węgierską herbu Wieniawa. Miał za nią dwie córki i zmarłego w wieku 9 lat syna Franciszka. Po wybuchu powstania listopadowego walczył w randze kapitana w Pułku Strzelców Konnych Gwardii i wyróżnił się w bitwie o Olszynkę Grochowską.
Po klęsce powstania Fiszer wyprowadził się z Warszawy do majątku rodzinnego Zawrocie (dobra Wysokie Mazowieckie), który odkupił od szwagra, Ludwika Węgierskiego h. Wieniawa i działał m.in. jako sędzia pokoju powiatu tykocińskiego.
Rodzina Fiszerów posiada grobowiec rodzinny na cmentarzu ewangelickim w Warszawie (Al.16 nr 25).
Przypisy
- ↑ dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
- ↑ Adam Krasiński, Biblioteka Warszawska, 1907, T. 1, 1907, s. 61 [dostęp 2024-06-18].
Bibliografia
- Eugeniusz Szulc, Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, Warszawa 1989