Ludwik Trexler
| generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia |
21 grudnia 1861 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 maja 1935 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1883–1921 |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _as_used_for_Signum_Laudis.gif){kind=small}    | |
.png){kind=small}
Ludwik Trexler de Torsola (ur. 21 grudnia 1861 w Padwie, zm. 25 maja 1935 w Przemyślu) – generał brygady Wojska Polskiego.
a.jpg)
Życiorys
Urodził się 21 grudnia 1861 w Padwie[1]. Zawodową służbę wojskową rozpoczął w 1883 w Galicyjskim Pułku Piechoty Nr 56 w Krakowie. Rok później przeniesiony do Galicyjskiego Batalionu Piechoty Obrony Krajowej Buczacz Nr 70 w Stanisławowie. W 1889 został przeniesiony do Batalionu Obrony Krajowej Stanisławów Nr 62 i wyznaczony na stanowisko adiutanta 20 Galicyjskiego Pułku Piechoty Obrony Krajowej w Stanisławowie[2]. Trzy lata później służył w 36 Pułku Piechoty Obrony Krajowej w Kołomyi. Od 1911 służył w 35 Pułku Piechoty Obrony Krajowej w Złoczowie. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W czasie I wojny walczył na froncie rosyjskim. Był komendantem Batalionu Zapasowego Pułku Strzelców Nr 29. 22 czerwca 1916 otrzymał nobilitację szlachecką i predykat Torsola. W czasie służby awansował kolejno na stopień: kadeta–zastępcy oficera (1 września 1883), podporucznika (1 maja 1886), porucznika (1 listopada 1889), kapitana (1 listopada 1896), majora (1 maja 1910), podpułkownika (1 listopada 1913) i pułkownika (1 września 1915).
Dekretem Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego z 19 lutego 1919 jako były oficer armii austro-węgierskiej został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 września 1915[3] i rozkazem z tego samego dnia 19 lutego 1919 Szefa Sztabu Generalnego płk. Stanisława Hallera otrzymał przydział służbowy do DOW Przemyśl od 1 listopada 1918[4]. Następnie pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy Okręgu Etapowego Wołkowysk[1]. 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Był wówczas dowódcą Obozu Internowanych nr 1 w Krakowie Dąbiu[5]. Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Przemyślu. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady[6]. Został pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu[7].
Ordery i odznaczenia
- Order Korony Żelaznej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami[8]
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami[8]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[8]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce[8]
- Krzyż za 30-letnią służbę wojskową dla oficerów[8]
- Krzyż za 20-letnią służbę wojskową dla oficerów – 1904[9]
- Brązowy Jubileuszowy Medal Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych[8]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy[8]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[8]
Przypisy
- 1 2 Stawecki 1994 ↓, s. 339.
- ↑ Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1890 ↓, s. 125, 250.
- ↑ Dekret Naczelnego Wodza Wojsk Polskich o przyjęciu do W.P. oficerów z b. armii austro-węgierskiej (838). „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. 26, s. 642, 8 marca 1919.
- ↑ Rozkaz Naczelnego Dowództwa Wojsk Polskich o przydziale oficerów (841). „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. 26, s. 649, 8 marca 1919.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, s. 574.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.
- ↑ Ludwik Trexler. cmentarzeprzemysl.pl. [dostęp 2019-05-06].
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 44.
- ↑ Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1905 ↓, s. 119, 518.
Bibliografia
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1890. Wiedeń: luty 1890.
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1905. Wiedeń: styczeń 1905.
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- S. Górzyński, Nobilitacje w Galicji w latach 1772–1918, Warszawa, 1999
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.