Luigi Torchi
 Luigi Torchi, portret autorstwa Giuseppe Tivoliego | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Luigi Torchi (ur. 7 listopada 1858 w Mordano, zm. 18 września 1920 w Bolonii[1][2]) – włoski muzykolog.
Życiorys
Uczył się kompozycji w Accademia Filarmonica w Bolonii oraz u Paolo Serrao w Neapolu, następnie w latach 1879–1883 był uczniem Salomona Jadassohna i Carla Reineckego w Lipsku, odbył też studia we Francji[1][2]. Studiował też historię literatury i historię muzyki[1]. W latach 1885–1891 był nauczycielem historii muzyki i bibliotekarzem w Liceo Musicale w Pesaro[1][2]. Od 1895 do 1916 roku związany był z konserwatorium w Bolonii, gdzie wykładał także kompozycję[1][2]. Od 1894 roku był przewodniczącym bolońskiej Accademia Filarmonica[1]. W latach 1892–1904 redagował „Rivista Musicale Italiana”[1].
Nawiązując do wzorców pozytywistycznych stworzył podstawy nowoczesnej włoskiej historiografii i historii muzyki[1]. W swoich badaniach zajmował się głównie muzyką włoską okresu XVI–XVIII wieku, Giuseppe Verdiego i romantyków niemieckich[1]. Propagował twórczość Richarda Wagnera[1]. Opublikował m.in. pracę Riccardo Wagner: Studio critico (1890), a także serię źródłową utworów dawnej muzyki włoskiej L’arte musicale in Italia (1897–1907)[2].