Luisa González

Luisa González
Ilustracja
Luisa Magdalena González Alcívar (2022)
Pełne imię i nazwisko

Luisa Magdalena González Alcívar

Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1977
Quito

Sekretarz Administracji Publicznej Ekwadoru
Okres

od 4 stycznia 2017
do 24 maja 2017

Przynależność polityczna

Ruch Rewolucji Obywatelskiej

Poprzednik

Pedro Solines Chacón

Następca

włączenie do Kancelarii Prezydenta Ekwadoru

Luisa Magdalena González Alcívar (ur. 22 listopada 1977 w Quito) – ekwadorska polityk i prawnik. Piastowała różne stanowiska w rządzie prezydenta Rafaela Correi rządzącego w latach 2007–2017. Posłanka do Zgromadzenia Narodowego w latach 2021–2023. Kandydatka Ruchu Rewolucji Obywatelskiej w wyborach prezydenckich w Ekwadorze w 2023 roku i w 2025 roku oraz liderka tej partii od listopada 2023 roku. W obu głosowaniach weszła do drugiej tury uzyskując w niej odpowiednio 48,17% i 44,38% głosów.

Życiorys

Urodziła się 22 listopada 1977 roku[1]. Jest córką Jorge Luisa Gonzáleza Zambrano i Ligii Alcívar Álvarez[2]. Ponieważ jej rodzice przebywali na wakacjach w stołecznym Quito, urodziła się w parafii Chimbacalle, położonej na południu miasta[3][4]. Później jej rodzice wrócili do parafii Canuto w kantonie Chone w zachodniej prowincji Manabí, gdzie dorastała[4].

Ukończyła religijną szkołę podstawową Mercedes w mieście Calceta, a następnie w kwietniu 2000 roku w wieku 22 lat ukończyła szkołę średnią María Angélica Idrobo w Quito. González wyszła za mąż w wieku 15 lat, urodziła syna w wieku 16 lat i rozwiodła się w wieku 22 lat. Identyfikuje się jako ewangeliczka[5].

W wieku 23 lat rozpoczęła studia na Centralnym Uniwersytecie Ekwadoru, których jednak nie ukończyła[5]. Ukończyła jednak studia prawnicze na Międzynarodowym Uniwersytecie Ekwadoru. Uzyskała również tytuł magistra w zakresie zarządzania wyższego szczebla w Instytucie Wyższych Studiów Narodowych oraz tytuł magistra w zakresie ekonomii międzynarodowej i rozwoju na Uniwersytecie Complutense w Madrycie[6][7].

Kariera zawodowa

W latach 2002–2003 pracowała w UniBanco, instytucji bankowej z siedzibą w Quito[5]. W latach 2004–2005 była asystentem badawczym na Międzynarodowym Uniwersytecie Ekwadoru. Później pracowała jako asystent prawny w firmie Petroecuador[3]. Na początku 2007 roku wstąpiła do Korpusu Inżynieryjnego Armii Ekwadoru. W tym samym roku podjęła pracę w przedsiębiorstwie Integradas Solutions, zajmującym się marketingiem sprzętu elektronicznego i produkcją oprogramowania, w której pracowała do lutego 2008 roku[5].

W marcu 2008 roku dołączyła do rządu Rafaela Correi. Jej pierwszym stanowiskiem było stanowisko doradcy w Sekretariacie (ministerstwie) Komunikacji i Informacji Prezydium Ekwadoru. W tym samym roku została generalnym koordynatorem ds. zasobów ludzkich, rozwoju instytucjonalnego i szkoleń w urzędzie Nadzoru nad Spółkami, Papierami Wartościowymi i Ubezpieczeniami[7][8][9]. W 2010 roku objęła funkcję generalnego koordynatora strategicznego programu prezydenckiego w Kancelarii Prezydenta[10].

W 2011 roku została mianowana wicekonsulem Ekwadoru w Madrycie. W 2014 roku powróciła do kraju i została mianowana wiceministrem ds. zarządzania turystyką w Ministerstwie Turystyki. W 2015 roku została mianowana podsekretarzem odpowiedzialnym za sprawy prezydenckie, a następnie sekretarzem generalnym Biura Prezydenta. W tym samym roku powróciła do Madrytu, gdzie została mianowana konsulem generalnym Ekwadoru[7][8][9].

W 2016 roku objęła funkcję podsekretarza generalnego administracji publicznej. W 2017 roku pełniła funkcję doradcy w firmie Correos del Ecuador[9]. 4 stycznia 2017 roku została mianowana przez prezydenta Correę na stanowisko sekretarza administracji publicznej. 24 maja nowy prezydent Lenín Moreno wydał dekret o zniesieniu sekretariatu i włączeniu go do Kancelarii Prezydenta[11]. 19 maja została mianowana p.o. sekretarza pracy do czasu inauguracji nowego rządu 24 maja[12][13].

Była także sekretarzem generalnym w urzędzie ds. Nadzoru Spółek oraz konsulem generalnym Ekwadoru w hiszpańskim Alicante[9][14]. W 2018 roku została mianowana sekretarzem krajowym Parlamentu Andyjskiego, a w 2019 roku pełniła funkcję doradcy w tym samym organie[7][8][9].

Kariera polityczna

Luisa González na posiedzeniu Zgromadzenia Narodowego, 22 lipca 2022 roku

W 2007 roku była kandydatką w wyborach do Zgromadzenia Konstytucyjnego, reprezentując prowincję Pichincha z ramienia Partii Chrześcijańsko-Społecznej (PSC)[5][15][16].

Posłanka (2021–2023)

7 lutego 2021 roku zdobyła mandat poselski w wyborach do Zgromadzenia Narodowego jako przedstawicielka Manabí z listy koalicji Unia dla Nadziei. Złożyła przysięgę poselską 14 maja tego samego roku[17].

17 maja 2023 roku wczesnym rankiem prezydent Guillermo Lasso podpisał dekret wykonawczy nr 741, w którym uruchomił artykuł 148 konstytucji, zwany „śmiercią krzyżową” (hiszp. muerte cruzada), argumentując to „poważnym kryzysem politycznym i wewnętrznymi niepokojami”. W ekwadorskim ustroju politycznym „śmierć krzyżowa” polega na rozwiązaniu Zgromadzenia Narodowego i ogłoszeniu przyspieszonych wyborów prezydenckich i parlamentarnych, choć na skróconą kadencję[6][18][19].

Kampania prezydencka (2023)

10 czerwca 2023 roku Luisa González została wyznaczona na kandydatkę Ruchu Rewolucji Obywatelskiej w przedterminowych wyborach prezydenckich, po tym jak były wiceprezydent Jorge Glas odmówił startu. Jej kandydatem na wiceprezydenta był były Minister Koordynujący ds. Wiedzy i Talentu Ludzkiego Andrés Arauz, który w wyborach prezydenckich dwa lata wcześniej wszedł do drugiej tury i zdobył 47,64% głosów[20].

13 czerwca, gdy Luisa González wraz ze swoimi zwolennikami udawała się do Krajowej Rady Wyborczej (CNE), aby zarejestrować swoją kandydaturę, policja użyła w stosunku do grupy gazu pieprzowego. Przewodnicząca Ruchu Rewolucji Obywatelskiej, Marcela Aguiñaga, potępiła użycie gazu łzawiącego przez policję oraz domagała się zapewnienia odpowiednich warunków wyborczych i demokratycznych[21]. González stwierdziła, że ​​gaz został rzucony prosto w jej twarz, co spowodowało zaczerwienienie. Po zdarzeniu zajęto się nią w ośrodku medycznym CNE[22]. Policja ze swojej strony oświadczyła, że ​​stosowała środki chemiczne stopniowo i pośrednio w celu utrzymania porządku publicznego ze względu na wrogie zachowanie grupy osób[23]. Pomimo tego incydentu González pod koniec dnia udało się zgłosić swoją kandydaturę[24].

16 czerwca CNE odmówiła rejestracji duetu González-Arauz, argumentując, że ich partia nie przedstawiła wymaganego planu pracy kampanijnej[25][26][27][28]. Przyznała jednak 48-godzinny okres na skorygowanie tej kwestii. Następnego dnia przywódczyni Ruchu Rewolucji Obywatelskiej oświadczyła, że wymóg ten został skorygowany i 20 czerwca kandydatura została przyjęta[29][30].

Podczas kampanii González podróżowała po kraju w przyczepach kempingowych ze swoim kandydatem na wiceprezydenta i kandydatami do Zgromadzenia[31]. Jej strategia skupiała się na odwoływaniu się do rządu Rafaela Correi z lat 2007–2017 i używaniu haseł takich jak „Znów będziemy ojczyzną” (hiszp. Volveremos a ser patria) i „Odrodzenie ojczyzny” (hiszp. El resurgir de la patria). Kandydatka obiecała, że jeśli zwycięży to swoim głównym doradcą uczyni byłego prezydenta Correę[32]. W mediach społecznościowych wykorzystywała w swojej kampanii karykaturalne obrazy owiec, co było nawiązaniem do krytycznego przedstawiana ze strony oponentów jej wyborców jako owiec, a także utrzymywała aktywną obecność na TikToku. González przedstawiała urzędującego prezydenta Guillerma Lasso jako swojego głównego przeciwnika, a także zapewniła, że będzie traktować Stany Zjednoczone na równi z innymi krajami i podkreśliła potrzebę poszanowania „samostanowienia” swojego kraju[32]. Swoją kampanię zakończyła w Guayaquil, największym mieście Ekwadoru[33][34]. Wśród jej obietnic wyborczych znalazły się:

  • przeniesienie więzienia Litoral, w którym w powtarzających się zamieszkach w 2021 roku zginęło łącznie ponad 200 więźniów;
  • utworzenie dwóch nowych uniwersytetów;
  • rozbudowa metra w Quito, aby sięgało do parafii Calderón;
  • większe inwestycje w bezpieczeństwo narodowe w obliczu trwającego od grudnia 2020 roku kryzysu bezpieczeństwa w Ekwadorze[35].

W pierwszej turze głosowania 20 sierpnia González uzyskała 33,61% głosów, co pozwoliło jej przejść do drugiej tury zaplanowanej na 15 października. Do drugiej tury z wynikiem 23,47% wszedł także 35-letni przedsiębiorca i były poseł Daniel Noboa z Narodowej Akcji Demokratycznej (ADN), będący synem wpływowego plantatora bananów i wielokrotnego kandydata na prezydenta Ekwadoru Álvaro Noboi[36].

1 września González zgłosiła do Prokuratury Generalnej, że otrzymywała groźby śmierci, wobec czego rząd Ekwadoru przyznał jej ochronę wojskową[37][38]. W drugiej turze González uzyskała 48,17% głosów, przegrywając z Danielem Noboą[39].

Kampania prezydencka (2025)

Logo kampanii prezydenckiej Luisy González w 2025 roku

18 listopada 2023 roku została mianowana przewodniczącą Ruchu Rewolucji Obywatelskiej, zastępując Marcelę Aguiñagę[40]. W lutym 2024 roku González zarejestrowała się jako kandydat wstępny do drugiej kampanii prezydenckiej w nadchodzących wyborach prezydenckich w 2025 roku, ubiegając się o nominację Ruchu Rewolucji Obywatelskiej (RC)[41].

W czerwcu 2024 roku prefekt prowincji Pichincha Paola Pabón ogłosiła, że ​​również będzie ubiegać się o nominację RC, rzucając wyzwanie González[42]. Jednak w sierpniu 2024 roku Pabón wycofała swoją kandydaturę, pozostawiając González jako jedyną kandydatkę do nominacji prezydenckiej RC[43].

10 sierpnia 2024 roku González została oficjalną kandydatką Ruchu Rewolucji Obywatelskiej na urząd prezydenta w wyborach w 2025 roku. Partia ogłosiła również, że jej kandydatem na wiceprezydenta zostanie były minister gospodarki i finansów Diego Borja[44][45]. Uzyskała także wsparcie Ruchu RETO pod wodzą byłego prefekta prowincji Azuay Paúla Carrasco[46].

Podczas swojej kampanii González skupiała się na krytyce administracji prezydenta Daniela Noboi w kwestiach bezpieczeństwa, praw człowieka i energetyki, proponując powrót do modelu Rafaela Correi i wprowadzenie reform wzmacniających rolę państwa. Przedstawiła również plan PROTEGE dotyczący propozycji reintegracji społecznej i zapobiegania przestępczości. W czasie kampanii doszło do oskarżeń wobec jej kandydata na wiceprezydenta Diego Borji o kontrakty z państwowym przedsiębiorstwem Petroecuador, co jest niedozwolone przy kandydowaniu na ten urząd[47][48][49].

Strategia komunikacyjna jej kampanii opierała się na prostym designie materiałów wyborczych, wykorzystaniu koloru turkusowego i podkreślaniu postaci byłego prezydenta Correi[50]. W ramach nawiązania kontaktu z wyborcami organizowała wiece wyborcze, a także korzystała z przychylnych jej mediów i sieci społecznościowych. Podczas debaty, która odbyła się 19 stycznia, zaatakowała rząd Noboi i broniła swojego planu rządzenia, spotykając się z krytyką ze strony innych kandydatów, szczególnie Andrei González z Partii Towarzystwa Patriotycznego[51][52].

1 października 2024 roku Luisa González wzięła udział w inauguracji rządów lewicowej prezydent Meksyku Claudii Sheinbaum. Wystosowanie zaproszenia dla kandydatki opozycji w wyborach prezydenckich w Ekwadorze wobec braku zaproszenia dla przedstawicieli władz ekwadorskich zostało odebrane przez media jako wyraz sympatii wyrażonej przez Sheinbaum dla González[53]. Relacje między oboma krajami uległy pogorszeniu, gdy 5 kwietnia 2024 roku ekwadorska policja wkroczyła do ambasady Meksyku w Quito i aresztowała byłego wiceprezydenta w rządzie Correi Jorge Glasa, który schronił się tam w grudniu 2023 roku, aby uniknąć kary za ciążące na nim zarzuty korupcyjne. Po szturmie Meksyk zerwał stosunki dyplomatyczne z Ekwadorem. Następnego dnia Nikaragua również zerwała stosunki z Ekwadorem w geście solidarności z Meksykiem[54].

W pierwszej turze, która odbyła się 9 lutego 2025 roku, Luisa González zmierzyła się z prezydentem Danielem Noboą, uzyskując 44% głosów w porównaniu z 44,17% głosów Noboi, co doprowadziło do drugiej tury zaplanowanej na 13 kwietnia[55]. Różnica między kandydatami w pierwsze turze głosowania wyniosła niecałe 17 tysięcy głosów[56]. Przed głosowaniem większość sondaży prognozowało zwycięstwo Noboi w pierwszej turze[57].

W obliczu drugiej tury González otrzymała wsparcie od kandydata Demokratycznej Lewicy na prezydenta Carlosa Rabascalla (0,22% w pierwszej turze)[58], organizacji politycznych jak Narodowe Zgromadzenie Obywatelskie[59], Platforma Władzy Ludowej Ekwadoru[60], Ekwadorska Partia Socjalistyczna[61] czy Ruch Demokratycznego Centrum, którego kandydat Jimmy Jairala zdobył 0,40% głosów[62], oraz organizacji ludności rdzennej, takich jak Konfederacja Rdzennych Ludów i Narodów Wybrzeża Ekwadoru (Conaice)[63], Konfederacja Rdzennej Ludności Chłopskiej (FEI)[64], Pachakutik i Konfederacja Narodowości Rdzennych Ekwadoru (Conaie) Leonidasa Izy[65]. Luisa González otrzymała także wsparcie przedsiębiorcy Jana Topicia, który w wyborach prezydenckich w 2023 roku z wynikiem 1 447 tys. głosów uzyskał 14,41% głosów, zajmując czwarte miejsce[66].

Między pierwszą a drugą turą jednym z głównych tematów wzbudzających kontrowersje była dyskusja wokół propozycji „dolaryzacji na wzór ekwadorski”, wysuniętej przez posłanki Ruchu Rewolucji Obywatelskiej Paolę Cabezas i Gisselę Garzón. Zaproponowały one stworzenie „ekwadolarów” i propagowanie transakcji cyfrowych, co spotkało się z krytyką zarówno w mediach społecznościowych, jak i wśród sektora biznesowego. González ze swojej strony odcięła się od tych postulatów, stwierdzając, że jej partyjne koleżanki „uwikłały się w temat, którego nie znają” i potwierdzając swoje poparcie dla dolara amerykańskiego jako jedynej oficjalnej waluty w kraju[67][68]. Kontrowersje te nasiliły się, gdy posłanka partii rządzącej Nataly Morillo potępiła Cabezas za rzekome wywoływanie paniki gospodarczej, twierdząc, że jej komentarze wywołały niepewność wśród społeczeństwa[69][70][71].

W drugiej turze osiągnęła wynik 44,38%, co stanowiło niewielki procentowy wzrost poparcia[72][73], jednocześnie będac spadkiem o 175 tysięcy głosów w porównaniu do pierwszej tury[74]. Zdaniem analityków Yaniny Mondino i Luisa Verdesoto do głównych przyczyn porażki González należało milczenie na temat skandali korupcyjnych w jej środowisku politycznym, podważanie kierunku rozwoju gospodarczego kraju oraz kwestionowanie dolaryzacji przez jej koleżanki partyjne. Verdesoto stwierdził także, iż zwycięstwo prezydenta Noboi było spowodowane jego umocnieniem w największych miastach i prowincjach, jak i na wybrzeżu, które tradycyjnie uznawano za bazę wyborczą polityków correistowskich[74].

Porażka kandydatki Ruchu Rewolucji Obywatelskiej spowodowała osłabienie jej osobistej pozycji politycznej, jak i stabilności jej ugrupowania. Ekwadorski portal gk.city jako jeden z głównych błędów González po wyborach uznał zakwestionowanie przez nią wyników głosowania. Kandydatka powoływała się m.in. rzekome zaliczenie części głosów nieważnych jako oddanych na Noboę czy przerwy w dostawach prądu w niektórych lokalach wyborczych jako mające zaważyć na wyniku głosowania. Zarzuty te zostały odrzucone zarówno przez CNE, jak i krajowych komentatorów[49]. Po wyborach z partii odeszła posłanka Mónica Salazar, co González określiła mianem „zdrady”[49][75].

Dwa dni po głosowaniu oskarżany o niedozwolone kontrakty z państwowym Petroecuadorem kandydat na wiceprezydenta Diego Borja próbował opuścić kraj przez przejście graniczne z Kolumbią na moście Rumichaca. Polityk napisał w mediach społecznościowych, że zabrano mu dowód osobisty i „próbowano go aresztować”[49]. Zdaniem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Borja w czasie sprawdzania tożsamości próbował „nagle opuścić miejsce zdarzenia, zostawiając swoje dokumenty”. Do mediów trafiło także zdjęcie z kontroli imigracyjnej, na którym polityk miał na sobie czapkę i maskę, jakby chciał uniknąć rozpoznania[76]. Niedługo po incydencie lewicowy prezydent Kolumbii Gustavo Petro ogłosił, że udzieli azylu wszystkim „prześladowanym” przez rząd Daniela Noboi[49]. Kilka dni po zdarzeniu Diego Borja potwierdził, że opuścił kraj i znajduje się w Barcelonie[77].

Kontrowersje

W 2019 roku dochodzenie wykazało, że González, gdy była urzędniczką rządu Rafaela Correi, korzystała z samolotu prezydenckiego, aby podróżować do kilku krajów, takich jak Barbados, Belize, Luksemburg, Panama, Republika Zielonego Przylądka, Trynidad i Tobago oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie, nie składając oficjalnego wniosku do prezydenta Republiki[6][78]. Biuro Kontrolera Generalnego uznało ją odpowiedzialną do zapłaty łącznej kwoty 880 473 USD w związku z nielegalnym wykorzystaniem samolotu prezydenckiego do podróży do tych miejsc[79].

Podczas swojej kadencji jako posłanka Unii dla Nadziei była zaangażowana w debatę na temat budzącego kontrowersje tematu aborcji. 3 lutego 2022 roku, podczas debaty 758. sesji Zgromadzenia Narodowego, na której omawiano kwestię dekryminalizacji aborcji w przypadku gwałtu, González zajęła stanowisko pro-life. Posłanka odwołując się do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mającego na celu zalegalizowanie bezpłatnej i dobrowolnej aborcji uznała, że w Ekwadorze nie ma odpowiednich ram regulacyjnych dla wprowadzenia takiego rozwiązania[80]. Ponadto sprzeciwiła się projektowi ustawy o higienie i zdrowiu menstruacyjnym, który przewidywał między innymi bezpłatną dystrybucję podpasek higienicznych[79].

Poglądy

Luisa González we wrześniu 2022 roku

González jest powszechnie uważana za polityk lewicową i popieraną przez byłego prezydenta Rafaela Correę[32][81]. Krytykowała byłego prezydenta Guillermo Lasso i obiecała dokonać przeglądu wszystkich dekretów prezydenckich i aktów wykonawczych wydanych po zastosowaniu przez niego „śmierci krzyżowej” (hiszp. muerte cruzada)[82]. Jej przekonania polityczne są uważane za socjalistyczne i zgodne z ideami socjalizmu XXI wieku[83][84].

Jednakże w czasie, gdy była posłanką do Zgromadzenia Narodowego, przyjęła konserwatywne stanowisko w kwestiach społecznych: zadeklarowała się jako osoba pro-life i sprzeciwiła się ustawie z 2021 roku o dopuszczeniu aborcji w przypadku gwałtu[85].​ Na początku swojej kariery González utożsamiała się z prawicą i była członkinią chadeckiej Partii Chrześcijańsko-Społecznej[86].

Oświadczyła również, że będzie traktować Stany Zjednoczone tak samo jak inne kraje i nalegała, aby uszanowano „samostanowienie” jej kraju[32]. Opisywano ją jako aktywistkę na rzecz praw zwierząt, a sama siebie określiła jako „obrończynię praw zwierząt”[87].

Podczas kampanii prezydenckiej w 2023 roku wielokrotnie powtarzała, że ​​jeśli zostanie wybrana na prezydenta, wdroży ponownie program polityczny administracji Rafaela Correi. Obiecała także przywrócenie programów socjalnych, które Correa wdrożył w czasie swojej prezydentury. Ponadto ogłosiła plany wykorzystania 2,5 miliarda dolarów z rezerw międzynarodowych na poprawę gospodarki i inwestycje w infrastrukturę publiczną. Zaprzeczyła również, że w przypadku wyboru ułaskawiłaby Correę skazanego za korupcję[36][88].

W referendum w 2023 roku poparła rozwiązanie, które umożliwiłoby eksploatację ropy naftowej w Parku Narodowym Yasuní, argumentując, że skorzystałby na tym budżet przeznaczony na rozwój edukacji i gospodarki kraju[89].

W drugiej turze kampanii wyborczej w 2023 roku González w wywiadzie udzielonym 8 września stwierdziła, że „Wenezuela ma lepsze warunki życia niż Ekwador”, co początkowo wywołało kontrowersje[90][91]. Jednak dzień później wyjaśniła, że ​​nie była zbyt precyzyjna w swojej wypowiedzi i że miała na myśli warunki „fizycznego przetrwania”[92].

Przypisy

  1. ↑ Así es la vida familiar y la carrera de Luisa González: pareja, hijos, estudios y más datos. CNN, 2025-02-05. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  2. ↑ José Mayorga Barona: Cartas de lectores: Sumisa o inteligente. Expreso, 2025-03-05. [dostęp 2025-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-04-13)]. (hiszp.).
  3. 1 2 Luisa González, de suplente socialcristiana a presidenciable correísta. Primicias, 2023-10-14. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  4. 1 2 González asegura que nació en Quito porque su familia estaba de vacaciones. Ecuador Verifica, 2023-06-13. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  5. 1 2 3 4 5 Marjorie Ortíz, Sandra Miranda: Luisa González, tras 15 años a la sombra de su líder, busca el ‘resurgir’ correísta. „El Universo”, 2023-08-01. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  6. 1 2 3 ¿Quién es Luisa González, la carta a la Presidencia por la Revolución Ciudadana?. Expreso, 2023-04-09. [dostęp 2025-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-11)]. (hiszp.).
  7. 1 2 3 4 ¿Quién es Luisa González?, pieza clave del correísmo para llegar a la Presidencia. Ecuador En Vivo, 2023-06-11. [dostęp 2025-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-11)]. (hiszp.).
  8. 1 2 3 Rafael Correa prepara su regreso a Ecuador y nombra a su candidata presidencial. „Clarín”, 2023-06-12. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  9. 1 2 3 4 5 Elecciones Ecuador 2023: ¿quién es Luisa González, candidata a la Presidencia de Ecuador por el correísmo?. Ecuavisa, 2023-06-10. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  10. ↑ Luisa González, la esperanza del correísmo para gobernar otra vez Ecuador y hacer historia. swissinfo.ch, 2025-04-08. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  11. ↑ El Gobierno cierra seis ministerios y reorganiza su estructura sectorial. „El Comercio”, 2017-05-26. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  12. ↑ Luisa González asume el Ministerio de Trabajo en lugar de Berrezueta. „El Telégrafo”, 2017-05-20. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  13. ↑ ¿Quiénes son los integrantes del Gabinete de Lenín Moreno?. „El Comercio”, 2017-05-24. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  14. ↑ ¿Quién es Luisa González, la candidata del correísmo?. „El Diario”, 2023-06-10. [dostęp 2025-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-10)]. (hiszp.).
  15. ↑ Candidatos a asambleístas por Pichincha. „La Hora”, 2007-06-26. [dostęp 2025-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-10)]. (hiszp.).
  16. ↑ Alejandro Pérez: Luisa González: "Mi principal asesor va a ser Rafael Correa". Vistazo, 2023-08-17. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  17. ↑ Asambleístas del Ecuador por Manabí, periodo 2021-2025. Revista de Manabí, 2021-05-17. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  18. ↑ Ana María Cañizares: El presidente de Ecuador, Guillermo Lasso, firma la "muerte cruzada" y disuelve la Asamblea Nacional. CNN, 2023-05-17. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  19. ↑ Elecciones Ecuador 2023: entre Andrés Arauz, Carlos Rabascal y Luisa González está el candidato del correísmo a la Presidencia. Ecuavisa, 2023-05-23. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  20. ↑ Revolución Ciudadana define a Luisa González y Andrés Arauz como su binomio tras la declinación de Jorge Glas. „El Universo”, 2023-06-10. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  21. ↑ Denuncian ataque un con gas lacrimógeno a una precandidata a la Presidencia en Ecuador. Qué Pasa Media Network, 2023-06-13. [dostęp 2025-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-13)]. (hiszp.).
  22. ↑ Luisa González recibe gas pimienta durante su inscripción en el CNE, denuncia Araúz. „La República”, 2023-06-13. [dostęp 2025-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-13)]. (hiszp.).
  23. ↑ Revolución Ciudadana denuncia agresión durante la inscripción del binomio presidencial. Vistazo, 2023-06-13. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  24. ↑ Luisa González y Andrés Arauz inscribieron su candidatura en el CNE. „El Comercio”, 2023-06-14. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  25. ↑ CNE negó inscripción de binomios de Revolución Ciudadana y Construye para elecciones anticipadas 2023. „El Comercio”, 2023-06-17. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  26. ↑ Elecciones Ecuador 2023: el CNE negó la inscripción de los binomios de Luisa González y Fernando Villavicencio. Ecuavisa, 2023-06-16. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  27. ↑ CNE negó inscripción de candidatura de Fernando Villavicencio (Construye), y Luisa González (Revolución Ciudadana). „La Hora”, 2023-06-16. [dostęp 2025-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-17)]. (hiszp.).
  28. ↑ CNE niega la inscripción de Fernando Villavicencio y Luisa González. „La República”, 2023-06-16. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  29. ↑ El correísmo alista requisito para completar registro de Luisa González. „La República”, 2023-06-17. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  30. ↑ CNE calificó las candidaturas de Luisa González y Fernando Villavicencio tras subsanar incumplimientos. „El Universo”, 2023-06-20. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  31. ↑ Luisa González recorre el país cobijada por la maquinaria de propaganda electoral del correísmo. planv.com.ec, 2023-07-20. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  32. 1 2 3 4 Joseph Bouchard: Luisa González Would Be A Disaster for U.S.-Ecuador Relations. „The National Interest”, 2023-07-11. [dostęp 2025-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-19)]. (ang.).
  33. ↑ Borregos en campaña: "La estrategia no es buena para atraer indecisos". Extra, 2023-06-27. [dostęp 2025-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-27)]. (hiszp.).
  34. ↑ Luisa González cierra su campaña en Guayaquil en el sector Cristo del Consuelo. „El Universo”, 2023-08-17. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  35. ↑ La Universidad del Sur, una promesa de Luisa González para los quiteños. Radio La Calle, 2023-08-09. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  36. 1 2 Factbox-Ecuador's Gonzalez and Noboa go to second round in presidential vote. AOL, 2023-08-21. [dostęp 2025-04-13]. (ang.).
  37. ↑ Ecuador: la candidata presidencial Luisa González denunció haber recibido amenazas de muerte. „El Canciller”, 2023-09-01. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  38. ↑ Luisa González acepta resguardo militar tras supuesta amenaza. Primicias, 2023-09-01. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  39. ↑ Yalilé Loaiza: Elecciones en Ecuador: Daniel Noboa derrotó a Luisa González y el correísmo volvió a perder en las urnas. InfoBae, 2023-10-15. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  40. ↑ Luisa González es la nueva presidenta de la Revolución Ciudadana. Primicias, 2023-11-18. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  41. ↑ Estos son los precandidatos presidenciales de Ecuador, hasta el momento. Primicias, 2024-03-09. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  42. ↑ Karina Sotalin: Pabón: “Imagínense la potencia que tendríamos si somos Gobierno Nacional”. Expreso, 2024-07-06. [dostęp 2025-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-07-06)]. (hiszp.).
  43. ↑ Dallyanna Passailaigue, Andrés Guschmer, Luisa González, José Serrano, Cristina Reyes serían algunas de las candidaturas definidas en las últimas horas. „El Universo”, 2024-08-06. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  44. ↑ Alexandra Valencia: Ecuador ex-President Correa's party taps Luisa Gonzalez as presidential candidate. Reuters, 2024-08-10. [dostęp 2025-04-13]. (ang.).
  45. ↑ Ocho binomios presidenciales inscritos en el CNE hasta este lunes 30 de septiembre. teleamazonas.com, 2024-09-30. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  46. ↑ Verónica Terán: ¿Cuál es la historia del Movimiento RETO?. gk.city, 2025-01-29. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  47. ↑ Petroecuador suspende pagos a Downhole Tools, empresa relacionada con el candidato vicepresidencial Diego Borja. Primicias, 2024-12-19. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  48. ↑ Luisa González plantea en su plan de gobierno un proceso "re constituyente" del modelo correísta. Primicias, 2024-12-20. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  49. 1 2 3 4 5 Cinco errores del correísmo tras la derrota en las elecciones 2025. gk.city, 2025-05-05. [dostęp 2025-05-09]. (hiszp.).
  50. ↑ Yalilé Loaiza: Luisa González, la apuesta del correísmo para regresar al poder en Ecuador. InfoBae, 2025-04-13. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  51. ↑ Juan Pablo Vintimilla: González versus González e Iza versus Araus, la tónica del segundo bloque del debate presidencial. Primicias, 2025-01-19. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  52. ↑ Debate en Ecuador: por separado, Noboa y González midieron el pulso de cara a las presidenciales. France 24, 2025-01-20. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  53. ↑ Usa correísmo a Sheinbaum en campaña. „El Heraldo”, 2024-10-03. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  54. ↑ Mexico, Nicaragua cut ties with Ecuador after embassy raid. „Deutsche Welle”, 2024-04-07. [dostęp 2025-04-13]. (ang.).
  55. ↑ Elecciones presidenciales: Daniel Noboa obtiene el 44,16% y Luisa González alcanza el 43,98%. Primicias, 2025-02-17. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  56. ↑ The final battle for the presidency mobilized undecided voters and absentee votes. La Derecha Diario, 2025-03-30. [dostęp 2025-04-13]. (ang.).
  57. ↑ Wybory w Ekwadorze: zaskakujący remis w pierwszej turze. Noboa wyszedł ze sztabu bez słowa. „Gazeta Wyborcza”, 2025-02-10. [dostęp 2025-04-13].
  58. ↑ Carlos Rabascall anunció su respaldo a la correísta Luisa González para la segunda vuelta electoral en Ecuador. InfoBae, 2025-04-13. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  59. ↑ González y Noboa suman apoyos previo al balotaje en Ecuador (+Post). Prensa Latina, 2025-02-26. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  60. ↑ Plataforma del Poder Popular respalda a Luisa González en Ecuador (+Post). Prensa Latina, 2025-02-26. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  61. ↑ Richard Josue Jimenez Mora: Elecciones Ecuador 2025: Luisa González suma el apoyo del Partido Socialista. Expreso, 2025-03-08. [dostęp 2025-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-03-09)]. (hiszp.).
  62. ↑ Jonathan Machado: Centro Democrático anuncia apoyo a Luisa González para la segunda vuelta electoral. Primicias, 2025-04-06. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  63. ↑ Elecciones Ecuador 2025 | El Partido Socialista y la Conaice apoyarán a Luisa González en segunda vuelta. Ecuavisa, 2025-03-08. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  64. ↑ Campesinos indígenas de Ecuador expresan apoyo a Luisa González. Crónica Digital, 2025-02-18. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  65. ↑ Conaie, Pachakutik y grupos afines anuncian su apoyo electoral a Luisa González, a quien identificaron como ‘socialdemócrata’. „El Universo”, 2025-03-12. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  66. ↑ Luisa González celebra que el excandidato presidencial Topic se sume a su “unidad” para Ecuador. „El Comercio”, 2025-04-09. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  67. ↑ Paola Cabezas y Gissela Garzón ‘se enredaron en un tema que no dominan’, responde Luisa González sobre declaraciones de dolarización. „El Universo”, 2025-03-18. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  68. ↑ Paola Cabezas, asambleísta del correísmo creó polémica con su postura sobre la dolarización. „El Comercio”, 2025-03-17. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  69. ↑ Dólar en Ecuador: Paola Cabezas responde tras polémica dentro del correísmo por ‘dolarización a la ecuatoriana’. Vistazo, 2025-03-19. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  70. ↑ Roberto Rueda: Los 'Ecuadólares' del correísmo provocan una denuncia en la Fiscalía contra la asambleísta Paola Cabezas. Primicias, 2025-03-20. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  71. ↑ “Dolarización a la ecuatoriana”: El debate que sacude a Ecuador en pleno período electoral. Diario Los Andes, 2025-03-19. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  72. ↑ Terminó escrutinio nacional de la segunda vuelta y el Consejo Nacional Electoral podrá proclamar los resultados numéricos. „El Universo”, 2025-04-18. [dostęp 2025-04-20]. (hiszp.).
  73. ↑ Termina el escrutinio en Ecuador: Daniel Noboa gana la elección presidencial con el 55,62% de los votos. Primicias, 2025-04-18. [dostęp 2025-04-20]. (hiszp.).
  74. 1 2 Marco Carrasco: ¿Por qué Luisa González no creció en votos en la segunda vuelta? Analistas lo explican en Contacto Directo. Ecuavisa, 2025-04-14. [dostęp 2025-05-09]. (hiszp.).
  75. ↑ Luisa González habla de traición y dice que Mónica Salazar pretendía elegir candidaturas ‘a dedo’. „El Universo”, 2025-04-25. [dostęp 2025-05-09]. (hiszp.).
  76. ↑ Orlando Silva: Diego Borja confirmó dónde se encuentra, luego de la polémica en Rumichaca. „El Comercio”, 2025-04-16. [dostęp 2025-05-09]. (hiszp.).
  77. ↑ Diego Borja, excandidato a la vicepresidencia de Ecuador por el correismo, aparece en un video desde España. „El Diario”, 2025-04-20. [dostęp 2025-05-09]. (hiszp.).
  78. ↑ Sara Ortiz: Asambleístas arrastran glosas, multas y órdenes de reintegro. Expreso, 2023-06-10. [dostęp 2025-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-09)]. (hiszp.).
  79. 1 2 ¿Quién es Luisa González, candidata a la presidencia del Ecuador?. gk.city, 2025-03-09. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  80. ↑ Se aprueba proyecto que garantiza la interrupción voluntaria del embarazo en caso de violación. Zgromadzenie Narodowe, 2022-02-17. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  81. ↑ Marie Delcas: Correa heir Luisa Gonzalez takes lead in Ecuador election. „Le Monde”, 2023-08-21. [dostęp 2025-04-13]. (ang.).
  82. ↑ Luisa González pide a Lasso que se abstenga de emitir decretos de última hora en Ecuador. swissinfo.ch, 2023-08-17. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  83. ↑ Ecuador election headed for run-off with left-wing Gonzalez in lead. Al-Dżazira, 2023-08-21. [dostęp 2025-04-13]. (ang.).
  84. ↑ Socialist, surprise right-wing candidate head to Ecuador runoff. „The Peninsula”, 2023-08-21. [dostęp 2025-04-13]. (ang.).
  85. ↑ Daniel Lozano: La carta electoral de Rafael Correa, entre la lealtad política y el antiabortismo. Yahoo!, 2023-07-18. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  86. ↑ Quién es Luisa González, la candidata de Rafael Correa en las elecciones presidenciales de Ecuador. DF Sud, 2023-08-20. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  87. ↑ Quién es Luisa González, la candidata que buscará en el balotaje ser la primera presidenta de Ecuador. cronista.com, 2023-08-20. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  88. ↑ Elías Camhaji: Luisa González, candidata correísta en Ecuador: “Nunca le ofrecería un indulto a Rafael Correa”. „El País”, 2023-07-04. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  89. ↑ Patricio Capa: ¿Qué dicen los candidatos presidenciales sobre la consulta del Yasuní?. gk.city, 2023-08-18. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  90. ↑ La candidata correísta a presidente, Luisa González, dijo que bajo la dictadura en Venezuela hay “mejores condiciones de vida que en Ecuador”. InfoBae, 2023-09-08. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  91. ↑ Luisa González aseguró que ‘Venezuela tiene mejores condiciones de vida que Ecuador’. „El Universo”, 2023-09-07. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).
  92. ↑ Luisa González explica sus dichos sobre Ecuador y Venezuela. Primicias, 2023-09-09. [dostęp 2025-04-13]. (hiszp.).


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.