Męczennice z Valenciennes

Męczennice z Valenciennes (zm. w październiku 1794 w Valenciennes) – w tak określanej grupie znajduje się jedenaście zgilotynowanych zakonnic^[1]. W czasie rewolucji francuskiej, w wyniku antykatolickich prześladowań religijnych, jak się szacuje, zginęło kilkanaście tysięcy ofiar, z których za męczenników Kościół katolicki uznał Męczenników z Paryża, 16 karmelitanek z Compiègne, Męczenników z Laval, Męczennice z Orange i sześćdziesiąt cztery ofiary deportacji^[2][3].

Od 1654 roku w Valenciennes działalność wychowawczą dla dziewcząt prowadziły siostry zakonne z miejscowego klasztoru urszulanek^[1]. Po dokonanej w 1792 roku kasacie klasztoru zakonnice znalazły schronienie u swoich rodzin i w klasztorze w Mons^[1]. Do swojej posługi wróciły wraz z nadejściem wojsk austriackich^[1]. Do grupy urszulanek dołączyły też klaryska i dwie brygidki^[1]. W sierpniu 1794 roku odbite przez Republikę miasto stało się areną krwawych represji^[4], w czasie których zakonnice zostały aresztowane między 1 a 4 września^[1]. Wyrokiem trybunału rewolucyjnego zostały skazane na śmierć i zgilotynowane^[1]. Przed egzekucją wybaczyły swoim katom przez ucałowanie rąk, a na szafot wzorem męczenników wczesnochrześcijańskich wchodziły pogodnie i z odwagą^[5].

Wspominane są w dzienną rocznicę śmierci^[6][7].

Proces informacyjny w diecezji Cambrai toczył się od 15 listopada 1900 do marca 1903 roku^[8]. Dekret o braku wcześniejszego publicznego kultu Sług Bożych (non cultu) ogłoszony został 27 listopada 1907, a dekret o męczeństwie 6 lipca 1919 roku^[8].

Beatyfikacji dokonał 13 czerwca 1920 roku papież Benedykt XV^[5][7].

• sytuacja Kościoła katolickiego we Francji w czasie rewolucji francuskiej
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• wolność religijna