Willys M38A1

Willys M38A1

Inne nazwy	Willys MD
Producent	Willys-Overland
Okres produkcji	1952–1958
Miejsce produkcji	Stany Zjednoczone  Kanada
Poprzednik	Willys M38
Następca	M151 MUTT
Dane techniczne
Segment	samochód terenowy
Typy nadwozia	otwarte
Silniki	gaźnikowy R4, 72 KM
Skrzynia biegów	mechaniczna 3-biegowa 2-stopniowy reduktor
Napęd	4x4
Długość	3543 mm (139⅛ cala)
Rozstaw osi	2058 mm (81 cali)
Zbiornik paliwa	64 l (17 gal.)[1]
Dane dodatkowe
Modele bliźniacze	Willys CJ5
Konkurencja	GAZ-69 Land Rover Series

Willys M38A1 – wojskowy samochód osobowo-terenowy konstrukcji amerykańskiej, z lat 50. XX wieku.

W 1950 roku na wyposażenie armii amerykańskiej wprowadzono samochód terenowy Willys M38 (Willys MC), wywodzący się wprost z konstrukcji drugowojennego Willysa MB. Nie spełnił on jednak wszystkich oczekiwań, gdyż silnik o mocy 60 KM, jak w poprzedniku, przy zwiększonej masie samochodu i większych kołach, nie zapewniał wystarczającej dynamiki i zdolności pokonywania wzniesień^[2]. Dlatego firma Willys-Overland opracowała nowy samochód o oznaczeniu fabrycznym Willys MD, wyposażony w produkowany od 1950 roku silnik Hurricane (znany też jako F-head), o mocy 72 KM. Prototyp wersji wojskowej nosił oznaczenie M38E1^[2]. Samochód został zaakceptowany przez siły zbrojne USA pod oznaczeniem M38A1 i był produkowany w latach 1952-1958^[2]. Odpowiednikiem na rynek cywilny był Willys CJ5^[2].

Zachowując generalnie układ konstrukcyjny poprzednika, M38A1 miał zwiększony rozstaw osi (81 cali) i nowe powiększone nadwozie, o bardziej zaokrąglonych liniach i błotnikach przednich wtopionych w ściany boczne. Nadwozie było odkryte, z wycięciami ścian zamiast drzwi, z szybą przednią składaną na maskę i brezentowym dachem rozpinanym na stelażu. Atrapa chłodnicy była charakterystyczna dla jeepów Willysa, pionowa, płaska, tłoczona z blachy, z 7 pionowymi szczelinami; w stosunku do modelu M38 zastosowano reflektory wpuszczane zamiast montowanych na zewnątrz. Zastosowano takie same koła 7,00x16, jak w M38^[2].

Specjalną wersją uzbrojoną był M38A1C, przenoszący działo bezodrzutowe 106 mm M40A1, zamontowane obrotowo z tyłu na podstawie M79^[3]. Mogło być też demontowane i stawiane na ziemi^[4]. Szyba przednia była podzielona na dwie części, między którymi spoczywała lufa działa w pozycji marszowej. W tej wersji z tyłu nadwozia mógł być mocowany dodatkowy kosz z siatki, a koło zapasowe było przenoszone pionowo na prawym przednim błotniku^[3].

Produkowano też lekki ambulans M170 dla 3 noszy lub 6 siedzących rannych^[4]. Model ten standardowo miał pełne boczne ściany i dach z brezentu, z okienkami. Dwie pary noszy były po prawej stronie, w dwóch poziomach, a trzecie były za siedzeniem kierowcy, wystając do tyłu. Rozstaw osi był zwiększony do 101 cali (2565 mm), a zbiornik paliwa do 20 galonów (75,7 l)^[1]

Samochód był produkowany także na licencji w Kanadzie jako M38A1CDN^[4]. W armii amerykańskiej następcą był M151 MUTT.

• War Machine No.47: A fully illustrated guid to Modern Light Vehicles, Orbis Publishing, 1984, s.922-924
• Fred Crismon: U.S. Military Wheeled Vehicles. Crestline Publishing, 1983, seria: Crestline Automotive Series. ISBN 0-912612-21-5. (ang.). Brak numerów stron w książce