Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Inowrocławiu
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Siedziba | |
| Adres |
ul. ks. Piotra Wawrzyniaka 33 |
| Data założenia |
1989[1] |
| Forma prawna | |
| Prezes |
Mariusz Kuszel |
| Nr KRS |
0000166219 |
Położenie na mapie Inowrocławia ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu inowrocławskiego ![]() | |
| Strona internetowa | |
Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Inowrocławiu sp. z o.o. – spółka świadcząca usługi przewozowe liniami autobusowymi na terenie Inowrocławia. MPK Inowrocław jest pierwszym przedsiębiorstwem (drugim MZK Grudziądz - 7 autobusów) które posiada Elektryczno-Hybrydowe autobusy. Inowrocław jest pierwszym miastem w Polsce które ma najbardziej ekologiczny tabor komunikacji.
Historia
Początki komunikacji miejskiej w Inowrocławiu sięgają 1912 roku, kiedy po raz pierwszy na ulice miasta wyjechały tramwaje. Trasa przebiegała początkowo od Dworca PKP do Rynku, a następnie przedłużono ją do ulicy Poznańskiej oraz ulicy Św. Ducha. Nie zrealizowano planowanych linii do Solanek i do Mątew. Po 50 latach komunikacja tramwajowa w mieście przestała istnieć. Nieznane były przyczyny zamknięcia linii tramwajowej. Jedną z nich miały być liczne zapadliska powstałe po kopalni soli w Inowrocławiu, jednak prawdopodobnie stało się to na fali likwidacji sieci tramwajowych w miastach średniej wielkości i pozostawienie ich tylko w największych miastach Polski. W latach 80 i 90 ubiegłego stulecia gwałtownie zaczęła rozwijać się komunikacja autobusowa. Pierwszymi autobusami były np. Jelcze PR110. Później zaczęto uzupełniać tabor autobusami innych marek. Pojawiły się Jelcze 120M, Mercedesy O405NK, a w ostatnich latach także: Solbusy, Kapeny oraz Solarisy Urbino 10 i 12. Obecnie MPK intensywnie wymienia i unowocześnia tabor. 31 sierpnia 2015 tabor MPK zasiliło również 10 autobusów hybrydowych marki Volvo i dwa autobusy elektryczne Solarisa[2]. W listopadzie 2018 tabor zasiliło 8 pojazdów Volvo 7900 Electric Hybrid, a w styczniu 2019 8 pojazdów Volvo 7900 Electric.[3]
Tabor
Aktualna flota
| Ekploatowany tabor MPK Inowrocław[4] | ||||
|---|---|---|---|---|
| Marka, model | Lata zakupu | Liczba pojazdów | ||
| Iveco Daily 50C14G / Kapena CNG[a] | 2010 | 1 | ||
| Solaris Urbino 10 III | 2009, 2011 i 2013 | 5 | ||
| Solaris Urbino 12 III Electric | 2015 | 2 | ||
![]() Volvo 7900 Electric |
2019 | 8 | ||
| Volvo 7900 Hybrid | 2015 | 10 | ||
| Volvo 7900 Electric Hybrid | 2018 | 8 | ||
Historyczna flota
| Historyczny tabor MPK Inowrocław[4] | ||||
|---|---|---|---|---|
| Marka, model | Lata eksploatacji | Liczba pojazdów | ||
| Mercedes-Benz 611 D | 1999–2010 | 1 | ||
| Iveco Daily 65C14G / Kapena Urby LE CNG | 2010–2021 | 4 | ||
| Jelcz PR110M | 1989–2008 | 46 | ||
| Jelcz PR110 CNG | 1989–2010 | 4 | ||
| Jelcz M11 | 1989–1998 | 14 | ||
| Jelcz L11/2 | 1989–? | 2 | ||
| Autosan A1010M CNG | 1995–2009 | 3 | ||
| Otoyol M50T.14 City | 1997–2010 | 5 | ||
| Jelcz 120MM/2 | 1998–2019 | 12 | ||
| Jelcz 120M/3 | 2004–2016 | 5 | ||
| Jelcz M125M | 1998–2010 | 1 | ||
| Jelcz 120M CNG | 2000–2012 | 2 | ||
| Jelcz 120M CNG | 2008–2015 | 3 | ||
| Solbus C10,5 | 2005–2012 | 1 | ||
| Solbus B9,5 | 2005–2019 | 2 | ||
| Solbus SN11 | 2006–2019 | 4 | ||
| Mercedes-Benz O405NK2 | 2008–2013 | 3 | ||
| MAN NM223.3 | 2011–2019 | 2 | ||
| MAN NM223.2 | 2012–2019 | 2 | ||
| Solaris Urbino 12 III | 2009–2022 | 3 | ||
Nagrody i wyróżnienia
- 2011 - Certyfikat Przedsiębiorstwo Fair Play[5]
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Pojazd do przewozu osób z niepełnosprawnościami.
Przypisy
- ↑ Tomasz Sibora: Historia komunikacji miejskiej cz. 3 (po 1989 r.). kujawyzachodnie.pl, 2012-08-25. [dostęp 2022-07-17].
- ↑ Autobusy na festynie - Ino-online - wiesz pierwszy w Inowrocławiu i regionie. www.ino-online.pl. [dostęp 2015-08-18].
- ↑ Nowe autobusy z wifi, kamerami i alkomatem. www.ino-online.pl. [dostęp 2019-01-31].
- 1 2 MPK Inowrocław - Tabor. phototrans.pl. [dostęp 2022-07-16].
- ↑ Adam Markiewicz: MPK Przedsiębiorstwem Fair Play. inowroclaw.info.pl, 2011-12-20. [dostęp 2022-07-17].




