MS Grudziądz
![]() Jednostka bliźniacza ms Gorlice | |
| Następne nazwy |
Ziad |
|---|---|
| Bandera | |
| Port macierzysty |
Gdańsk |
| Armator | |
| Nadzorujące towarzystwo klasyf. | |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Data wodowania | |
| Data oddania do eksploatacji | |
| Data wycofania ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Nośność (DWT) |
4561 ton |
| Liczebność załogi |
36 |
| Liczba pasażerów |
4 |
| Długość całkowita (L) |
113,53 m |
| Szerokość (B) |
15,53 m |
| Zanurzenie (D) |
6,33 m |
| Pojemność |
brutto: 2872 |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
spalinowy 3386 kW |
| Liczba śrub napędowych |
1 |
| Prędkość maks. |
15,9 w. |
MS Grudziądz – drobnicowiec typu B-49 zbudowany w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego w Szczecinie w 1963, tzw. „lewant” z serii G. Nazwa od miasta Grudziądz.
Matką chrzestną statku została Bronisława Rzytelewska[1]. Był eksploatowany na linii śródziemnomorskiej. W lutym 1983 pływał między Hiszpanią a Libią. Od 1984 pływał do Turcji. W listopadzie 1987 sprzedany armatorowi z Liberii, otrzymał nazwę „Ziad”. Złomowany w 1988 w Pakistanie.
Inne statki z tej serii
- „MS Gorlice”
- „MS Głogów”
Bibliografia
- Krzysztof Adamczyk, Jerzy Drzemczewski, Bohdan Huras: Polskie Linie Oceaniczne. Album floty 1951-2011. Wyd. 2. Gdynia: Porta Mare, 2013, s. 103. ISBN 978-83-62022-32-8. (pol.).
- Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989, s. 110. ISBN 83-10-08902-3.
Przypisy
- ↑ Morskie tradycje Grudziądza. | Grudziądz. [dostęp 2021-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-13)].
