MS Inowrocław
 | |
| Bandera | |
|---|---|
| Numer IMO |
7804053 |
| Znak wywoławczy |
SQKS |
| Port macierzysty | |
| Armator | |
| Operator | |
| Nadzorujące towarzystwo klasyf. | |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Data wodowania | |
| Data oddania do eksploatacji | |
| Dane techniczne | |
| Nośność (DWT) |
7203 |
| Liczebność załogi |
20 |
| Liczba pasażerów |
12 |
| Długość całkowita (L) |
137,17 m |
| Szerokość (B) |
23,00 m |
| Zanurzenie (D) |
7,54 m |
| Pojemność |
brutto: 6408 |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
spalinowy |
| Moc silnika |
2 x 14400 KM |
| Liczba śrub napędowych |
2 |
| Prędkość maks. |
18 w. |
.svg.png){kind=small}
Historia i rejsy
Zbudowany został w 1980 roku w fińskiej stoczni w Raumie. W latach 1980 - 1994 należał do PLO, następnie został sprzedany do szczecińskiej firmy Euroafrica[1]. Początkowo obsługiwał linię Gdynia – Hull, a od 2000 roku pływał z Gdyni do Helsinek. Był wyczarterowany fińskiemu armatorowi Finnlines.
Zakończył swój żywot eksploatacyjny – został zezłomowany w Bombaju. Do ostatniego w swoim życiu portu Inowrocław dotarł 23 czerwca 2010 roku. Indyjska stocznia zapłaciła 390 dolarów za tonę.
Długość linii ładunkowej wynosiła 1403 metry – jednostka mogła zabrać jednorazowo do 82 naczep 17,5-metrowej długości.
Przypisy
- ↑ Inowrocław – Polskie Linie Oceaniczne S.A. [online], web.archive.org, 23 września 2020 [dostęp 2024-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-23].
Zobacz też
Bibliografia
- Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989, s. 173. ISBN 83-10-08902-3.