MS Legnica
| Bandera | |
|---|---|
| Armator | |
| Dane podstawowe | |
| Typ |
drobnicowiec B-55 |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Data oddania do eksploatacji |
1960 |
| Dane techniczne | |
| Nośność (DWT) |
5385 ton |
| Liczba pasażerów |
4 |
| Długość całkowita (L) |
124,2 m |
| Szerokość (B) |
16,6 m |
| Zanurzenie (D) |
6,5 m |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
spalinowy |
| Moc silnika |
3680 kW |
| Prędkość maks. |
15 w. |
.svg.png){kind=small}
MS Legnica – drobnicowiec typu B-55, należący do Polskich Linii Oceanicznych, pływający pod polską banderą w latach 1960–1980.
Historia
MS Legnica był statkiem towarowym o nośności 5385 ton (DWT). Został zbudowany w Stoczni Szczecińskiej i oddany do eksploatacji w 1960 roku. Nazwany na cześć miasta Legnica. Jego długość całkowita wynosiła 124,2 m, szerokość 16,6 m, zanurzenie 6,5 m. Posiadał silnik spalinowy o mocy 3680 kW. Rozwijał prędkość maksymalną 15 w. Pływał pod banderą polską w Polskich Liniach Oceanicznych w latach 1960–1980. Następnie został sprzedany Giorgonav Shipping Co. z Pireusu[1].
W 1964 roku MS Legnica wracał ze swej wyprawy do Gujany podróżnik Arkady Fiedler. Statek i jego kapitan Witold Gorski zostali wspomniani w eseju Wajwaje strzelają trafnie w wydanym w 1968 roku zbiorze Spotkałem szczęśliwych Indian[2][3].