Mai i Julia Bui-Ngoc

Siostry Bui-Ngoc
Zawód

reżyserki filmowe i teatralne

Lata aktywności

od 2009[1]

Mai Bui-Ngoc
Data i miejsce urodzenia

1981
Warszawa

Zawód

architektka, operatorka filmowa, reżyserka

Julia Bui-Ngoc
Data i miejsce urodzenia

1984
Nicea

Zawód

reżyserka filmowa i teatralna, rzeźbiarka, tancerka, choreografka

Siostry Bui – polsko-francuski duet artystyczny tworzony przez Mai Bui-Ngoc (ur. 1981 w Warszawie) i Julię Bui-Ngoc (ur. 1984 w Nicei)[2]. Są to interdyscyplinarne artystki, realizujące projekty z dziedziny filmu, choreografii, performansu, sztuki muzealnej, architektury oraz teatru[3]. Julia Bui-Ngoc to reżyserka filmowa i teatralna, rzeźbiarka, tancerka, choreografka i założycielka Szkoły Tańca z Wachlarzami Bojowymi[2][4][5]. Mai Bui-Ngoc jest architektką, operatorką filmową i reżyserką, współautorką licznych projektów architektonicznych zrealizowanych w Polsce oraz współzałożycielką pracowni Bui–Pędowska Architekci[6]. Siotry Bui zdobyły liczne nagrody w różnych dziedzinach sztuki[7][6][8][9].

Życiorys

Korzenie rodzinne

Siostry Bui pochodzą z rodziny o znaczącym dziedzictwie kulturowym, łączącym tradycje polskie, wietnamskie i zachodnioeuropejskie[2][10]. Ich dziadkowie, Krystyna i Stefan Starczewscy, byli istotnymi postaciami polskiej inteligencji i opozycji demokratycznej[5]. Stefan Starczewski (1935–2014) był filologiem polskim, pedagogiem oraz współzałożycielem Komitetu Helsińskiego w Polsce, działaczem opozycji demokratycznej w czasach PRL, wiceministrem kultury w rządzie Tadeusza Mazowieckiego i uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu. Krystyna Starczewska (ur. 1937) jest doktorką filozofii, polonistką, pedagożką oraz założycielką I Społecznego Liceum Ogólnokształcącego „Bednarska” w Warszawie; była też aktywną działaczką opozycji demokratycznej, uczestniczką obrad Okrągłego Stołu oraz redaktorką prasy podziemnej w Polsce w latach 1945–1989[5].

Ojciec, Nam Bui Ngoc, to mistrz chińskich sztuk walki, aktor teatralny i filmowy oraz nauczyciel wu shu[2], który zdobył m.in. tytuł mistrza Europy w taijiquan w 1995 roku[10][5][2]. Matka, Anna Bui Ngoc, jest psychoterapeutką i superwizorką terapii poznawczo-behawioralnej[10][2]. Julia i Mai Bui Ngoc mają trzy siostry. Najstarsza, Lan Bui-Wrzosińska (ur. w Warszawie w 1979 r.), posiada doktorat z psychologii[10]. Jest stypendystką Uniwersytetu Columbia[11], Open Society Foundations, Fundacji na rzecz Nauki Polskiej oraz Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Wykłada na SWPS w Warszawie[12]. Publikuje w prestiżowych czasopismach, takich jak American Psychologist i Negotiation Journal[12]. Swoją wiedzę i doświadczenie wykorzystuje w scenariuszach oraz we współpracy przy kreacjach filmowych sióstr Bui. Michalina Duda (ur. 1999 w Warszawie) jest aktorką i studentką scenografii filmowej. Występuje w większości filmów sióstr Bui[13]. Desi Kunsa urodziła się w Tybecie. W wieku dziesięciu lat udało jej się wyjechać do Polski, gdzie znalazła schronienie. Obecnie studiuje sztukę operatorską w Łodzi[14].

Młodość i edukacja

W latach osiemdziesiątych rodzina z powodów politycznych musiała opuścić Polskę, emigrując do Francji[2]. Nam Bui Ngoc miał zasądzoną karę śmierci za odmowę powrotu do Wietnamu, gdyż nie chciał opuścić swojej polskiej rodziny. Z kolei Anna Bui Ngoc otrzymywała groźby związane z działalnością podziemną jej rodziców. Początki życia na emigracji były trudne. Rodzina trafiła do ośrodka dla uchodźców, a po jego opuszczeniu zmagała się z nędzą i bezrobociem. Następnie jednak, dzięki determinacji Nama i Anny, udało się poprawić pozycję społeczną rodziny. Matka zadbała o edukację córek, a ojciec rozpoczął trenowanie ich w kung-fu. Treningi były prowadzone w duchu szkoły Shaolin, w której ojciec sam się wychowywał. W 1994 roku Julia zdobyła Mistrzostwo Francji w kung-fu, otrzymując złoty medal w stylu południowym i w walce[2][5][15]. Rok później Mai również zdobyła Mistrzostwo Francji w kung-fu, zdobywając złote medale w stylu północnym i południowym oraz brąz w walce[6][2][5][15]. Najstarsza siostra, Lan, była mistrzynią Francji w kung-fu trzy razy z rzędu[5]. Ojciec, będący trenerem córek, także odnosił sukcesy – zdobył Mistrzostwo Europy w Tai Chi i otworzył szkołę kung-fu na południu Francji[16].

Ścieżki edukacyjne i zainteresowania obu sióstr rozwijały się w różnych kierunkach. Mai ukończyła College Jean Médecin w Sospel we Francji, po czym w 1997 roku otrzymała stypendium do Felixstowe International College w Anglii[2]. Po powrocie do Polski zdała maturę w I Społecznym Liceum Ogólnokształcącym w Warszawie[2]. Następnie w latach 2000–2004 kontynuowała naukę na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie zdobyła tytuł magistra inżyniera architektury w 2004 roku[2][6]. Studia uzupełniała na École Nationale Supérieure d’architecture de Bretagne w Rennes, a swoją wiedzę filmową poszerzyła w latach 2006–2008 w Akademii Filmu i Telewizji w Warszawie[15].

Julia natomiast po wyjeździe z Francji w 1995 roku została uczennicą Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Łodzi[2], a potem I Społecznego Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie. Następnie w latach 2007–2011 studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie[2][3][4], gdzie w 2011 uzyskała tytuł magistra sztuk pięknych z wyróżnieniem w „Kowalni” profesora Grzegorza Kowalskiego[3][4][2]. Od 2003 r. związana była z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych „Gardzienice”[4][2]. Ukończyła reżyserię filmową w Szkole Wajdy w 2020 roku i w Warszawskiej Szkole Filmowej w 2018 roku, gdzie obecnie uczy[11].

Kariera artystyczna

Siostry Bui rozpoczęły swoją działalność w obszarze sztuki wizualnej, realizując projekty w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski. Pod kuratelą Fabio Cavallucciego w roku 2010 odbyły się tam ich pierwsze wystawy[3][2]. Dzięki sprzedaży pracy „Ariadna” do zbiorów muzealnych CSW artystki zainwestowały w sprzęt filmowy, co umożliwiło im rozwój w obszarze sztuki wideo[17]. W 2011 roku zrealizowały projekt „PERSONA”, inaugurujący Performance Day w Centrum Sztuki Współczesnej[18][17].

Pierwszy krótkometrażowy film sióstr Bui, Lucid Dream, zdobył nagrodę Prix de la Découverte na festiwalu Chalon Tout Court we Francji w 2010 roku oraz wyróżnienie dla najlepszego filmu krótkometrażowego na Off Plus Camera w Krakowie[2][17]. Ich wideoklip „Propaganda”, promujący utwór zespołu Łąki Łan, otrzymał nominację do najlepszego teledysku 2010 roku na Festiwalu Yach[19][17].

W 2018 roku siostry zostały laureatkami stypendium „Młoda Polska” Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego[20][4], dzięki któremu powstał film krótkometrażowy Świtezianka (2018), inspirowany balladą Adama Mickiewicza[21][20]. Film ten zdobył liczne nagrody, w tym Platinum Remi Award na WorldFest Houston oraz nominację do Nagrody im. Jana Machulskiego[22][23]. Produkcja została również doceniona w edukacji – znalazła się w podręcznikach szkolnych i stała się częścią programu nauczania w Polsce[20][8][24]. Cyklicznie jest wyświetlana w warszawskim kinie Iluzjon[25][26]. Kolejny krótkometrażowy film duetu, Władczyni lasów, również zdobył liczne nagrody[11][21]. Siostry stworzyły ponadto wiele nagradzanych teledysków dla polskich artystów, takich jak Jakub Józef Orliński, Kayah, Justyna Steczkowska czy Margaret[2][27][28].

W ramach eksperymentów z wykorzystaniem sztucznej inteligencji w 2024 roku powstał teledysk „Utopce” dla zespołu Kosy, który zdobył nagrodę za najlepszy teledysk AI na gali Europe Music Awards[29], a także nominacje na Festiwalu Polskich Wideoklipów w Łodzi[30] oraz na Międzynarodowym Festiwalu AI Artist w Pekinie[31].

Julia Bui osiągnęła sukcesy także jako reżyserka teatralna. Jej spektakl Babaryba, czyli kobieta po grecku zdobył Grand Prix na Festiwalu Dionizje w 2008 roku[32]. W latach 2003–2009 Julia prowadziła warsztaty teatralne związane z działalnością teatru Gardzienice[4], m.in. na Columbia University (Nowy Jork)[11][33], Yale University (USA)[11][33], w Teatrze La MaMa (USA)[11][33], w Hebbel–Theater (Berlin)[11][33], w Centrum im. Meyerholda (Moskwa)[11][33], w Barbican Centre – The Pit (Londyn)[11][33] oraz w amfiteatrze z VI wieku p.n.e. w Sykionie (Grecja)[33].

Mai Bui Ngoc rozwijała karierę w dziedzinie architektury[3]. Jako członkini pracowni JEMS Architekci współtworzyła nagradzane projekty[6], w tym Międzynarodowe Centrum Kongresowe w Katowicach (2008) oraz projekt zagospodarowania okolic Stadionu Narodowego w Warszawie[34]. W 2020 roku otrzymała Nagrodę Prezydenta Miasta Warszawy za współautorstwo siedziby Transportowego Dozoru Technicznego[35]. W 2013 roku zdobyła indywidualne nagrody za projekt upamiętnienia Wielkiej Synagogi w Warszawie oraz koncepcję Ronda Tybetu[36]. Zaprojektowała także pierwszy dwukondygnacyjny dom na wodzie w Polsce[37].

Dorobek twórczy

Filmy krótkometrażowe

  • 2023: Blue Carrots – produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[38]
  • 2022: Władczyni lasów – produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[21]
  • 2018: Świtezianka – koprodukcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[21][25]
  • 2010: Tarot – produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui
  • 2010: Podszepty – produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[38]
  • 2010: Agnozja – produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[38][17]
  • 2010: Lucid Dream – produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[2]

Teledyski

  • 2024: Justyna Steczkowska – „Witch Tarohoro”, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[38]
  • 2024: Kosy – „Utopce”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[38]
  • 2024: Laboratorium Pieśni – „Saidalo”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[39]
  • 2024: Łąki Łan – „Ona sama”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[40]
  • 2023: Music Inspired by – „Perun”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[38]
  • 2023: Music Inspired by – „Swaróg”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[41]
  • 2022: Kayah & Arek Kłusowski – „Niech zimy nie będzie”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[28]
  • 2022: Micuła – „Rojava”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[42]
  • 2020: Łąki Łan – „EVO”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[43]
  • 2019: Jakub Józef Orliński – „Pena Tirana”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[38]
  • 2018: Justyna Jary – „Jak gorąco”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[38]
  • 2017: Sutari – „Siostra”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[38]
  • 2014: Margaret – „Wasted”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[44]
  • 2014: Maria Sadowska – „Life is a Beat”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[45][27]
  • 2014: Cochise – „Destroy the Angel”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[27]
  • 2013: Ifi Ude – „Arktika”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[27]
  • 2013: Cochise – „The Sun Also Rises for Unicorns”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[46]
  • 2012: Czessband – „Pałacyk Michla”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[27]
  • 2012: Ifi Ude – „My Baby”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[27]
  • 2012: Łąki Łan – „Lovelock”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[27]
  • 2012: Karolina Cicha – „Miękkie maszyny”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[27]
  • 2012: Jazzpospolita – „Czerwona flaga”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[27]
  • 2011: Propabanda – „Tutti frutti”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[27]
  • 2010: Łąki Łan – „Propaganda”, produkcja, reżyseria, scenariusz, montaż, obraz: siostry Bui[27]

Sztuka

Teatr

Nagrody i wyróżnienia

Filmy

Świtezianka (2018)

  • 2019: Platinum Remi Award – Niezależny film krótkometrażowy – fantasy – WorldFest Houston – 52nd International Film Festival, Houston, USA[53]
  • 2019: Gold Award – najlepszy film krótkometrażowy – Filmstrip International Film Festival, Rumunia[53]
  • 2019: Nominacja w kategorii najlepszy montaż – Nagrody im. Jana Machulskiego – CINEMAFORUM, Warszawa, Polska[22][23]
  • 2018: Golden Sawa Grand Prix – najlepszy film krótkometrażowy – Action On Film International Film Festival, Las Vegas, USA[23][22]
  • 2018: Najlepsza produkcja, najlepsza reżyseria oraz najlepsze zdjęcia – Action On Film International Film Festival, Las Vegas, USA[23]
  • 2018: Award of Excellence – najlepszy film krótkometrażowy – Accolade Competition, Kalifornia, USA[53]
  • 2018: Award of Excellence – najlepszy film krótkometrażowy – Best Shorts Competition, Kalifornia, USA[53]
  • 2018: Najlepszy film fantasy – European Cinematography Awards, Amsterdam, Holandia[53]
  • 2018: Złoty Kopernik w kategorii sztuka – Festiwal Filmów Edukacyjnych „Edukino”, Warszawa, Polska[22][23]
  • 2018: Najlepszy film krótkometrażowy – Oniros Film Awards, Włochy[54][53]
  • 2018: Mindie Award – krótkie filmy narracyjne – Miami Independent Film Festival (Mindie), Miami, USA[53]
  • 2018: Najlepszy krótkometrażowy dramat – Changing Face International Film Festival, Australia[53]
  • 2018: Najlepszy film krótkometrażowy – Calcutta International Cult Film Festival, Indie[53]
  • 2018: Nagroda Publiczności – Bytom Film Festival, Polska[55]
  • 2018: Najlepszy film – Ciudad del Este Independent Film Festival (CEIFF), Paragwaj[56]
  • 2018: Najlepszy film krótkometrażowy – Foreign – Queen Palm International Film Festival, Palm Springs, USA
  • 2018: Nominacja w kategorii Festival Prize – Międzynarodowy Konkurs Filmów Krótkich – Two Riversides Film and Art Festival, Kazimierz Dolny, Polska[53]
  • 2018: Finalista w kategorii najlepszy film – Ann Arbor Polish Film Festival, Michigan, USA[57]

F*cking Blue Carrots (2022)

  • 2022: Wyróżnienie – Festiwal Filmowy KIFF Kino Gram, Warszawa, Polska[58]

Władczyni lasów (2022)

  • 2022: Nagroda dla najlepszego filmu krótkometrażowego – NorWesCon – Speculative Film Fest, USA[2][11]
  • 2022: Finalista w kategorii najlepszy film – Rhode Island International Film Festival, USA[11]
  • 2022: Najlepszy film fantasy – SHORT to the Point, Bukareszt, Rumunia[2][11]
  • 2022: Najlepszy film fantasy – Fotofilm International Short Film Festival, Stambuł, Turcja[59]
  • 2022: Najlepszy krótkometrażowy film fantasy – Kosice International Film Festival, Koszyce, Słowacja[11]
  • 2022: Najlepszy film fantasy – Paradise Film Festival, Budapeszt, Węgry[11]
  • 2022: Najlepszy film studencki – European Cinematography Awards, Amsterdam, Holandia[11]
  • 2022: Najlepszy film zagraniczny – HIIFF – Heart International Italian Film Festival, Bolonia, Włochy[11]
  • 2022: Najlepszy film krótkometrażowy – Halicarnassus Film Festival, Mulga, Turcja[11]
  • 2022: Najlepszy krótkometrażowy film fantasy – Onyko Films Awards, Włochy[11]
  • 2022: Najlepszy film krótkometrażowy – The NEXT International Film Festival, Kolkata, Indie
  • 2022: Najlepszy film krótkometrażowy – Tarzana Comic Con / Film Fest, Western Cape, RPA[11]
  • 2022: Finalista w kategorii najlepszy film – The Pigeon International Film Festival, Islandia[11]
  • 2022: Finalista w kategorii najlepszy film – FilmQuest, Utah, USA[11]
  • 2022: Crystal Palace International Film Festival, Londyn, Wielka Brytania – nominacja do nagrody festiwalowej[60]
  • 2022: 25 GIFF: Genesis International Film Festival, Online – nominacja do nagrody festiwalowej[11]
  • 2023: Specjalne wyróżnienie – Si-Fan International Film Festival, Edynburg, Szkocja
  • 2022: Najlepszy film krótkometrażowy – KickOff International Film Festival, Warszawa
  • 2022: Specjalne wyróżnienie, najlepszy film fantasy – The French Duck Film Festival[11]

Lucid Dream (2012)

Teledyski

„Saidalo” – Laboratorium Pieśni (2024)

  • 2024: Najlepszy teledysk folkowy – Audio Shoot International Music Video & Film Festival, Wexford, Irlandia[61]
  • 2024: Najlepszy teledysk – Nubes Music Video Awards, Salerno, Włochy[62]

„Utopce” – Kosy (2024)

  • 2024: Nominacja do nagrody za najlepszy teledysk – Festiwal Polskich Wideoklipów Yach Film, Łódź, Polska[30]
  • 2024: Najlepszy teledysk AI – Europe Music Awards, Słowacja[29]
  • 2024: Nominacja do nagrody za najlepszy teledysk na AI Artist Festival, Pekin, Chiny[31]

„Siostra” – Sutari (2018)

  • 2024: Finalista – Indie Best Films Festival, Online

„Arktika” – Ifi Ude (2013)

  • 2013: Najlepszy teledysk roku – Electronic Wave, Polska[17]

Sztuki teatralne

Babaryba, czyli kobieta po grecku

  • 2007: Zdobywca Grand Prix na festiwalu Dionizje 2008[63][32][17]
  • 2007: Sztuka uznana została za najlepsze przedstawienie teatru alternatywnego według pisma Teatr w 2008 roku[32][17]

Architektura

  • 2008: Zwycięzca w Konkursie na projekt Międzynarodowego Centrum Kongresowego w Katowicach (autor: JEMS Architekci – Mai Bui jako współautorka)[64][34]
  • 2008: Zwycięzca Konkursu na opracowanie koncepcji zagospodarowania okolic Stadionu Narodowego w Warszawie (autor: JEMS Architekci – Mai Bui jako współautorka)[65]
  • 2008: Wyróżnienie w Konkursie na siedzibę Teatru Nowego Projektu (autor: JEMS Architekci – Mai Bui jako współautorka)[66]
  • 2009: Wyróżnienie w Konkursie na Muzeum Historii Polski (autor: JEMS Architekci – Mai Bui jako współautorka)[67]
  • 2013: Zwycięzca Konkursu Upamiętnienia Wielkiej Synagogi w Warszawie, organizowanego przez Żydowski Instytut Historyczny (autorka: Mai Bui)[68][69]
  • 2013: II miejsce w konkursie „Przedszkole Modułowe” (autorka: Mai Bui)[70]
  • 2013: Zwycięzca w konkursie na projekt Rondo Tybetu w Warszawie (autorka: Mai Bui)
  • 2020: Nagroda Prezydenta Miasta Warszawy dla siedziby Transportowego Dozoru Technicznego (autor: JEMS Architekci – Mai Bui jako współautorka)[35]

Stypendia

Sport

Mai Bui-Ngoc

  • 1995, Mistrzostwa Francji w kung-fu:
    • złoty medal – styl północny
    • złoty medal – styl południowy
    • brązowy medal – walka kung-fu[6]
  • 1996: złoty medal w compétition départementale we Francji w biegu na długi dystans

Julia Bui-Ngoc

  • 1994, Mistrzostwa Francji w kung-fu:
  • złoty medal – walka kung-fu[17][71]

Przypisy

  1. ↑ Artystyczny Wybieg. Polskie Radio. [dostęp 2025-01-28].
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 Czuba, Anna: Kręcą nietypowe filmy. "Weźmy miecze i jedźmy do lasu". Gazeta Wyborcza, 2014-05-10. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  3. 1 2 3 4 5 Siostry Bui (Julia i Mai Bui-Ngoc). Zamek Ujazdowski w Warszawie. [dostęp 2025-01-28].
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Julia Bui-Ngoc. Zamek Ujazdowski w Warszawie. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  5. 1 2 3 4 5 6 7 Kołodziej, Ewelina: Współczesne wojowniczki z wachlarzami bojowymi. Vogue, Visteria sp. z o.o. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  6. 1 2 3 4 5 6 Mai Bui-Ngoc. Zamek Ujazdowski w Warszawie. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  7. ↑ Siostry Bui. Tworzą wyjątkowe filmy. Dzień dobry TVN. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  8. 1 2 Magiczny świat "Sióstr Bui". Ich produkcje zachwyciły miłośników fantastyki i słowiańskiej mitologii. Radio Eska. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  9. ↑ Mickiewicz, longing and folklore: Slavic mythology through the eyes of the Bui sisters. Euronews. [dostęp 2025-01-28]. (ang.).
  10. 1 2 3 4 Tomczuk, Jacek: Obywatelki świata śnią Mickiewiczem. Newsweek Polska, Ringier Axel Springer Polska, 2018-09-22. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-05)].
  11. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 Film fantasy naszej absolwentki z nagrodami zagranicznych festiwali. Warszawska Szkoła Filmowa. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  12. 1 2 Lan Bui-Wrzosińska. [dostęp 2025-01-28].
  13. ↑ Michalina Duda. Skene. [dostęp 2025-01-28].
  14. ↑ Migracja i świat. Fundacja im. Heinricha Bölla. [dostęp 2025-01-28].
  15. 1 2 3 4 Siostry Bui. Kontynent Warszawa. [dostęp 2025-01-28].
  16. ↑ Mistrz NAM: Hai Bui Ngoc. [dostęp 2025-01-28].
  17. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Wyróżnienia. Narodowe Centrum Kultury. [dostęp 2025-01-28].
  18. 1 2 PERFORMANCE DAY Siostry Bui & Katarzyna Stefanowicz PERSONA. Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski — YouTube, Alphabet Inc., 2014-08-20. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  19. ↑ Gdańsk: Najlepsze teledyski po raz 19.. muzyka.interia.pl. [dostęp 2025-01-27]. (pol.).
  20. 1 2 3 4 Wokół „Świtezianki”. Spotkanie z siostrami Bui. Festiwal Kamera Akcja. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  21. 1 2 3 4 Siostry Bui sfilmowały poezję Mickiewicza i komiks „Thorgal”. Stowarzyszenie Filmowców Polskich. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  22. 1 2 3 4 Mickiewicz filmowy – program projekcji. Festiwal Kamera Akcja. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  23. 1 2 3 4 5 Mai Bui Ngoc – Nagrody. FilmPolski.pl. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  24. ↑ Wróblewska, Jolanta: Pakiet scenariuszy do filmu Świtezianka (2018). Edukacja Filmowa, Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  25. 1 2 Romantyczne duchy i polskie kino w Kinie Iluzjon. Filmweb. [dostęp 2025-01-28].
  26. ↑ Double bill: Lawa. Opowieść o „Dziadach” Adama Mickiewicza; Świtezianka; Królewicz Olch. Kino Iluzjon. [dostęp 2025-01-28].
  27. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Prace. Siostry Bui – strona oficjalna, 2016. [dostęp 2025-01-28].
  28. 1 2 Kayah, Arek Kłusowski i Michał Kmieciak w zimowej balladzie – „Niech zimy nie będzie”. Rytmy.pl. [dostęp 2025-01-28].
  29. 1 2 MAMY TO! Wygrana na EUROPE MUSIC VIDEO AWARDS!. Instagram, Meta Platforms, 2024-11-19. [dostęp 2025-01-28].
  30. 1 2 Mamy nominację do PL Music Video Awards 2024, dla teledysku stworzonego przez Siostry Bui (...). Facebook, Meta Platforms, 2024-12-02. [dostęp 2025-01-28].
  31. 1 2 Awards (2024). AI Artist Festival. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)]. (ang.).
  32. 1 2 3 4 Warszawa. "Babaryba – czyli kobieta po grecku" w Makacie. Encyklopedia teatru polskiego. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  33. 1 2 3 4 5 6 7 Julia Bui Ngoc. Polish Film Festival in Los Angeles. [dostęp 2025-01-28]. (ang.).
  34. 1 2 Nagroda Roku – wyniki. Stowarzyszenie Architektów Polskich. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  35. 1 2 Siedziba Transportowego Dozoru Technicznego. Nagroda Architektoniczna Prezydenta m.st. Warszawy. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  36. ↑ Rondo Tybetu wzbogaci się o rzeźbę. TuStolica.pl. [dostęp 2025-01-28].
  37. ↑ Dom na wodzie – pierwszy taki projekt w Polsce. Architektura–Murator, ZPR Media SA, 2017-02-28. [dostęp 2025-01-28].
  38. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Portfolio. Siostry Bui – strona oficjalna. [dostęp 2025-01-28].
  39. ↑ Julia Bui Ngoc. The Movie Database. [dostęp 2025-01-28]. (ang.).
  40. ↑ Łąki Łan – Ona Sama (official video). YouTube. [dostęp 2024-01-28].
  41. ↑ Music Inspired by Slavs feat. Lunatic Soul – Swaróg (Official Video). YouTube. [dostęp 2024-01-28].
  42. ↑ MICUŁA – Rojava (official music video). YouTube. [dostęp 2024-01-28].
  43. ↑ Łąki Łan prezentuje teledysk do najnowszego singla “Evo” i zabiera słuchaczy w galaktyczną podróż. JazzSoul.pl. [dostęp 2025-01-28].
  44. ↑ Margaret: Wasted. IMDb. [dostęp 2025-01-28].
  45. ↑ Nowe video: Maria Sadowska „Life Is A Beat”. JazzSoul.pl. [dostęp 2025-01-28].
  46. ↑ Cochise wraz z dzisiejszą premierą płyty, ujawnia kolejny teledysk. Głos Kultury. [dostęp 2025-01-28].
  47. ↑ Topolski, Jan: Głosy, flety, cisza. Tygodnik Powszechny, Tygodnik Powszechny Spółka z o.o., 2012-10-01. [dostęp 2025-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-29)].
  48. ↑ Warszawa. Spektakl "TAO droga Smoka" w plenerze. Encyklopedia teatru polskiego. [dostęp 2025-01-28].
  49. ↑ Taniec z wachlarzami. Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. [dostęp 2025-01-28].
  50. ↑ 2015 – V F.T.B.. Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. [dostęp 2025-01-28].
  51. ↑ Rezydencje Warszawskie. Ośrodek Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. [dostęp 2025-01-28].
  52. 1 2 Julia Bui-Ngoc, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2025-01-28].
  53. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Świtezianka – Awards. IMDb. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  54. ↑ „Świtezianka” Sióstr Bui we Włoszech. Polski Instytut Sztuki Filmowej. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  55. ↑ 4. FPF Bytom Film Festival – recenzje nagrodzonych filmów. Reflektor – rozświetlamy kulturę, 2018-10-07. [dostęp 2025-01-28].
  56. ↑ 3° Ciudad del Este Independent Film Festival – CEIFF. [dostęp 2025-01-28]. (ang.).
  57. ↑ Ann Arbor Polish Film Festival November 7th–11th. Ann Arbor Polish Film Festival, 2018-11-07. [dostęp 2025-01-28].
  58. ↑ Poznaliśmy zwycięzców Międzynarodowego Festiwalu Filmowego KinoGram. Onet.pl. [dostęp 2025-01-28].
  59. ↑ Awards 2022 – Fotofilm. Fotofilm Internatıonal Short Film Festival. [dostęp 2025-01-28]. (ang.).
  60. ↑ Nasze kino gatunkowe podbija zagraniczne festiwale!. Warszawska Szkoła Filmowa. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  61. ↑ Wielka radość! (...). Facebook, Meta Platforms, 2024-12-03. [dostęp 2025-01-28].
  62. ↑ SAIDALO wygrało NUBES Music Video, najlepszy teledysk 2024. Facebook, Meta Platforms, 2024-06-25. [dostęp 2025-01-28].
  63. ↑ Międzynarodowy Festiwal Teatralny Dionizje XVI edycja (od 11.09.2008 do 13.09.2008). e-teatr.pl. [dostęp 2025-01-28].
  64. ↑ MCK Katowice – wyniki konkursu. Architektura.info. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  65. ↑ Stadion Narodowy, a miasto – Narodowe Centrum Sportu. W-A.pl – architektura, design, budownictwo. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  66. ↑ Nowy Teatr w Warszawie. Architektura.info. [dostęp 2025-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2025-01-28)].
  67. ↑ JEMS Architekci: Nagrody. [dostęp 2025-01-28].
  68. ↑ Urzykowski, Tomasz: Wróciło Tłomackie i Wielka Synagoga. Gazeta Stołeczna, 2013-05-17. [dostęp 2025-01-28].
  69. ↑ Czym wypełnić pustkę po Wielkiej Synagodze? Konkurs. Gazeta Wyborcza. [dostęp 2025-01-28].
  70. ↑ Modułowe przedszkole. Sztuka Architektury. [dostęp 2025-01-28].
  71. ↑ Taniec przeciw dystopii. Rozmowa z Julią Bui Ngoc. Dziewiętnaście czwartych, 2020-12-15. [dostęp 2025-01-28].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.