Maja Matevžič
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 czerwca 1980 |
| Wzrost |
175 cm |
| Gra |
leworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2000 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
1 WTA, 4 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
38 (25 sierpnia 2003) |
| Australian Open |
2R (2003) |
| Roland Garros |
2R (2003) |
| Wimbledon |
3R (2002, 2003) |
| US Open |
3R (2001) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
2 WTA, 5 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
34 (23 czerwca 2003) |
| Australian Open |
2R (2001, 2003) |
| Roland Garros |
QF (2003) |
| Wimbledon |
QF (2001) |
| US Open |
3R (2002, 2003) |
| Strona internetowa | |
Maja Matevžič (ur. 13 czerwca 1980 w Lublanie) – słoweńska tenisistka, od 2000 roku o statusie profesjonalnym. Zawodniczka leworęczna z oburęcznym bekhendem.
Jako juniorka Matevžič odnosiła wiele sukcesów, do najważniejszych należy zaliczyć finał gry podwójnej juniorskiego French Open i Wimbledonu w 1998 roku, ćwierćfinał Orange Bowl 1996.
25 sierpnia 2003 została sklasyfikowana na 38. miejscu w rankingu tenisistek WTA, a trzy miesiące wcześniej osiągnęła rankingowy szczyt jako deblistka, zajmując 34. miejsce. W turniejach wielkoszlemowych startowała jedenaście razy. Trzykrotnie osiągnęła trzecią rundę (po raz ostatni na Wimbledonie 2003). Debiut we French Open w 2001 roku zakończyła na pierwszej rundzie. W sezonie 2004 nie była klasyfikowana w rankingu, 2005 rok zakończyła zaś na 649. miejscu.
W karierze zawodowej wygrała jeden turniej gry pojedynczej WTA Tour; miało to miejsce w 2002 roku w Bratysławie. Odnotowała dwa triumfy deblowe, pierwszy w 2003 roku, również w Bratysławie (w parze z Sonyą Jeyaseelan), drugi rok później w Strasburgu w parze z Henrietą Nagyovą.
Reprezentowała Słowenię w Pucharze Federacji w latach 1999–2002 oraz 2004. Uczestniczka Letnich Igrzysk Olimpijskich 2004 w Atenach.
W sezonie 2006 nie pojawiła się w żadnym turnieju zawodowym. Po raz ostatni zagrała w Pradze w 2005 roku.
Jej deblowymi partnerkami były m.in. Janette Husárová, Roberta Vinci, Jelena Kostanić, Patty Schnyder, Tathiana Garbin, Iva Majoli, Marion Bartoli, Jelena Dokić i Maret Ani.
Do jej sukcesów można zaliczyć m.in. zwycięstwo nad Swietłaną Kuzniecową 6:1, 6:2 w Porto w 2002 roku w 1/16 finału. Pokonała również Anabel Medinę w 2001 roku w Lipsku. Wygrała jeden z dwóch meczów rozegranych z Flavią Pennettą. Najwięcej porażek odniosła z Wierą Zwonariową, a najwięcej razy pokonała Włoszkę Valentinę Sassi.
Trenerem zawodniczki był Blaž Trupej. Rozpoczęła grę w tenisa w wieku dziesięciu lat. Jej ulubiona nawierzchnia to trawa, a ulubione uderzenie – wolej. Najważniejszym tenisowym momentem była dla niej gra na Wimbledonie na korcie nr 1. Podziwia Martinę Navrátilovą i Patricka Raftera.
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 | |
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
Gra pojedyncza 1 (1-0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 14 października 2002 | Bratysława | Twarda (hala) | 6:0, 6:1 |
Gra podwójna 3 (2–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 20 maja 2002 | Strasburg | Ceglana | 6:0, 4:6, 4:6 | ||
| Zwyciężczyni | 1. | 14 października 2002 | Bratysława | Twarda (hala) | 6:4, 6:0 | ||
| Zwyciężczyni | 2. | 19 maja 2003 | Strasburg | Ceglana | 6:4, 6:4 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra podwójna (2)
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Finalistka | 1997 | Ceglana | 0:6, 7:5, 5:7 | |||
| Finalistka | 1997 | Trawiasta | 6:3, 5:7, 3:6 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2019-07-31] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2019-07-31] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2019-07-31] (ang.).