Maltese Veterans

Maltese Veterans, znany też jako Corps of Veterans (pol. Maltański Korpus Weteranów) – korpus w British Army, który istniał od 1803 do 1815 na Malcie, wówczas brytyjskim protektoracie, później kolonii Korony Brytyjskiej.

Zgodnie z postanowieniami pokoju w Amiens z 1802 Wielka Brytania miała opuścić Maltę i przekazać wyspę Zakonowi Maltańskiemu. Umowa stanowiła również, że co najmniej połowa garnizonu maltańskiego musi składać się z 2000 maltańskich żołnierzy, dowodzonych przez rodzimych oficerów. Chociaż traktat nie został wdrożony, a Brytyjczycy nie opuścili Malty, jednostki zostały przeformowane, a istniejące maltańskie formacje lekkiej piechoty, milicji i ochotniczej artylerii nadbrzeżnej zostały rozwiązane^[1].

Korpus Weteranów został utworzony zgodnie z traktatem w 1803. Jednostka składała się z czterech kompanii, w których łącznie było 300 mężczyzn. Ich rola obejmowała służbę strażniczą przy urzędach państwowych, obiektach wojskowych i przestrzeni publicznej. W skład formacji wchodzili najstarsi i najbardziej doświadczeni rekruci maltańscy, z których większość była już żołnierzami podczas rządów szpitalników lub okupacji francuskiej. Jednostka miała zapewnić zatrudnienie starszym ludziom, a jednocześnie zachęcić młodszych mężczyzn do zaciągania się do innych formacji, aby mogli dołączyć do korpusu Weteranów, gdy już będą starsi^[1]. Jednostką dowodził do 1811 markiz Pandolfo Testaferrata, następnie zastąpił go baron Pietro Paolo Testaferrata^[2]. Wszyscy oficerowie byli Maltańczykami, z wyjątkiem angielskich adiutantów, którzy zostali przeniesieni z brytyjskich pułków^[3].

16 lutego 1815 Maltese Veterans zostali połączeni z Maltese Provincial Battalions i Malta Coast Artillery, formując Royal Malta Fencible Regiment^[4].