Białogrzybówka ochrowożółtawa

Białogrzybówka ochrowożółtawa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	Omphalotaceae
Rodzaj	twardziaczek
Gatunek	białogrzybówka ochrowożółtawa
	Nazwa systematyczna
	Marasmiellus pseudogracilis (Kühner & Maire) Singer; Lilloa 22: 299 (1951) [1949]

Białogrzybówka ochrowożółtawa (Marasmiellus pseudogracilis (Kühner & Maire) Singer) – gatunek grzybów należący do rodziny Omphalotaceae^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Marasmiellus, Omphalotaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten opisali w 1938 r. Robert Kühner i René Charles Maire, nadając mu nazwę Mycena pseudogracilis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Rolf Singer w 1951 r.^[1]

Synonimy^[2]:

Delicatula pseudogracilis (Kühner & Maire) Kühner & Romagn. 1953
Hemimycena pseudogracilis (Kühner & Maire) Singer, in Antonín & Noordeloos 2004
Mycena pseudogracilis Kühner & Maire 1938^[2].

Nazwę polską zarekomendował w 2003 r. Władysław Wojewoda dla synonimu Hemimycena pseudogracilis^[3]. Jest niespójna z aktualną nazwą naukową^[1]^[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 0,5–0,8 (1) cm, początkowo biały, stożkowaty lub dzwonowaty, potem lekko ochrowy lub brudnobrązowawy, nieco spłaszczony. ze spiczastym garbem, nieco higrofaniczna. Jest nieco higrofaniczny. Brzeg falisty^[4].

Blaszki

Białe, rzadkie, zbiegające z ząbkiem^[4].

Trzon

Wysokość 4–5 (6) cm, grubość 0,5–1 mm, cylindryczny. Powierzchnia, brudnobiała, ochrowa lub brudnobrązowa, włóknista, o podstawie lekko żółtobrązowej^[4].

Miąższ

W kapeluszu biały, w trzonie biały lub nieco żółtobrązowy, włóknisty i kruchy^[4].

Wysyp zarodników

Biały^[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki białe, 7,5–9,5 × 2,5–4 μm^[4].

Występowanie i siedlisko

Znane jest występowanie Marasmiellus pseudogracilis tylko w Europie^[5]. W. Wojewoda w zestawieniu wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski w 2003 r. przytoczył 1 stanowisko z uwagą, że jego rozprzestrzenienie w Polsce i stopień zagrożenia nie są znane^[3]. W następnych latach podano kilka następnych stanowisk (jako Hemimycena pseudogracilis)^[6].

Nadrzewny grzyb saprotroficzny. Występuje w lasach iglastych na leżących na ziemi gałęziach świerka pospolitego (Picea abiens)^[3].

Przypisy

1 2 3 4 Index Fungorum [online] [dostęp 2023-07-09] (ang.).
1 2 Species Fungorum [online] [dostęp 2023-07-09] (ang.).
1 2 3 4 WładysławW. Wojewoda WładysławW., Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 297, ISBN 83-89648-09-1 .
1 2 3 4 5 6 Falscher Nadel-Scheinhelmling [online], 123Pilzsuche [dostęp 2023-07-09] (niem.).
↑ Występowanie Hemimycena pseudogracilis na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-07-09] (ang.).
↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-07-09] .

[if-1] 1 2 3 4 Index Fungorum [online] [dostęp 2023-07-09] (ang.).

[sf-2] 1 2 Species Fungorum [online] [dostęp 2023-07-09] (ang.).

[check-3] 1 2 3 4 WładysławW. Wojewoda WładysławW., Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 297, ISBN 83-89648-09-1 .

[pilz-4] 1 2 3 4 5 6 Falscher Nadel-Scheinhelmling [online], 123Pilzsuche [dostęp 2023-07-09] (niem.).

[gbif-5] Występowanie Hemimycena pseudogracilis na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-07-09] (ang.).

[lit-6] Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-07-09] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]