Marcelin Ślósarczyk

Marcelin Seweryn Ślósarczyk
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1892
Bochnia

Data i miejsce śmierci

2 marca 1938
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

75 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu
kwatermistrz

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Marcelin Seweryn Ślósarczyk (ur. 26 kwietnia 1892 w Bochni, zm. 2 marca 1938 w Warszawie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Ukończył gimnazjum w Bochni, a następnie uzyskał absolutorium prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1912 był członkiem i działaczem Związku Strzeleckiego[1].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Pomimo usilnych starań nie otrzymał zgody na przeniesienie do Legionów Polskich[1]. Jego oddziałem macierzystym był 16 Pułk Piechoty Obrony Krajowej z Krakowa. Na stopień aspiranta oficerskiego rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1915, a na stopień podporucznika rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1916[2][3]. W 1916 został ranny, a po wyleczeniu ponownie skierowany na front[1]. W 1918 na czele swojej kompanii przystąpił do organizowanej przez Polską Organizację Wojskową na Ukrainie tzw. grupy mikulinieckiej[1]. Był dowódcą wyprawy na Proszowice, zakończonej całkowitym sukcesem. Zwycięsko brał udział w licznych walkach i potyczkach z Ukraińcami[1]. Po trzydniowej bitwie pod Mikulińcami dostał się do ukraińskiej niewoli. W czerwcu 1919 został z niej uwolniony[1].

7 czerwca 1919 został tymczasowo przydzielony do 36 Pułk Piechoty[4]. 21 czerwca tego roku został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 20 Pułku Piechoty[5]. W 1921 pełnił służbę w 76 Pułku Piechoty w Grodnie[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 393. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W latach 1923–1928 pełnił służbę w 75 Pułku Piechoty w Królewskiej Hucie na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy II batalionu[8], a następnie kwatermistrza pułku[9][10]. W sierpniu 1928 został przeniesiony do Baonu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 10A w Nisku na stanowisko dowódcy kompanii[11]. Z dniem 1 września 1932 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[12][13][14][15]. Do swojej śmierci pełnił służbę w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie na stanowisku kierownika referatu[16]. Był również członkiem Rady Nadzorczej Spółki Wydawniczej „Kultura Fizyczna”[17].

Był żonaty. Zmarł 2 marca 1938 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Bochni przy ul. Orackiej (sektor III-13-23)[18][19].

Na stopień majora został mianowany pośmiertnie ze starszeństwem z 19 marca 1938 w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[20].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Wspomnienie pośmiertne 1938 ↓.
  2. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 77.
  3. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 277.
  4. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 70 z 26 czerwca 1919 roku, poz. 2259.
  5. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 72 z 3 lipca 1919 roku, poz. 2352.
  6. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 205, 875.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 43.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 340, 408.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 299, 353.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 89, 185, 1097.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 340.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 431.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. XII, 40, 435.
  14. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 34.
  15. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 34.
  16. 1 2 3 4 Nekrolog ↓.
  17. ↑ Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 63, s. 4, 1938-03-04. Warszawa..
  18. ↑ Podziękowanie. „Polska Zbrojna”. 78, s. 4, 1938-03-19. Warszawa..
  19. ↑ Cmentarz Komunalny w Bochni przy ul. Orackiej. Grobonet. [dostęp 2020-08-02]..
  20. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 427.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 40 „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”.
  22. ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 89.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.