Maria Adelajda Sabaudzka

Maria Adelajda Sabaudzka

Herb Marii Adelajdy jako delfiny
księżna Burgundii
Okres	od 7 grudnia 1697 do 12 lutego 1712
Jako żona	Ludwika Burbona
delfina Francji
Okres	od 14 kwietnia 1711 do 12 lutego 1712
Jako żona	Ludwika Burbona
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1685 Turyn
Data i miejsce śmierci	12 lutego 1712 Wersal
Ojciec	Wiktor Amadeusz II
Matka	Maria Anna Orleańska
Mąż	Ludwik de France (książę Burgundii)
Dzieci	Ludwik (ur. 1704), Ludwik, książę Bretanii (ur. 1707), Ludwik XV (ur. 1710)

Maria Adelajda Sabaudzka, Adelajda sabaudzka^[1], także Maria Adelajda^[1] fr. Marie-Adélaïde de Savoie (ur. 6 grudnia 1685 w Turynie, zm. 12 lutego 1712 w Wersalu) – księżniczka Sardynii, księżna Burgundii i delfina Francji.

Urodziła się jako najstarsza córka króla Sardynii – Wiktora Amadeusza II i jego pierwszej żony – Anny Marii Orleańskiej (córki księcia Orleanu – Filipa I Burbona-Orleańskiego i Henrietty Anny Stuart).

7 grudnia 1697, Maria Adelajda poślubiła Ludwika Burbona, księcia Burgundii. Ludwik był najstarszym synem Ludwika, Wielkiego Delfina i Marii Anny Bawarskiej. Ludwik Burgundzki był więc drugi w kolejce do objęcia tronu Francji w razie śmierci swojego dziada – Ludwik XIV Burbona, Króla-Słońce. Ludwik XIV bardzo lubił Marię Adelajdę, ale jego druga żona – Françoise d’Aubigné, markiza Maintenon, narzekała na jej złe zachowanie się na dworze. Maria Adelajda była bardzo wesoła, zabawna, swobodna i lekkomyślna.

Król przyczynił się do jej poronienia w 1703 roku, nalegając na jej uczestniczenie w wyjeździe dworu do Marly.

14 kwietnia 1711, teść Marii Adelajdy zmarł – jej mąż został kolejnym delfinem – następcą tronu, a ona została delfiną. Oboje małżonkowie zachorowali jednak na szkarlatynę na początku 1712 i zaraz zmarli (jedno w sześć dni po drugim). W tym samym roku zmarł drugi syn Marii Adelajdy i Ludwika.

Maria Adelajda i Ludwik mieli trzech synów:

• Ludwika, księcia Bretanii (1704-1705),
• Ludwika, księcia Bretanii (1707-1712),
• późniejszego króla Ludwika XV Burbona (1710-1774).

• Louis de Rouvroy, książę de Saint-Simon, Pamiętniki, PIW Warszawa 1984, t. II, s. 54-55.