Maria Lucyga
| Imię i nazwisko urodzenia |
Maria Trecińska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
11 kwietnia 1866 |
| Data i miejsce śmierci |
22 października 1948 |
| Zawód, zajęcie |
działaczka narodowa |
| Miejsce zamieszkania | |
| Narodowość | |
| Małżeństwo |
Paweł Lucyga |
| Odznaczenia | |
 | |
Maria Lucyga (ur. 11 kwietnia 1866 w Mysłowicach, zm. 22 października 1948 w Szopienicach) – polska działaczka narodowa, sanitariuszka powstańcza.
Życiorys
Urodziła się 11 kwietnia 1866 roku w Mysłowicach[1] w rodzinie robotniczej Trecińskich. Zdobyła jedynie elementarne wykształcenie[2].
Po wyjściu za mąż za górnika Pawła Lucygę zamieszkała w Szopienicach (późniejsza część Katowic)[1], gdzie w 1904 roku założyła Czytelnię dla Kobiet, będąc jednocześnie jej pierwszą przewodniczącą. Była z powodu szerzenia czytelnictwa polskich książek kilkakrotnie represjonowana. Należała także do Towarzystwa Polek[2], któremu kierowała[3].
W swoim domu przechowywała broń i amunicję dla Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska[2]. Po I powstaniu śląskim musiała opuścić Górny Śląsk, na który wróciła po ogłoszeniu amnestii. Podczas III powstania śląskiego była łączniczką i organizowała opiekę sanitarną. W 1922 roku w imieniu Towarzystwa Polek witała wkraczające na Górny Śląsk Wojsko Polskie. W dalszych latach była czynna w różnych organizacjach społecznych[1].
Zmarła 22 października 1948 roku w Szopienicach[1].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- 1 2 3 4 Snoch 2004 ↓, s. 203.
- 1 2 3 4 Hawranek 1982 ↓, s. 280.
- ↑ Szaraniec 1996 ↓, s. 238.
Bibliografia
- Franciszek Hawranek, Encyklopedia powstań śląskich, Opole: Wydawnictwo Instytutu Śląskiego w Opolu, 1982 (pol.).
- Bogdan Snoch, Górnośląski leksykon biograficzny, wyd. 2, Katowice: Muzeum Śląskie, 2004, ISBN 978-83-87455-48-4 (pol.).
- Lech Szaraniec, Osady i osiedla Katowic, Katowice: Oficyna „Artur”, 1996, ISBN 83-905115-0-9 (pol.).