Marian Wróbel
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Tytuł szachowy |
mistrz międzynarodowy w kompozycji szachowej (1954) |
_pictogram.svg.png){kind=small}
Marian Wróbel (ur. 1 stycznia 1907 we Lwowie, zm. 25 kwietnia 1960 w Warszawie) – problemista polski, zaliczający się do czołówki światowej.
Życiorys
W latach 1947–1950 był najlepszym kompozytorem szachowym na świecie. Opublikował ponad 1000 zadań, zdobył 88 pierwszych nagród oraz setki wyróżnień w periodykach z całego świata.
W szachy nauczył się grać jako 5-letni chłopiec, ale zainteresowała go problemistyka. Z wykształcenia magister filologii polskiej, ale ze względu na słaby stan zdrowia (choroba kręgosłupa) poświęcił się całkowicie kompozycji szachowej.
Debiutował w 1922, a więc w wieku 15 lat. Już w 1928 międzynarodowy Związek Problemistów sklasyfikował go na IV miejscu na świecie.
Po niemieckiej inwazji na Polskę w 1939 roku, gdy dom przyjaciela Dawida Przepiórki w Warszawie został zniszczony, Wróbel gościł go w swoim mieszkaniu. Był obecny z Przepiórką podczas prywatnego spotkania szachistów w styczniu 1940 roku, kiedy Gestapo przeprowadziło nalot i aresztowało wszystkich uczestników[1].
W 1948 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[2]. W 1956 Międzynarodowa Federacja Szachowa nadała mu tytuł sędziego klasy międzynarodowej. Sędziował wiele imprez, w tym mistrzostwa Polski. Był też Członkiem Honorowym Polskiego Związku Szachowego
W 1954 otrzymał tytuł mistrza kompozycji szachowej. Międzynarodowa Federacja Szachowa nadała mu pierwsze tytuły międzynarodowe (arcymistrzowskie) w 1959, a kolejnej nominacji już nie dożył.
Napisał kilka książek związanych z kompozycją szachową:
- Mecz Polska-Dania (Warszawa 1933)
- Tajemnica dwuchodówki (Warszawa 1950)
- 100 lat polskiej kompozycji (Warszawa 1956)
Był cenionym wychowawcą i nauczycielem licznego grona polskich problemistów. Komisja Kompozycji Szachowej Polskiego Związku Szachowego ogłosiła rok 2007 – rokiem mistrza Mariana Wróbla[3].
W 2013 pośmiertnie otrzymał tytuł arcymistrza krajowego w kompozycji szachowej[4].
Przypisy
- ↑ Alexander Goldstein, David Przepiórka, Batsford Books, 1984 (ang.).
- ↑ M.P. z 1948 r. nr 43, poz. 179.
- ↑ Sprawozdanie Komisji Kompozycji Szachowej Polskiego Związku Szachowego
- ↑ Spis problemistów polskich
Bibliografia
- Andrzej Filipowicz, Dzieje Polskiego Związku Szachowego, Wydawnictwo „O-K”, Warszawa 2007
- W. Litmanowicz, J. Giżycki, Szachy od A do Z, tom II, Warszawa 1987, str. 1339