Mario Carloni

Mario Carloni

generał dywizji (zdegradowany do stopnia pułkownika w 1946)
Data i miejsce urodzenia	1894 Neapol
Data i miejsce śmierci	1962 Rzym
Przebieg służby
Lata służby	1912–1945
Siły zbrojne	Regio Esercito Esercito Nazionale Repubblicano
Jednostki	4 Dywizja Alpejska Monterosa 1 Dywizja Bersalierów Italia
Stanowiska	dowódca dywizji
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, II wojna światowa: wojna grecko-włoska atak Niemiec na ZSRR kmpania włoska
Odznaczenia

Mario Carloni (ur. 1894 w Neapolu, zm. 1962 w Rzymie) – włoski wojskowy, uczestnik pierwszej i drugiej wojny światowej.

Karierę rozpoczął w 1912 roku, dołączając do 5 Pułku Bersalierów. W 1940 r. awansowany na stopień pułkownika (Colonnello)^[1].

W czasie drugiej wojny światowej walczył podczas konfliktu z Grecją, niemieckiej inwazji na ZSRR i w ramach kampanii włoskiej. Jego syn Bruno zginął podczas walk w ZSRR w 1942 roku. W 1943 roku Carloni otrzymał Złoty Krzyż Niemiecki^[1]. Po kapitulacji Włoch uwięziony przez Niemców, dołączył jednak później do armii Włoskiej Republiki Socjalnej, gdzie został dowódcą 4 Dywizji Alpejskiej „Monterosa”^[1].

W grudniu 1944 roku dowodził podczas bitwy pod Garfagnaną. 1 marca 1945 roku awansowany do stopnia generała dywizji i przydzielony jako dowódca 1 Dywizji Bersalierów „Italia”. 29 kwietnia 1945 roku poddał się żołnierzom Brazylijskiego Korpusu Ekspedycyjnego^[1].

W 1946 roku stanął przed sądem Armii Stanów Zjednoczonych, jako jeden z oskarżonych podczas procesu po morderstwie pilota – podporucznika Alfreda Lytha, zabitego przez żołnierzy 4 Dywizji Alpejskiej po poddaniu się w lutym 1945 roku. Po procesie zdegradowano go do stopnia pułkownika^[1][2].