Martin-Baker MB-1

Martin-Baker MB-1

Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Martin-Baker
Konstruktor	James Martin
Konstrukcja	metalowa
Załoga	2
Historia
Data oblotu	marzec (lub kwiecień) 1935
Liczba egz.	1
Liczba wypadków  • w tym katastrof	1
Dane techniczne
Napęd	1 x silnik rzędowy Napier Javelin IIIA
Moc	160 KM
Wymiary
Rozpiętość	11,28 m
Długość	8,8 m
Powierzchnia nośna	19,14 m²
Masa
Startowa	1066 kg
Osiągi
Prędkość maks.	201 km/h
Prędkość minimalna	80,5 km/h
Pułap	9909 m
Dane operacyjne
Użytkownicy
Wielka Brytania

Martin-Baker MB-1 – brytyjski samolot doświadczalny, pierwszy projekt samolotu wytwórni Martin-Baker.

Konstruktorem samolotu był James Martin, jeden z założycieli firmy Martin-Baker. Projekt MB-1 był drugim z projektów Martina w firmie, ale pierwszym doprowadzonym do etapu budowy lotnego samolotu. Ideą przyświecającą projektowi było stworzenie konstrukcji taniej i prostej w budowie, możliwej do wykonania nawet w warsztacie ślusarskim przez gorzej wykwalifikowany personel. Wybudowano jeden prototyp, który został oblatany w marcu lub kwietniu 1935 roku z lotniska w Northolt. Za sterami maszyny siedział współwłaściciel wytwórni, Valentine Baker. Samolot otrzymał cywilną rejestracje G-ADCS. Maszyna charakteryzowała się bardzo dobrymi własnościami lotnymi. Martin-Baker próbował zainteresować samolotem Ministerstwo Lotnicze (Air Ministry). Jego przedstawiciel dokonał inspekcji samolotu w sierpniu 1939 roku, ale nie skierował go do produkcji na potrzeby lotnictwa państwowego. Historia samolotu zakończyła się w kwietniu 1940 roku. Wówczas to jedyny prototyp uległ całkowitemu zniszczeniu podczas pożaru wytwórni.

MB-1 był wolnonośnym dolnopłatem ze stałym podwoziem z kółkiem ogonowym. Samolot napędzany był 6-cylindrowym silnikiem rzędowym chłodzonym powietrzem Napier Javelin IIIA z drewnianym, dwułopatowym śmigłem o stałym skoku. Kadłub wykonany był z metalowych rur spłaszczonych na końcach i połączonych śrubami, tworzących kratownicę będącą wewnętrznym szkieletem kadłuba samolotu. Trzy cienkościenne rury tworzyły dźwigary skrzydeł. Do dźwigarów przymocowane były żebra skrzydeł również wykonane ze stalowych rurek. W dźwigarach zainstalowano podłużne zbiorniki paliwa. Rury tworzące kratownice wykorzystano również w konstrukcji usterzenia. Skrzydła, w celu ułatwienia hangarowania były składane do tyłu. Załoga składała się z dwóch osób zajmujących miejsca w kabinie w układzie tandem. Silnik, centropłat, burty kadłuba w rejonie kabiny oraz statecznik pionowy poryte były metalowymi blachami, reszta samolotu kryta była płótnem.

• Leszek A. Wieliczko, Myśliwce Martin-Baker, „Lotnictwo”, nr 9 (2016), s. 78-87, ISSN 1732-5323.