Maska przeciwgazowa SzM-1
Maska przeciwgazowa SzM-1 – maska przeciwgazowa używana w ludowym Wojsku Polskim w okresie II wojny światowej[a].
Służyła do ochrony dróg oddechowych oraz twarzy żołnierzy przed działaniem środków trujących i aerozoli biologicznych.
Budowa maski
- Część twarzowa (maska właściwa)
- Część twarzowa to połączony na stałe z komorą zaworów gumowy hełm. Przód wykonany był z grubej gumy, „na głowie” zaś z gumy cienkiej. W komorze zaworów znajdowało się gniazdo, w które wkręcano rurę łączącą część twarzową z pochłaniaczem. Wdychane powietrze kierowane było na okulary przez ochładzacze[2].
- Pochłaniacz
- Stosowano dwa typy pochłaniaczy. Pochłaniacz MT-4 posiadał kształt walca, a wykonany był z czarnej blachy. Wewnątrz niego znajdowała się warstwa pochłaniająca złożona z dwóch części: ziaren chemicznej substancji chłonnej[b] i granulek węgla aktywowanego z naniesionym nań katalizatorem.
Pochłaniacz MO-2 miał nieco mniejszy ciężar i objętość oraz prostszą konstrukcję filtru aerozolowego. Był wypełniony uniwersalnym sorbentem zawierającym węgiel aktywowany z dodatkami sodu oraz tlenków miedzi i srebra. Właściwościami pochłaniającymi przewyższały pochłaniacze MT-4[2]. - Rura łącząca
- Torba nośna
- Torba nośna wykonana była z tkaniny[2].
Uwagi
Przypisy
- ↑ Nowak 2001 ↓, s. 78.
- 1 2 3 Nowak 2001 ↓, s. 53.
Bibliografia
- Ireneusz Nowak: Wybrane problemy historii polskiej techniki wojskowej XX wieku. Sprzęt i środki wojsk chemicznych. T. 2. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-81-6.