Mateusz Kamiński (żołnierz)

Mateusz Kamiński

sierżant
Data i miejsce urodzenia	16 września 1896 Włocławek
Data śmierci	1920
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	6 pułk piechoty 30 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Mateusz Kamiński (ur. 16 września 1896 we Włocławku, zaginął w 1920) – żołnierz Legionów Polskich, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w rodzinie Jakuba i Anny z Koneckich. Absolwent szkoły ludowej we Włocławku. Po ukończeniu nauki pracował jako tokarz, a w 1916 wstąpił ochotniczo do Legionów Polskich i otrzymał przydział do 6 pułku piechoty^[1].

W listopadzie 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. W stopniu sierżanta dowodził plutonem w 11 kompanii 30 pułku Strzelców Kaniowskich i na jego czele walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. W maju 1920 podczas walk o wieś Wołoszki objął dowództwo po rannym dowódcy kompanii i zdecydowanym atakiem zajął umocnione pozycje przeciwnika. Za czyn ten został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[1].

Zaginął w toku dalszych działań wojennych w niewyjaśnionych okolicznościach^[1].

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 672)
• Krzyż Niepodległości

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.