Max Abraham
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk fizycznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1897 |
| Profesura |
1909 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet w Getyndze |
Max Abraham (ur. 26 marca 1875 w Gdańsku, zm. 16 listopada 1922 w Monachium[1]) – niemiecki fizyk.
Życiorys
Studiował matematykę i fizykę na uniwersytecie w Berlinie pod kierunkiem Maxa Plancka, pisząc w 1897 pracę doktorską. Prowadził badania nad dynamiką elektronów. W 1902 roku sformułował pierwszą hipotezę o strukturze elektronu. Na jej podstawie wyprowadził wzór na zależność masy elektronu od prędkości. W 1900 został mianowany privatdozentem w Getyndze. gdzie pracował do 1909 roku. Następnie przeniósł się do Mediolanu gdzie był profesorem mechaniki racjonalnej na Uniwersytecie w Mediolanie do 1914 roku. Zmuszony do powrotu do Niemiec na początku I wojny światowej, Abraham pracował nad teorią transmisji radiowej. Nie mogąc powrócić do Mediolanu po wojnie, pracował w Stuttgarcie do 1921 roku, zastępując profesora fizyki w Technische Hochschule[2].
Przypisy
- ↑ Abraham Max, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-31].
- ↑
John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Max Abraham w MacTutor History of Mathematics archive (ang.) [dostęp 2021-10-25]
Bibliografia
- Encyklopedia PWN, Tom 1, Warszawa 1991, s. 4.