Max Noether

Max Noether
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 września 1844
Mannheim

Data i miejsce śmierci

13 grudnia 1921
Erlangen

profesor nauk matematycznych
Specjalność: geometria algebraiczna, funkcje algebraiczne
Alma Mater

Uniwersytet w Heidelbergu

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet w Heidelbergu
Uniwersytet w Erlangen

Max Noether (ur. 24 września 1844 w Mannheim, zm. 13 grudnia 1921 w Erlangen[1]) − niemiecki matematyk pochodzenia żydowskiego, ojciec Emmy Noether i Fritza Noethera.

Życiorys

Studia odbył na Uniwersytecie Ruprechta i Karola w Heidelbergu, a 1875 został profesorem Uniwersytetu Fryderyka i Aleksandra w Erlangen[a] (Friedrich-Alexander-Universität Erlangen). Przyczynił się do rozwoju geometrii algebraicznej i teorii funkcji algebraicznych. W 1873 opublikował twierdzenie dotyczące krzywych algebraicznych, zawierające tak zwane warunki N.

Prace

  • Zur Grundlegung der Theorie der algebraischen Raumcurven (Berlin 1883)
  • Zur Erinnerung an Karl Georg Christian von Staudt (Erlangen 1901)
  • Über die singulären Elemente der algebraischen Curven (Erlangen 1902)
  • Abriß einer Theorie der algebraischen Funktionen (Lipsk 1911)

Uwagi

  1. ↑ W 1961 roku, kiedy do uniwersytetu przyłączono norymberską Wyższą Szkołę Ekonomii i Nauk Społecznych (Hochschule für Wirtschafts- und Sozialwissenschaften Nürnberg) i przekształcono ją w Wydział Ekonomii i Nauk Społecznych (Wirtschafts- und Sozialwissenschaftliche Fakultät), uczelnię przemianowano na „Uniwersytet Fryderyka i Aleksandra w Erlangen i Norymberdze” (Friedrich-Alexander-Universität Erlangen-Nürnberg).

Przypisy

  1. ↑ Noether Max, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-10].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.