Maximilian Njegovan
![]() | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1877-1918 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
SMS Condor |
| Stanowiska |
Dowódca floty i szef Departamentu Marynarki |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
Maximilian Njegovan (ur. 31 października 1858 w Zagrzebiu, zm. 1 lipca 1930 tamże)[1] – oficer Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine w stopniu admirała, dowódca floty Austro-Węgier pod koniec I wojny światowej.

Życiorys
Do Marynarki Wojennej Austro-Węgier wstąpił w 1877 roku[2]. W trakcie szkolenia odbył rejsy do Afryki Zachodniej i Brazylii. W 1880 roku awansowany do stopnia porucznika marynarki (niem. Linienschiff-fähnrich)[3], a osiem lat później do stopnia kapitana marynarki (niem. Linienschiffsleutnant)[4]. Swoje pierwsze samodzielne dowództwo objął w 1893 roku, kiedy został dowódcą torpedowca SMS Condor. W latach 1906-1907 dowodził pancernikiem obrony wybrzeża SMS Budapest[1]. W 1907 roku, już w stopniu komandora (niem. Linienschiffskapitän) został szefem sztabu eskadry[5]. Od 1909 roku przeniesiony na stanowisko szefa sztabu Naczelnego Dowództwa Marynarki, a następnie szefa Biura Operacyjnego, awansując w tym czasie na stopień kontradmirała w 1911 roku[6]. Jako dowódca eskadry brał udział wojnach bałkańskich , a po zakończeniu konfliktu w międzynarodowej blokadzie Czarnogóry. W 1913 roku został oficjalnym przedstawicielem w Radzie Admiralicji w administrowanej przez monarchie europejskie Szkodrze[1]. Po wybuchu I wojny światowej objął dowództwo nad I Szwadronem. Wraz z jednostką brał udział w bombardowaniu Ankony w 1915 roku. 23 lutego 1917 roku awansował na stopień admirała[2] i po śmierci adm. Antona Hausa, został dowódcą floty i szefem Departamentu Marynarki Ministerstwa Wojny. Po stłumieniu buntu marynarzy w Cattaro w lutym 1918 roku podał się do dymisji, która została przyjęta przez cesarza Karola I. W stan spoczynku przeszedł 27 lutego 1918 roku[1].
Odznaczenia
Odznaczenia adm. Njegovana to między innymi[2]:
- Kawaler Orderu Korony Żelaznej I klasy z mieczami i dekoracją wojenną
- Kawaler Orderu Leopolda z mieczami i dekoracją wojenną
- Kawaler Orderu Korony Żelaznej III klasy
- Krzyż Zasługi Wojskowej III klasy
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstędze
- Odznaka za Służbę Wojskową II klasy
- Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Przypisy
- 1 2 3 4 Broucek 1978 ↓, s. 137-138.
- 1 2 3 Rangliste 1917 ↓, s. 11.
- ↑ Rangs- und Eintheilungs-Liste der k. k. Kriegs-Marine 1881.02.15. library.hungaricana.hu. s. 14. [dostęp 2025-05-06]. (niem.).
- ↑ Rangs- und Eintheilungs-Liste der k. k. Kriegs-Marine 1889.02.15. library.hungaricana.hu. s. 13. [dostęp 2025-05-06]. (niem.).
- ↑ Rang- und Einteilungsliste der k. u. k. Kriegsmarine 1908.01.06. library.hungaricana.hu. s. 11. [dostęp 2025-05-06]. (niem.).
- ↑ Rang- und Einteilungsliste der k. u. k. Kriegsmarine 1912.05.16.. library.hungaricana.hu. s. 11. [dostęp 2025-05-06]. (niem.).
Bibliografia
- Peter Broucek: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950 (ÖBL). Band 7. Wiedeń: Österreichischen Akademie der Wissenschaften, 1978. (niem.).
- Rangliste der k. u. k. Kriegsmarine 1917.08.31, Wiedeń: K. K. Hof- und Staatsdruckerei, 1917 (niem.).
