Meprotyksol (meprotiksol)
|
|
| Nazewnictwo |
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC) |
9-[3-(dimetyloamino)propylo]-2-metoksy-9H-tioksanten-9-ol |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny |
C19H23NO2S |
| Masa molowa |
329,46 g/mol |
| Identyfikacja |
| Numer CAS |
4295-63-0 |
| PubChem |
71195 |
| DrugBank |
DB13822 |
| SMILES |
CN(C)CCCC1(C2=CC=CC=C2SC3=C1C=C(C=C3)OC)O |
|
| InChI |
InChI=1S/C19H23NO2S/c1-20(2)12-6-11-19(21)15-7-4-5-8-17(15)23-18-10-9-14(22-3)13-16(18)19/h4-5,7-10,13,21H,6,11-12H2,1-3H3 |
| InChIKey |
LAYVFLWAVIGDLK-UHFFFAOYSA-N |
|
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
|
| Klasyfikacja medyczna |
| ATC |
R05DB22 |
Meprotyksol, meprotiksol – organiczny związek chemiczny, pochodna tioksantenu. Opatentowany został w roku 1959[1].
Farmakologicznie związek wykazuje działanie przeciwkaszlowe, przy jednoczesnym niewielkim efekcie depresyjnym[3].
Przypisy
- 1 2 K.K. Doebel K.K. i inni, Verfahren zur Herstellung von Xanthen- bzw. Thioxanthenderivaten, Patent DE1044103 (B), 1957 [dostęp 2010-11-02] (niem.). Brak numerów stron w książce
- ↑ Meprotixol, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2017-08-24] (ang.).
- ↑ W.W. Hougs W.W. i inni, Pharmacology of a New Antitussive Agent: Meprotixol (N 7020), „Acta Pharmacologica et Toxicologica”, 24 (1), 1966, s. 3–23, DOI: 10.1111/j.1600-0773.1966.tb00364.x .