Mewa białooka

Mewa białooka
	Ichthyaetus leucophthalmus
	(Temminck, 1825)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	mewowce
Rodzina	mewowate
Podrodzina	mewy
Rodzaj	Ichthyaetus
Gatunek	mewa białooka
Synonimy
	Larus leucophthalmus Temminck, 1825; Larus masauanus Heuglin, 1861;
	Larus leucophthalmus Temminck, 1825; Larus masauanus Heuglin, 1861;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; Zasięg występowania mewy białookiej

Mewa białooka^[5] (Ichthyaetus leucophthalmus) – gatunek ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae). Zamieszkuje Morze Czerwone i Zatokę Adeńską; nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia: Gatunek ten opisał w 1825 roku Coenraad Jacob Temminck, nadając mu nazwę Larus leucophthalmus^[6]^[3]. Miejsce typowe to wybrzeża Morza Czerwonego^[6]^[3]. Obecnie gatunek zwykle zaliczany jest do rodzaju Ichthyaetus^[5]^[3]^[7]^[8], choć niektórzy autorzy nadal umieszczają go w rodzaju Larus^[4]. Nie wyróżnia się podgatunków^[7]^[8].

Zasięg występowania: Występuje na Morzu Czerwonym i Zatoce Adeńskiej. Regularnie choć nielicznie zapuszcza się na północ do Zatoki Akaba. Lęgi odbywa na położonych na tych akwenach wyspach należących do Egiptu, Sudanu, Erytrei, Dżibuti, Arabii Saudyjskiej, Jemenu i Somalii^[7]. Zimą rozprasza się po całym zasięgu lęgowym^[7].

Morfologia: Długość ciała 39–43 cm, rozpiętość skrzydeł 100–109 cm^[9] (inne źródło podaje 110–115 cm^[7]). Masa ciała 275–415 g^[7].

Ekologia: Przeważnie nadmorska. Sezon lęgowy trwa od czerwca (w Egipcie od maja) do września. Samica składa 1–3 jaja. Zjada głównie ryby, także nieco krabów, mięczaków i pierścienic; w Egipcie odnotowano zjadanie owoców krzewu Nitraria retusa^[7].

Status: Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2018 roku klasyfikuje mewę białooką jako gatunek najmniejszej troski; wcześniej – od 2000 roku – miała ona status gatunku bliskiego zagrożenia, a od 1994 roku – gatunku narażonego. Liczebność światowej populacji szacuje się na 35 800 – 37 800 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny^[4].

Przypisy

↑ Ichthyaetus leucophthalmus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Larus leucophthalmus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-03-02] (ang.).
1 2 3 4 D. Lepage: White-eyed Gull Ichthyaetus leucophthalmus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2025-01-27]. (ang.).
1 2 3 BirdLife International, Larus leucophthalmus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2023-03-03] (ang.).
1 2 Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2024-09-18). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-01-27].
1 2 C.J.C.J. Temminck C.J.C.J., Nouveau recueil de planches coloriées d'oiseaux, t. 5 (wydanie zbiorcze), Paryż 1838, ilustr. 366 + tekst (fr.).
1 2 3 4 5 6 7 Burger, J., M. Gochfeld, G.M. Kirwan & E.F.J. Garcia: White-eyed Gull (Ichthyaetus leucophthalmus), version 1.0. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2023-03-03]. (ang.).
1 2 F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-03-03]. (ang.).
↑ Lars Svensson: Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego. Przewodnik Collinsa. Multico, 2012, s. 196. ISBN 978-83-7073-972-0.

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).