Michał Remizowski

Michał Remizowski
Ilustracja
Michał Remizowski (przed 1934)
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data urodzenia

10 września 1877

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier,
Wojsko Polskie

Jednostki

37 Łęczycki Pułk Piechoty,
Brygada KOP „Wołyń”,
16 Pomorska Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu,
dowódca pułku,
dowódca brygady KOP,
oficer PW

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-ukraińska,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Oficer Orderu Korony (Belgia) Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Michał Remizowski (ur. 10 września 1877, zm. ?) – sędzia, pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 10 września 1877. W 1899 z odznaczeniem zdał egzamin dojrzałości w C. K. V Gimnazjum we Lwowie (wówczas maturę zdali także Roman Małachowski, Henryk Tchorznicki), zaś podczas uroczystości wręczenia świadectw 24 czerwca tego roku wystąpił w imieniu abiturientów dziękując nauczycielom i żegnając szkołę[1]. Został żołnierzem c. i k. armii, był rezerwowym podoficerem 3 Pułku Tyrolskich Strzelców, po czym został awansowany na stopień podporucznika rezerwy piechoty w batalionie strzelców od początku 1901[2]. Podczas I wojny światowej w lutym 1915 został mianowany nadporucznikiem w pospolitym ruszeniu na czas wojny[3].

W 1907, 1908, 1909 był auskultantem Galicji Wschodniej przy C. K. Sądzie Krajowym we Lwowie[4][5][6]. Od końca pierwszej dekady XX wieku do końca istnienia Austro-Węgier był sędzią w C. K. Sędzią Powiatowym w Rawie Ruskiej (w 1918 extra statum)[7][8][9].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej, w stopniu kapitana dowodził batalionem na odcinku Bykowa, który w maju 1919 w Przemyślu wszedł do składu reorganizowanego 37 pułku piechoty i oznaczony został numerem II i od tego czasu uczestniczył ofensywie przeciw Ukraińcom[10]. Następnie podczas wojny polsko-bolszewickiej dwukrotnie dowodził 37 pułkiem piechoty: w stopniu kapitana od 17 maja do 6 czerwca 1920, później w stopniu podpułkownika od 14 sierpnia 1920. W tym czasie dał osobisty przykład żołnierzom pod Chodorowem, zapobiegając odwrotowi i odpierając nieprzyjaciela[11]. Od 25 września do 12 listopada 1920 pułk pod jego dowództwem przebywał na froncie polsko-litewskim, zaś następnie został przemieszczony do Kutna i Łęczycy, które zostały garnizonami pokojowymi[12]. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari[13]. Został awansowany na stopień pułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[14][15]. Dowodził 37 pułkiem piechoty do 16 marca 1925[16][17]. Z tej funkcji został mianowany na stanowisko dowódcy Brygady KOP „Wołyń”, które pełnił od 9 czerwca do 24 listopada 1925[18]. Od listopada 1925 był oficerem przysposobienia wojskowego w grudziądzkiej 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty. Następnie został przeniesiony w stan spoczynku w 1928 zamieszkiwał we Lwowie[19]. W 1934 pułkownik w stanie spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI we Lwowie jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[20].

W stopniu podpułkownika został osadnikiem wojskowym w Zapolu w gminie Luboml[21][22]. Był myśliwym, pod koniec lat 30. był łowczym na powiat lubomelski[23].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum V we Lwowie za rok szkolny 1899. Lwów: 1899, s. 80, 98.
  2. ↑ Awans noworoczny w armii. „Słowo Polskie”. 606, s. 2, 31 grudnia 1900.
  3. ↑ Awans noworoczny w armii. „Głos Narodu”. 73, s. 3, 10 lutego 1915.
  4. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 83, 85.
  5. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 82, 85.
  6. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 93, 96.
  7. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 105.
  8. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 107.
  9. 1 2 Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1036.
  10. ↑ Adolf Kozubal: Zarys historji wojennej 37-go pułku piechoty Ziemi Łęczyckiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 10.
  11. ↑ Adolf Kozubal: Zarys historji wojennej 37-go pułku piechoty Ziemi Łęczyckiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 19.
  12. ↑ Adolf Kozubal: Zarys historji wojennej 37-go pułku piechoty Ziemi Łęczyckiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 22.
  13. ↑ Adolf Kozubal: Zarys historji wojennej 37-go pułku piechoty Ziemi Łęczyckiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 26.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 396.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 340.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 233.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 217.
  18. ↑ Z kraju. Łódź. „Kurier Warszawski”. 166, s. 5, 15 czerwca 1925.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 886.
  20. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 968.
  21. ↑ Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 167. [dostęp 2017-09-10].
  22. ↑ Lista osadników wojskowych w Zapolu, powiat Luboml, województwo wołyńskie. spiewakowie.pl. [dostęp 2017-09-10].
  23. ↑ Walenty Garczyński: Kalendarz myśliwski na 1938 rok. s. 460.
  24. ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.