Micrurus ancoralis

Micrurus ancoralis[1]
(Jan, 1872)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Rodzina

zdradnicowate

Rodzaj

Micrurus

Gatunek

Micrurus ancoralis

Synonimy
  • Elaps macgravii var. ancoralis Jan, 1872[2]
  • Elaps ancoralis — Boulenger, 1896[2]
  • Elaps rosenbergi — Boulenger, 1898[2]
  • Micrurus ancoralis ancoralis — Welch, 1994[2]
Podgatunki
  • M. a. jani Schmidt, 1936
  • M. a. ancoralis (Jan, 1872)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Micrurus ancoralis – gatunek jadowitego węża z rodziny zdradnicowatych (Elapidae). Jeden z grupy węży koralowych. Występuje w północno-zachodniej części Ameryki Południowej – od nizin po zachodnie Andy, od skrajnie wschodniej Panamy do zachodniego Ekwadoru. Prowadzi dzienny, naziemny, częściowo podziemny tryb życia[4].

Systematyka

Takson ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1872 roku włoski zoolog Giorgio Jan w 42 zeszycie „Iconographie générale des ophidiens”. Autor nadał wężowi nazwę Elaps macgravii var. ancoralis[5][6]. Holotyp ZSM 210/0[a] został zniszczony 24–25 kwietnia 1944 roku, był to samiec o długości 780 mm odłowiony przez F.J.C.M. Wagnera w latach 1857–1860[2][6]. Holotyp podgatunku Micrurus ancoralis jani jest oznaczony jako MCZ 32722[b][2]. Obecnie wyróżnia się dwa podgatunki:

  • M. a. jani Schmidt, 1936
  • M. a. ancoralis (Jan, 1872)[2]

Etymologia

  • Micrurus: gr. μικρος mikros „mały”[7]; κερκος kerkos „ogon”[8].
  • ancoralis – łac. ancora „kotwica”[2].

Morfologia

Jest to średniej wielkości wąż o krótkiej, czarno-czerwonej głowie, która jest tylko niewiele szersza od szyi, o małych oczach z ciemnobrązowymi źrenicami. Tułów pokrywa od 12 do 24 czarnych pierścieni pogrupowanych w triady przedzielone wąskimi białymi paskami, szerszymi w okolicy brzucha i ledwie widocznymi na grzbiecie. Czarne triady pierścieni przedzielone są czerwonymi, wyraźnie widocznymi pasami. Węże tego gatunku posiadają uzębienie typu proteroglypha tzn. posiadają krótkie zęby jadowe zaopatrzone w rynienkę. Gatunek ten jest podobny do Micrurus bocourti i Lampropeltis micropholis[4][9].

Wymiary[4][9]:

Samiec Samica
Długość SVL[c] (mm) 1146 1486
Tarczki brzuszne 242–262 266–290
Tarczki podogonowe 31–37 28–35

Występowanie

Micrurus ancoralis występuje na niewielkim obszarze w północno-zachodniej części Ameryki Południowej, od skrajnie wschodniej Panamy do zachodniego Ekwadoru, od nizin po niższe partie zachodnich Andów – na wysokościach od poziomu morza do około 2000 m n.p.m. W Ekwadorze odnotowano go w prowincjach Esmeraldas, Pichincha, Santo Domingo de los Tsáchilas i Cotopaxi[9][4].

Podgatunek nominatywny występuje tylko w Ekwadorze[2][9], M. a. jani w Kolumbii i Panamie[2].

Ekologia i zachowanie

Gatunek ten występuje głównie w tropikalnych lasach nizinnych i górskich, zarówno pierwotnych, jak i wtórnych. Występuje także na polanach, plantacjach i w przydomowych ogrodach w pobliżu lasów. Prowadzi dzienny, lądowy tryb życia. Jego dieta składa się z węży z własnego gatunku oraz z rodzajów Atractus i Ninia, amfisben z rodzaju Amphisbaena, płazów bezogonowych m.in. Caecilia nigricans i Caecilia leucocephala[4]. Ich jad jest neurotoksyczny i prawdopodobnie śmiertelny dla ludzi, jednak nie istnieją żadne opublikowane wzmianki o zatruciu[9].

Status

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN Micrurus ancoralis jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC, ang. Least Concern). Liczebność populacji ani jej trend populacji nie są znane; wiadomo, że nie jest to gatunek pospolity, a w Kolumbii jest rzadki[3].

Uwagi

  1. ↑ ZSM – Zoologische Staatsammlung München (Monachium). Wcześniej Zoologisches Sammlung des Bayerischen Staates[10].
  2. ↑ MCZ – Museum of Comparative Zoology, Harvard University, Cambridge[10].
  3. ↑ SVL – ang. Snout–vent length – odległość od przodu głowy do odbytu.

Przypisy

  1. ↑ Micrurus ancoralis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 P. Uetz & J. Hallermann, Micrurus ancoralis (JAN, 1872), [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2025-02-09] (ang.).
  3. 1 2 Micrurus ancoralis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2025-02-09] (ang.).
  4. 1 2 3 4 5 A. Arteaga, Anchor Coralsnake (Micrurus ancoralis), [w:] Reptiles of Ecuador: Life in the middle of the world. (red. Arteaga A, Bustamante L, Vieira J), 2021, DOI: 10.47051/ROYJ3686 (ang.).
  5. ↑ G. Jan & F. Sordelli, „Iconographie générale des ophidiens”, 3 (42), 1872, DOI: 10.5962/bhl.title.4885 (fr.).
  6. 1 2 Van Wallach, Kenneth L. Williams, Jeff Boundy: Snakes of the World: A Catalogue of Living and Extinct Species. Boca Raton: Taylor and Francis, CRC Press, 2014, s. 441. ISBN 978-1-4822-0848-1. (ang.).
  7. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 136.
  8. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 45.
  9. 1 2 3 4 5 A. Rodríguez-Guerra, Micrurus ancoralis, [w:] Reptiles del Ecuador. Version 2022.0. (red. Torres-Carvajal, O., Pazmiño-Otamendi, G., Ayala-Varela, F. y Salazar-Valenzuela, D), Quito: Museo de Zoología, Pontificia Universidad Católica del Ecuador, 2020 (hiszp.).
  10. Mark Henry Sabaj, Codes for Natural History Collections in Ichthyology and Herpetology, „Copeia”, 108 (3), 2020, s. 593–669, DOI: 10.1643/ASIHCODONS2020 (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.